Το Release Athens ήρθε κοντά μας το 2016 και από τότε αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα καλοκαιρινά μουσικά γεγονότα στην Αθήνα, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Στην Πλατεία Νερού, εκεί που όλα αυτά τα χρόνια που πραγματοποιείται κυρίως, έχουμε ζήσει εκρηκτικές στιγμές χαράς και απελευθέρωσης.
Πιστό λοιπόν σε αυτό που πρεσβεύει το όνομά του, δηλαδή την απελευθερωτική δύναμη της μουσικής, φέτος έχει ετοιμάσει ένα πολυμουσικό line up με ονόματα που έχουν πιστούς κάθε ηλικίας και γούστων.
Και αυτοί είναι οι λόγοι που δεν θέλουμε να το χάσουμε:
Έχουν ξεσηκώσει γενιές και γενιές και καταφέρνουν να σε κάνουν να νιώθεις teenager ακόμα και αν έχεις πατήσει τα 50 (όπως εγώ). Αναφέρομαι φυσικά στους The Offspring που κάποτε στην Ίο θυμάμαι στα ‘90s, γέμιζε το παλιό λεωφορείο που έκανε τη διαδρομή Μυλοπότας-Χώρα με όλους εμάς να ουρλιάζουμε το Self Esteem λες και η ζωή μας εξαρτιόταν από το πόσο δυνατά θα ακουστούμε και πόσο θα ξεκουφάνουμε τον οδηγό. Ε, και τώρα θα γίνει το ίδιο στην Πλατεία Νερού, είναι σίγουρο. Ακόμα και από όσους ανακάλυψαν πρόσφατα τη διάσημη αυτή μπάντα του teen punk rock ήχου. Και θέλω να καταθέσω ότι λατρεύω το Want you bad ακόμα και σήμερα. Ευχαριστώ.
The Offspring
Αν έχεις πάει στα live των The Subways, τότε σίγουρα καταλαβαίνεις τι εννοώ. Αν δεν έχεις πάει, ετοιμάσου για μια εμπειρία ζωής. Δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσουν να φύγεις αν δεν έχεις κάνει έστω ένα headbanging. Ναι οκ, το Rock & Roll Queen, είναι ένα από τα πιο εμβληματικά singles των ‘00s, αλλά δεν είναι μόνο αυτό ο λόγος για να βρεθείς εκεί. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας, στο Κύτταρο, που ξαφνικά είδα τους φίλους μου να βρίσκονται στον αέρα, επάνω από άλλους φίλους μου και γενικά κάπως σχεδόν κρεμαστήκαμε από το ταβάνι και ήταν πολύ ωραία.
Στα ‘60s και στα ‘70s υπήρχε ο άτυπος “πόλεμος” ανάμεσα στους φανς των The Beatles και των The Rolling Stones. Στα ‘80s το ίδιο συνέβη με τους Duran Duran και τους Wham! και στα ‘90s με τους Oasis και τους Blur. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν μιλάμε για ένα από τα επιδραστικότερα συγκροτήματα της pop μουσικής, που στα ‘80s προκαλούσαν πανικό και ουρλιαχτά. Προσωπικά ήμουν πάντα με τους Duran Duran, το βίντεο του Wild Boys τότε με είχε συναρπάσει (αλλά ήμουν και έξαλλη γιατί εκεί πέρασε πολλές δοκιμασίες ο φανταστικός γκόμενός μου, ο John Taylor) και περίμενα κάθε εβδομάδα την εκπομπή Μουσικόραμα για να μάθω τα νέα τους. Έχουν γράψει ποπ χιτάρες και μπορούν ακόμα να σε βάλουν στο κλίμα της εποχής, το απέδειξαν άλλωστε και στην πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας, στη Μαλακάσα το 2005.
Και δεν εννοώ χορογράφο ή χορευτή αν και εδώ που τα λέμε θα μπορούσε έτσι άτυπα να χαρακτηρίσει κανείς τον Parov Stelar χορογράφο αφού σε κάθε εμφάνισή του καταφέρνει να προκαλεί ένα ακραία ευφορικό κλίμα στο κοινό και μοιάζει κάπως σαν μια ομαδική χορογραφία εκατοντάδων ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο που έχει τόσο πιστούς φανς στην Ελλάδα. Κάτι ξέρουν.
Parov Stelar. Photo: ©Tanja Schalling
Πιστεύω πως ό,τι και να γράψω για τους Pulp και τον Jarvis Cocker, θα είναι λίγο. Όσοι είναι κοντά στην ηλικία μου θυμούνται ακόμα την πρώτη φορά στη Φρεαττύδα το 1998, το σκαρφάλωμά του στις σκαλωσιές, τη σκόνη που είχε σηκωθεί στον αέρα από τον ξέφρενο χορό, την επαφή του με το κοινό, τα χαμόγελα απόλυτης ευτυχίας. Κάτι που επαναλήφθηκε το 2011 στη Μαλακάσα (αλλά και δύο μήνες νωρίτερα για μένα στο Hyde Park του Λονδίνου). Ακόμα και τότε φλέρταρε με τις σκαλωσιές και με τον κόσμο, κατέβαινε στις πρώτες σειρές να υπογράψει μπλουζάκια, δίσκους, φωτογραφίες και μπράτσα και προκαλούσε ένα πανδαιμόνιο χοροπηδητού. Μπορεί να έχει μεγαλώσει αλλά τα τραγούδια της μπάντας όχι. Δεν θα γεράσουν ποτέ. Θα είναι πάντα σαν την πρώτη φορά. Do you remember the first time?
Όπως αποδείχτηκε λοιπόν πολλές φορές και σίγουρα το απέδειξαν και οι Pulp, δεν την ξεχνάς. Και φέτος υπάρχουν ονόματα που θα μας επισκεφτούν για πρώτη φορά, ανάμεσά τους οι Black Pumas, οι Cannons, οι Danko Jones, και οι SOFI TUKKER. Μια μέρα θα λες ότι ήσουν εκεί για να ακούσεις για πρώτη φορά ζωντανά το ατμοσφαιρικό Hurricane από τους Cannons, το συναισθηματικό Colors από τους Black Pumas, το εκρηκτικό Had Enough από τους Danko Jones ή το γκρουβάτο Purple Hat από τους SOFI TUKKER. Και θα κορδώνεσαι.
Black Pumas. Photo: ©Jody Domingue
Δεν χρειάζεται να κάνω κάποιο πρόμο εδώ. Τα πράγματα μιλούν από μόνα τους. Έχουμε δύο από τα ιδρυτικά μέλη αυτής της τεράστιας μπάντας, τον Thom Yorke και τον Jonny Greenwood, να ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους στο νέο τους συγκρότημα, τους The Smile, το οποίο είναι εξίσου ατμοσφαιρικό, εξίσου λυρικό, εξίσου μαγικό. Και έρχονται στην Ελλάδα. Και αυτό είναι κάτι που δεν το χάνεις. Ειδικά αν ξέρεις τι σημαίνει να παρακολουθείς συναυλία στην οποία συμμετέχει ο Thom Yorke. Ειλικρινά, από όλα αυτά τα συναυλιακά μου χρόνια 40+ δεκαετιών, οι δύο κορυφαίες στιγμές που ένιωσα ότι ίπταμαι επάνω από το κοινό, ήταν σε δύο διαφορετικές συναυλίες των Radiohead. Ετοιμάσου να βιώσεις μια εξωπραγματική εμπειρία στην πλατεία Νερού.
The Smile
Οι Massive Attack είναι ένα από τα μεγαλύτερα, επιδραστικότερα και αυθεντικότερα συγκροτήματα όλων των εποχών. Αυτό από μόνο του αρκεί για να τους τιμούμε κάθε φορά που έρχονται στην Ελλάδα. Είναι εκείνοι που έβαλαν τα θεμέλια της trip-hop μουσικής, που έχουν συντροφεύσει πολλά μας όνειρα, πολλές προσωπικές αναζητήσεις, κοινωνικές ανησυχίες, μέρες, νύχτες, σούρουπα, ξημερώματα. Είναι όλα δικά τους. Και χάρισμά τους. Από εκεί και πέρα, τα σόου τους είναι πραγματικά ένα κράμα φαντασμαγορίας και μυστικισμού που πρέπει να έχεις δει έστω και μία φορά στη ζωή σου, όχι μόνο για την προσωπική σου απόλαυση (που θα είναι τεράστια, trust me on this) αλλά και για να κατανοήσεις καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο άλλαξαν εντελώς τα μουσικά δεδομένα στις αρχές των ‘90s.
Οι Thievery Corporation εμπνεύστηκαν από τους Massive Attack, τον Tricky και τους Portishead, συνδυάζοντας με τον δικό τους τρόπο downtempo electronica grooves, reggae και R&B. Ο ήχος τους σε κάνει να θες να λικνίζεσαι διαρκώς και οι στίχοι τους περνούν αρκετά πολιτικά μηνύματα. Δεν είναι τυχαίο που σε κάθε συναυλία τους στη χώρα μας, από κάτω βρίσκεται το μεγάλο, φανατικό κοινό τους και δίνει τον παλμό ακούραστο.
Thievery Corporation
Εγώ ποτέ δεν κατάλαβα πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι (ή έστω κάποιοι από αυτούς) να εμφανίζονται με 35 βαθμούς τίγκα στα προσθετικά και το μακιγιάζ-σοβατεπί-τσιμεντοκονία και μάλιστα να τα δίνουν όλα χωρίς έλεος και από κάτω να επικρατεί πανζουρλισμός και να μη θες ποτέ να τελειώσει η συναυλία, οπότε για εμένα και μόνο αυτό μετράει και ρισπέκτ φίλοι μου. Από εκεί και πέρα, έτσι κι αλλιώς μιλάμε για πολλά ονόματα-ναυαρχίδες του metal και του hard rock ήχου (Megadeth, Blind Guardian, Grand Magus, Judas Priest, Bruce Dickinson, Accept, Behemoth, Pestilence, Testament), πράγμα που σημαίνει ότι οι φετινές Metal Days του φεστιβάλ είναι άχαστες. Έτσι απλά και λιτά. Και χωρίς κανέναν σταυρό στο χέρι.
Κυριακή 9 Ιουνίου
The Offspring, The Subways, Danko Jones, The Overjoyed
Παρασκευή 14 Ιουνίου
Megadeth, Blind Guardian, Grand Magus
Σάββατο 15 Ιουνίου
Parov Stelar, Jain, Telenova
Πέμπτη 20 Ιουνίου
Pulp, The Smile, Ride, Tramhaus
Σάββατο 29 Ιουνίου
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Σάββατο 6 Ιουλίου (Τεχνόπολη)
Cannons
Τρίτη 9 Ιουλίου
Thievery Corporation, Black Pumas, The Budos Band, Anduze
Τετάρτη 17 Ιουλίου
Massive Attack, BEAK>, Mount Kimbie
Πέμπτη 18 Ιουλίου
Duran Duran, Sofi Tukker
Κυριακή 21 Ιουλίου
Judas Priest, Bruce Dickinson, Accept
Κυριακή 28 Ιουλίου
Behemoth, Pestilence, Testament
