Ο Γιάννης Αναστασάκης όταν δεν γράφει μουσική, όταν δεν κάνει live σε πολλούς χώρους της Αθήνας, όταν δεν συμμετέχει σε εγχώρια και όχι μόνο φεστιβάλ, όταν δεν αυτοσχεδιάζει στα Sound of Color sessions στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων… φτιάχνει τα πιο cool πεντάλια που κυκλοφορούν! Το ξέρουν όλοι.
Tι σε έχουν μάθει μέχρι τώρα τα αυτοσχεδιαστικά sessions που κάνεις στα πλαίσια του The Sound of Color και γενικότερα; Bρήκες τους «δρόμους», τους «τρόπους», τις συνεργασίες που ήλπιζες; Δραστηριοποιούμενος χρόνια ως μέλος μπάντας, μου δημιουργήθηκε πριν λίγα χρόνια η ανάγκη να “απομονωθώ” και να εξερευνήσω τις δυνατότητες μου ως solo act και να «τολμήσω» να λειτουργήσω στο live υπό συνθήκες ελεύθερου αυτοσχεδιασμού και instant composing. Το live-painting της Deniz ήρθε να συμπληρώσει το εγχείρημα αυτό και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το “Elektronik Meditation” .
https://www.youtube.com/watch?v=-Zuyq-W71gQ
Τα τελευταία χρόνια, πειραματίζομαι πολύ με την τεχνική του live-sampling, του να επεξεργάζομαι δηλαδή ζωντανά τον ήχο / παίξιμο άλλων μουσικών επί σκηνής, δημιουργώντας έτσι ακόμη μια συνθήκη στον αυτοσχεδιασμό. Η σειρά εμφανίσεων “Sound of Color” μου δίνει την ευκαιρία να συμπράξω αυτοσχεδιαστικά με μουσικούς για τους οποίους τρέφω μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό, και να δουλέψω περισσότερο την ιδέα του live-sampling και ελεύθερου αυτοσχεδιασμού. Έτσι έχουν προκύψει συνεργασίες με τους Arve Henriksen, Eivind Aarset, Θοδωρή Ρέλλο, Φλώρο Φλωρίδη, Γιώργο Δημητριάδη, Νίκο Σιδηροκαστρίτη, Χάρη Λαμπράκη, Σαβίνα Γιαννάτου και πολλούς άλλους.
Δουλεύεις σχεδόν πάντα ενσωματώνοντας την σχέση εικόνας και ήχου στα live σου. Μπορείς να μας περιγράψεις λίγο την ιδέα; Μου αρέσει πολύ να υπάρχει οπτικό υλικό στις παραστάσεις μου. Με βοηθάει πολύ δημιουργικά και είναι ένας τρόπος να «πιάνομαι» από κάπου όταν αυτοσχεδιάζοντας στερεύω στιγμιαία από έμπνευση.
Η αρχική ιδέα για το “Sound of Color” ήταν να έχει ως βάση το project “Elektronik Meditation”. Με τη Deniz (live-painting) ως ντουέτο, έχουμε αναπτύξει ένα μοναδικό κώδικα επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης. Δυστυχώς η αποχώρησή της στη Νορβηγία ανέτρεψε το σχέδιο αυτό, όμως μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με επίσης σπουδαίους visual artists όπως ο Ανδρέας Καραουλάνης, COM.ODD.OR, η Ερατώ Τζαβάρα, η Έρη Σκυργιάννη, ο Κωνσταντίνος Νησίδης.
Φωτογραφία: Γιάννης Βαβίτσας
Τι να περιμένουμε από τη σύμπραξη με τη Σαβίνα Γιαννάτου, το Χάρη Λαμπράκη και τους Elektronik Meditation ως ντουέτο ξανά μετά από μερικούς μήνες απουσίας; Τι θα φέρουν τα επόμενα The Sound of Color; Δύσκολο να περιγραφεί, θα είναι μια έκπληξη και για εμάς τους ίδιους.
Η Σαβίνα και ο Χάρης είναι δύο από τους πιο σπουδαίους μουσικούς αυτοσχεδιαζόμενης πειραματικής μουσικής και αρέσει και στους δυο να ελίσσονται μεταξύ μελωδίας και θορύβου με ένα μοναδικό τρόπο. Επίσης ο Χάρης θα βρεθεί σε μια θέση που σπάνια παίρνει, όπου εκτός από νέυ, θα παίξει και Rhodes (ηλ.πιάνο).
Το επόμενο προγραμματισμένο Sound of Color είναι στις 1 Δεκεμβρίου και θα συμμετέχουν ο Γιώργος Δημητριάδης (ντραμς), ο Αντώνης Ανισέγκος (rhodes, electronics) και ο Φλώρος Φλωρίδης (πνευστά).
https://www.youtube.com/watch?v=bFyk-xC71tI
Συμμετέχεις σε νέους καλλιτεχνικούς θεσμούς, σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κάνεις live σε μικρούς και μεγάλους χώρους, «φλερτάρεις» με το underground αλλά και την μεγαλύτερου βεληνεκούς project, ποια είναι η εικόνα σου για την εγχώρια, σύγχρονη πειραματική σκηνή; Αν φυσικά μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι. Πιστεύω πως η πειραματική σκηνή της Ελλάδας είναι ακόμη μικρή, αναπτύσσεται όμως και εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς και έχει ήδη δώσει σπουδαίους καλλιτέχνες και μουσικούς. Υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια τάση προς πειραματισμό και πολλά αξιόλογα φεστιβάλ και projects έχουν δημιουργηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Τα JAM pedals σου έχουν γίνει τα πιο διάσημα, θα μπορούσαμε να πούμε, ελληνικά πετάλια (εφέ για μουσικά όργανα). Πως γεννήθηκε η ιδέα; Και πως προχωράς στο μέλλον αυτό το εγχείρημα; Από πολύ μικρός είχα μεγάλη τρέλα με την ηλεκτρική κιθάρα και τα πετάλια. Ξεκίνησα το 2005, ως φοιτητής στο Πολυτεχνείο, να κατασκευάζω πετάλια αρχικά για τις δικές μου ανάγκες κάτι που στη συνέχεια μετατράπηκε σε ένα πολύ δημιουργικό hobby. Όταν πια είχαν φτάσει σε ένα επίπεδο που κατά την γνώμη μου δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα από αναγνωρισμένες εταιρείες του εξωτερικού, άρχισα να παίρνω κι εγώ πιο σοβαρά το όλο εγχείρημα και να συμμετέχω σε εκθέσεις μουσικών οργάνων σε Ευρώπη και Αμερική, όπως και να συναντώ σπουδαίους και καταξιωμένους μουσικούς οι οποίοι είχαν πάντα τα καλύτερα να πουν για τα πετάλια. Για πολλούς από αυτούς κατέληξαν να είναι μέχρι και σήμερα βασικό συστατικό τους ήχου τους : Bill Frisell, John Scofield, Lee Ranaldo (Sonic Youth), Guy Pratt (Pink Floyd), Nels Cline (Wilco), Steve Lukather (Toto), Al di Meola, Bernie Marsden (Whitesnake), Ler Lalonde (Primus), Adam Levy (Norah Jones), Dave Hidalgo (Los Lobos, Tom Waits, Bob Dylan), Daniel Lanois και πολλοί άλλοι.
