Μπορεί οι superstar DJs να κυριαρχούν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, εκεί όπου πίσω απ’ το τραγικό ακρωνύμιο EDM (Electronic Dance Music) χωράει ακόμη κι η Paris Hilton αλλά αυτό δεν μπορεί να καπελώσει το γεγονός πως η dance μουσική πλέον καταλαμβάνει ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της πίτας του hype παγκοσμίως. Ευτυχώς, ο Jon Hopkins, οι Moderat, ο φετινός Thom Yorke κι άλλοι πολλοί με τελείως διαφορετικά backgrounds, φροντίζουν να ανανεωθεί το ενδιαφέρον του mainstream κοινού για μια μουσική που πάντα έπασχε απ’την εφήμερη ζωή του club και την εξάρτησή της απ’ την τεχνολογία και φυσικά απ’ τη σαγήνη των ναρκωτικών.
Το αλφαβητάρι που ακολουθεί παρουσιάζει τα υποείδη της χορευτικής κουλτούρας, τις εταιρείες που δεσπόζουν σε αυτή και φυσικά τους καλλιτέχνες που καθορίζουν την πορεία της χορευτικής μουσικής σήμερα. Ως έξτρα περιορισμός για τους τελευταίους, η αναγκαστική δισκογραφική παρουσία τους στο διάστημα των τελευταίων έντεκα μηνών, κάτι που δικαιολογεί την απουσία αρκετών ονομάτων που φυσιολογικά ανήκουν στην αφρόκρεμα αλλά δεν ήταν ενεργοί τελευταία.
Α: Acid. Σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά το δεύτερο «καλοκαίρι της αγάπης» και την οριστική ταύτιση του smiley με το acid house, ο ήχος που γέννησε το TB-303 της Roland περνάει δεύτερη νιότη κι αυτή τη στιγμή τρεις στους τέσσερις διάσημους DJs κάνουν ένα acid πέρασμα στα σετ τους.
On dexx: Achterbahn D’Amour – Odd Movements LP (Acid Test)
B: Berghain. Το μυθικό κλαμπ μπορεί να έχει μετατραπεί σε τουριστική ατραξιόν και να έχει αποκτήσει ένα, όχι και τόσο γοητευτικό, κάλτ στάτους αλλά παραμένει η Μέκκα του γερμανικού techno.
On dexx: Answer Code Request – Breathe EP (Ostgut Ton)
Carl Craig, we always have Detroit
C: Craig, Carl. Ότι πιο κοντά έχει η χορευτική μουσική σε ιερό τέρας (άντε μαζί με μια χούφτα άλλους). Ο Craig μπορεί να μην είναι πολύ παραγωγικός πια και να υπογράφει κυρίως remixes, αλλά αυτές τις μέρες επανακυκλοφόρησε τον αξεπέραστο δίσκο που περιέχει, μεταξύ άλλων, το πιο γνωστό του κομμάτι, “At Les”.
On dexx: More Songs About Food And Revolutionary Art LP (Planet E)
http://youtu.be/vm6pm5mCLXg
Dapnhi AKA Caribou AKA Dan Snaith
D: Daphni. Το πιο χορευτικό project του Dan Snaith aka Caribou αποδεικνύεται πολύ πιο περιπετειώδες απ’τον πολύ προβλέψιμο, αν κι επιτυχημένο, δρόμο που χάραξε φέτος με το Our Love. Η πρόσφατη συνεργασία του με τον Owen Palett έμεινε στο πικάπ για αρκετό καιρό.
On dexx: Julia/Tiberius 12” (Jiaolong)
E: Ekoplekz. Αν κι αποφεύγω τους παραγωγούς που δεν ξέρουν τι πρέπει να κυκλοφορήσουν και τι όχι (και βγάζουν ότι ηχογραφούν βλ. Legowelt), o Nick Edwards χαρακτηρίζει τη φετινή χρονιά αφού κι οι τέσσερις κυκλοφορίες του (2 EPs και 2 ολοκληρωμένες), ήταν πολλά βήματα μπροστά στην ήδη αξιοπρόσεκτη πορεία του.
On dexx: Four Track Mind LP (Planet Mu)
F: Fairplay, Timothy. J. Δεξί χέρι του Weatherall στους The Asphodells, κάποτε μέλος των Battant του αδικοχαμένου Joel Dever και γενικά παραγωγός-εγγύηση σε ότι κάνει (σημείωση Popaganda: από τα labels της χρονιάς η καταπληκτική Crimes Of The Future που εστησε μαζί με τον Scott Fraser)
On dexx: w/Andy Blake – B-Ultras 12” [Emotional (Especial)]
G: Giegling. Με αργά και κυρίως πολύ προσεκτικά βήματα, η ετικέτα απ’ τη Βαϊμάρη είναι φέτος η πιο πολυσυζητημένη δισκογραφική του χώρου. Με σημαία έναν ρομαντισμό απ’ τα παλιά, οι κυκλοφορίες της είναι λεπτεπίλεπτες και βαθιά συναισθηματικές δουλειές, γι’αυτό και δεν μπορούμε παρά να απολαύσουμε την πορεία της μέχρι σήμερα.
On dexx: Traumprinz – All The Things LP (Giegling)
H: Hawtin, Richie. Η επιστροφή του ως Plastikman θα μπορούσε να είναι το μουσικό γεγονός της χρονιάς αλλά οι χρυσές μέρες της μουσικής του ιδιοφυίας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα τον βλέπουμε να μετατρέπεται σε πολύ επιτυχημένο επιχειρηματία, να βγάζει δικό του σάκε και να παίζει το ίδιο κομμάτι για ώρες.
On dexx: EX LP (M_nus)
I: Industrial. Η μόδα του βιομηχανικού ήχου καλά κρατεί, ακόμα κι αν αδυνατεί να βγάζει κάτι παραπάνω από εφήμερα κομμάτια που σχεδιάζονται για να λειτουργήσουν στο Berghain. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα βρεις σημαντικούς δίσκους, όπως αυτός που προτείνεται ανεπιφύλακτα παρακάτω.
On dexx: Kangding Ray – Solens Arc LP (Raster-Noton)
J: Juke. Μετεξέλιξη του ήχου που γεννήθηκε στα ’80s στο Σικάγο, οι φρενήρεις ρυθμοί του juke έρχονται όλο και πιο πολύ στο προσκήνιο, ακόμα κι αν είναι δύσκολο να τους ακολουθήσεις (καλώς ή κακώς μεγαλώσαμε στην Αθήνα κι όχι στο Ντιτρόιτ). Το μπαστάρδεμα με άλλες χορευτικές παραδόσεις έχει ήδη ξεκινήσει.
On dexx: Thug Entrancer – Death After Life LP (Software Records)
K: Kassem Mosse. Είναι τραγικός τεχνικά DJ, βαρετός στις συνεντεύξεις που δίνει, αλλά ταυτόχρονα μια ολόκληρη house σχολή από μόνος του. Εξαιρετικός παραγωγός με πολύ χαρακτηριστικό στυλ που οδήγησε φέτος σε έναν απ’τους δίσκους της χρονιάς.
On dexx: Workshop 19 LP (Workshop)
L: Lakker. Προσωπική αδυναμία. Αγοράζω με βουλιμία κάθε τους κυκλοφορία γιατί το ντουέτο απ’την Ιρλανδία μοιάζει συνέχεια ένα βήμα μπροστά. Η μετακίνησή τους φέτος στην μυθική R&S είναι απολύτως δικαιολογημένη και, φυσικά, επιτυχημένη. Δώσtε αντίστοιχη σημασία και σε όσα κάνει ο ένας απ’τους δύο ως Eomac και κρατήστε στο πίσω μέρος του μυαλού σας την επιρροή που ασκεί πλέον ο Actress στη χορευτική μουσική.
On dexx: Containing A Thousand 12” (R & S Records)
M: Mills, Jeff. Ένας απ’ τους σημαντικότερους παραγωγούς όλων των εποχών, ο μοναδικός που δικαιούται να γράφει μουσική για το διάστημα κι αυτός που μπορεί να γράψει ιστορία παρέα με μια συμφωνική ορχήστρα. Βαθιά υπόκλιση.
On dexx: Chronicles of Possible Worlds (Axis)
