Μετά από δύο χρόνια, το κόκκινο χαλί στρώθηκε ξανά στις Κάννες, όπου διεξάγεται το μεγαλύτερο κινηματογραφικό φεστιβάλ του κόσμου, έχοντας απουσιάσει από το ημερολόγιο του 2020 λόγω της πανδημίας. Για σιγουριά, το φετινό Φεστιβάλ έχει μεταφερθεί στον Ιούλιο από τον παραδοσιακό Μάιο, ενώ έχει ξαναπροσκαλέσει τον Σπάικ Λι για πρόεδρο της κριτικής επιτροπής μετά την περσινή ακύρωση.
Και μπορεί οι συνθήκες διεξαγωγής του να διαφέρουν σημαντικά από τις προηγούμενες χρονιές (οι παρευρισκόμενοι απαιτείται να κάνουν τεστ κάθε δύο ημέρες, οι εκπρόσωποι του Τύπου είναι 35% λιγότεροι, οι ουρές έξω από τις αίθουσες έχουν αντικατασταθεί από virtual queuing σε site εισιτηρίων), αλλά το πρόγραμμα έχει κάνει δυναμική επιστροφή, με πρεμιέρες που οφείλουν να αναστατώσουν τους σινεφίλ και μια συναρπαστική κούρσα για το Χρυσό Φοίνικα, που περιλαμβάνει σκηνοθέτες όπως ο Γουές Άντερσον, η Μία Χάνσεν Λοβ, ο Πολ Βερχόφεν, ο Σον Μπέικερ, ο Απιτσατπόνγκ Βερασεθακούλ, ο Ασγκάρ Φαρχαντί, ο Ζακ Οντιάρ και, φυσικά, ο Νάνι Μορέτι, για τον οποίο το Φεστιβάλ μάλλον έχει κάνει όρκο αίματος να τον περιλαμβάνει αιωνίως στο επίσημο Διαγωνιστικό του. Το 74ο Φεστιβάλ Καννών θα ολοκληρωθεί στις 17 Ιουλίου και, μέχρι τότε, οι παρακάτω ταινίες αναμένεται να κυριαρχούν στις συζητήσεις (και στην κινηματογραφική σεζόν που ακολουθεί):
Αν είχαμε 1 ευρώ για κάθε φορά που έχουμε συμπεριλάβει τη νέα ταινία του Γουές Άντερσον σε λίστα με πολυαναμενόμενες επερχόμενες ταινίες… τώρα θα είχαμε 2 ευρώ, γιατί το έχουμε κάνει δύο φορές (η πρώτη ήταν τον Ιανουάριο του 2020, όταν ακόμα ήμασταν αθώοι και αφελείς.) Αρχικά προγραμματισμένο για έξοδο το 2020 μετά από πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών, το The French Dispatch έμεινε τελικά στο ράφι για ένα χρόνο. Ο αγαπημένος Αμερικανός auteur διεκδικεί και πάλι το Χρυσό Φοίνικα (τελευταία φορά το επιχείρησε το 2012 με το Moonrise Kingdom) με μια ιστορία αφιερωμένη στην έντυπη δημοσιογραφία, που εκτυλίσσεται μέσα από 3 παράλληλες αφηγήσεις στα γραφεία μιας αμερικάνικης εφημερίδας σε μια φανταστική γαλλική πόλη στις αρχές του 20ού αιώνα. Τα εκκεντρικά άρθρα της εφημερίδας θα ζωντανέψει ένα, ως συνήθως, εντυπωσιακό καστ, που περιλαμβάνει τον Τίμοθι Σαλαμέ, τον Μπιλ Μάρεϊ, την Τίλντα Σουίντον, την Σίρσα Ρόναν, τον Όουεν Γουίλσον, την Φράνσες ΜακΝτόρμαντ, τον Μπενίσιο Ντελ Τόρο, τον Άντριεν Μπρόντι και την Λεά Σεντού.
https://www.youtube.com/watch?v=TcPk2p0Zaw4
Το φετινό Φεστιβάλ σήκωσε αυλαία με το αντισυμβατικό μιούζικαλ του Λεό Καράξ, που δίχασε μεν τους κριτικούς, άλλα έγινε viral αφενός για το φαινομενικά ατελείωτο standing ovation που ακολούθησε μετά τους τίτλους τέλους και αφετέρου για μια σκηνή στην οποία ο Άνταμ Ντράιβερ χρησιμοποιεί το στόμα του για να τραγουδήσει και ταυτόχρονα να ικανοποιήσει ερωτικά την παρτενέρ του, Μαριόν Κοτιγιάρ. Το Annette μετασχηματίζει ένα κλασικό showbiz ρομάντζο ανάμεσα σε έναν αμφιλεγόμενο κωμικό και μια ανερχόμενη τραγουδίστρια της όπερας σε μια μουσική φαντασμαγορία (με την υπογραφή του συγκροτήματος Sparks, που φέτος συγκεντρώνει όσο mainstream ενδιαφέρον δεν έχει ξανασυναντήσει στην 50ετή καριέρα του) για το γάμο, τη μητρότητα/πατρότητα και την καλλιτεχνική δημιουργία. Σύμφωνα με τις πρώτες κριτικές, πρόκειται για ένα υπερφιλόδοξο πείραμα του Καράξ, άλλοτε τραγικό, άλλοτε αλλόκοτο, αλλά ποτέ συνηθισμένο και βαρετό.
https://youtube.com/watch?v=di3mNRymKZg
Η πίστα “σέξι καλόγριες” αποτελούσε πάντα αυτονόητο βήμα για την καριέρα του προβοκάτορα Πολ Βερχόφεν, αλλά εδώ συνοδεύεται και από μια καλλιτεχνική επικύρωση, καθώς διατηρεί περίοπτη θέση στο επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Καννών (Σπάικ Λι, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.) Η πρώτη ταινία του Ολλανδού σκηνοθέτη μετά το Elle βασίζεται στο βιβλίο με τον επεξηγηματικότατο τίτλο “Immodest Acts: The Life of a Lesbian Nun in Renaissance Italy”, με την Βιρζινί Εφιρά να υποδύεται μια μαθητευόμενη καλόγρια σε ιταλικό μοναστήρι τον 15ο αιώνα και ξεκίνησε ερωτική σχέση με μια άλλη γυναίκα. Η αληθινή ιστορία αποκτά εδώ και μια διάσταση τρόμου, ενώ διαδραματίζεται με φόντο την βουβωνική πανώλη, αποκτώντας και μια επίκαιρη διάσταση, παρά το γεγονός ότι γυρίστηκε πριν την τρέχουσα πανδημία.
https://www.youtube.com/watch?v=n-31QJXV3iA
Στο πρώτο ντοκιμαντέρ του, ο Τοντ Χέινς θυμάται το εμβληματικό νεοϋορκέζικο συγκρότημα των 60s μέσα από μια εξαντλητική έρευνα και τη χρήση split screen, αρχειακού υλικού, συνεντεύξεων και πειραματικού μοντάζ. Αφιερωμένη στον κινηματογραφιστή του Γουόρχολ, Γιόνας Μέκας, η ταινία είναι περισσότερο ένα performance, σύμφωνα με τα πρώτα δημοσιεύματα, παρά ένα παραδοσιακό μουσικό ντοκιμαντέρ. Ο Χέινς επιχειρεί να κατανοήσει τους Velvets και να τους τοποθετήσει μέσα σε ένα ευρύτερο ριζοσπαστικό καλλιτεχνικό κίνημα παρά να υπενθυμίσει στο θεατή πόσο σπουδαίοι ήταν. Η Guardian χαρακτηρίζει το ντοκιμαντέρ “σπουδαίο για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν σοβαρά τη μουσική και την Τέχνη και το τι σημαίνει το να ζεις σαν καλλιτέχνης.” Η ταινία κάνει πρεμιέρα στο Apple TV+ τον Οκτώβριο.
https://www.youtube.com/watch?v=bj6OxcdU6LA
Ελάχιστα είναι γνωστά για το μυστικό project που φέρνει τον Σον Μπέικερ στο επίσημο Διαγωνιστικό των Καννών για πρώτη φορά (ο Αμερικανός άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στο 15ήμερο των Σκηνοθετών το 2017 με το γυρισμένο με iPhone 5 και υποψήφιο για Όσκαρ The Florida Project). Πρόκειται για μια σκοτεινή κωμωδία για έναν 39χρονο νταβατζή που επανενώνεται με τη δυσλειτουργική οικογένειά του και επιστρέφει στις κακές του συνήθειες όταν γνωρίζει μια νεαρή ταμία. Ο Μπέικερ δεν έχει κάνει κακή ταινία, οπότε οι προσδοκίες για την πρώτη του υποψηφιότητα για το Χρυσό Φοίνικα φτάνουν ψηλά.
Ποιος έχει ξεχάσει την περίφημη ταινία με τον κανιβαλισμό που άφηνε λιπόθυμους θεατές στο πέρασμά της; Το Raw έβαλε αποφασιστικά στο χάρτη την σκηνοθέτη Τζούλια Ντουκουρνό, η οποία καταφέρνει με τη δεύτερη μόλις ταινία της να αποκτήσει μια πολυπόθητη θέση στο Διαγωνιστικό. Η πλοκή του Τitane δεν έχει αποκαλυφθεί πλήρως, πέρα από αναφορές σε ένα εξαφανισμένο παιδί που επανεμφανίζεται και μια σειρά δολοφονιών, όμως φήμες το θέλουν εξίσου εφιαλτικό με το ντεμπούτο της Ντουκουρνό το 2016. Στην ελληνική αγορά, την ταινία θα φέρει το Cinobo. Το τρέιλερ είναι σίγουρα a mood:
https://youtube.com/watch?v=AYm2RETn_oQ
Πιστός στη συνταγή κοινωνικού ρεαλισμού και ταξικών διαφορών, ο βραβευμένος με 2 Όσκαρ Ασγκάρ Φαρχαντί επιστρέφει στο Ιράν για τη νέα ταινία του, με κεντρικό ήρωα ένα φυλακισμένο άντρα που, κατά τη διάρκεια μιας διήμερης άδειας (η ποινή του οφείλεται σε χρέος που δεν κατάφερε να πληρώσει), προσπαθεί να πείσει το δανειστή του να αποσύρει τη μήνυση για μέρος του ποσού, αλλά τα πράγματα δεν πάνε κατ’ ευχήν.
Η Τζοάνα Χογκ μόλις παρουσίασε το δεύτερο μέρος του αυτοβιογραφικού The Souvenir, που πέρασε απαρατήρητο στη χώρα μας ελλείψει κινηματογραφικής διανομής αλλά απέσπασε διθυραμβικές κριτικές προ διετίας. Και πάλι με διπλή δόση της οικογένειας Σουίντον (πρωταγωνιστεί και πάλι η κόρη της Τίλντα, Όνορ Σουίντον Μπερν, μαζί με τη μητέρα της), η ταινία παρακολουθεί την προσπάθεια της νεαρής ηρωίδας να διαχειριστεί τη θλίψη από το χαμό του εραστή της στην πρώτη ταινία μέσα από τις κινηματογραφικές σπουδές της και το επόμενο βήμα στην προσωπική της ζωή. Μέχρι στιγμής, η ταινία ισορροπεί ανάμεσα σε κριτικές 4.5 και 5 αστεριών, μοιάζοντας να έχει διατηρήσει την εύθραυστη ειλικρίνεια και την ξεχωριστή αισθητική της που την έκαναν τόσο μεγάλο arthouse hit το 2019.
Τον Ιούνιο του 2018 ο Μπιλ Μάρεϊ μας έδωσε μια θεαματική συνέντευξη που οδήγησε σε μια δυνατή φιλία διάρκειας 15 λεπτών. Παραδόξως, δεν έγινε ντοκιμαντέρ αυτή η συνέντευξη, αλλά η αφορμή της, δηλαδή η εμφάνισή του στο Ηρώδειο μαζί με το Γερμανό τσελίστα Γιαν Βόγκλερ (“& friends”). Το New Worlds: The Cradle of Civilization απαθανατίζει εκείνη τη βραδιά ποίησης, τραγουδιού, μουσικής, αμερικάνικης και ευρωπαϊκής Τέχνης κάτω από την Ακρόπολη και προβάλλεται εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ Καννών, με δύο Ελληνίδες στα credits: την βραβευμένη παραγωγό Αμάντα Λιβανού και τη σκηνοθέτη, σεναριογράφο και παραγωγό Έμμα Δοξιάδη, που συνέβαλλαν στην πραγματοποίηση του οράματος του Άντριου Μουσκάτο, που σκηνοθετεί αυτό το αναμνηστικό concert film.
https://youtube.com/watch?v=l94Ky7cYrZg
