Η πολυαναμενόμενη συνέχεια μιας από τις πιο αγαπημένες ταινίες των 80s, το Γουίλοου: Η Οργή των Θρύλων του Ρον Χάουαρντ, καταφτάνει στο τέλος μιας πολύ καλής χρονιάς για τις τηλεοπτικές μεταφορές φανταστικών έργων (House of the Dragon, Τα Δαχτυλίδια της Δύναμης) και αποτελεί την εκπλήρωση ενός ονείρου δεκαετιών για τα εκατομμύρια θαυμαστών της επικής περιπέτειας με τον Γουόργουικ Ντέιβις. Ο Ντέιβις επιστρέφει στο γνωστότερο ρόλο του (μαζί με τις εμφανίσεις του στο Χάρι Πότερ) σε μια νέα σειρά του Disney+, που εκτυλίσσεται δεκαετίες μετά τα γεγονότα της ταινίας και παρακολουθεί την ενήλικη πλέον πριγκίπισσα Ελόρα Ντάναν που προσπαθεί να σώσει το βασίλειό της από ένα μεγάλο κακό, με τη βοήθεια αξιαγάπητων ηρώων.
Ο Γουόργουικ Ντέιβις μας μίλησε για το σημαντικό αυτό γεγονός στον κόσμο της ποπ κουλτούρας, το πώς νιώθει που υποδύεται και πάλι τον Γουίλοου, αλλά και τη συμμετοχή των παιδιών του στην καινούργια σειρά.
Φανταζόσασταν πριν από 35 χρόνια ότι θα καθόσασταν σήμερα εδώ και θα μιλούσατε για το νέο Γουίλοου: Η Οργή των Θρύλων;
Σίγουρα όχι. Συζητιέται εδώ και χρόνια, όχι σε επίσημο επίπεδο, αλλά από τους θαυμαστές. Συνεχώς με ρωτούσαν πότε θα δούμε σίκουελ της ταινίας και ήταν μια ερώτηση που δεν μπορούσα ποτέ να απαντήσω. Μέχρι που γνώρισα τον Τζον Κάσνταν, που κατάλαβα ότι ήταν κι εκείνος φαν. Στα γυρίσματα του Solo, δεν σταματούσε να μιλάει για το Γουίλοου, ενώ εγώ του έλεγα ότι θα έπρεπε να είμαστε συγκεντρωμένοι στο να κάνουμε το Α Star Wars Story, δεν με ενδιέφερε κάτι άλλο. Αποφασίστηκε ότι δεν υπήρχε αρκετό Γουίλοου και θα έπρεπε να υπάρξει κι άλλο. Αυτός ήταν ο καταλύτης για να συμβεί αυτό το project και συνέβγ πολύ γρήγορα για τα δεδομένα του Χόλιγουντ. Δεν πήρε χρόνια προετοιμασίας. Πριν καλά-καλά το καταλάβω, ήμουν στο πλατό στην Ουαλία για την πρώτη μέρα των γυρισμάτων, ξανά, μοιάζοντας με τον Γουίλοου, αλλά σε μια μεγαλύτερη, πιο ώριμη, πιο όμορφη εκδοχή του.
Είχαμε ήδη δει από το τρέιλερ αναπαραστάσεις από τοποθεσίες και στιγμές από την πρώτη ταινία. Πώς ήταν να πηγαίνετε πίσω 35 χρόνια και να βλέπετε πάλι αυτά τα μέρη;
Για μένα σίγουρα ένα από τα πιο ευχάριστα πράγματα στη σειρά ήταν πραγματικά εκείνες οι αναφορές σε γεγονότα που συνέβησαν στην ταινία, φορές που όταν εγώ ως χαρακτήρας μίλησα για αυτά τα γεγονότα. Αυτός ήταν ένας πραγματικά διασκεδαστικός τρόπος για να επιστρέψουμε σε αυτά τα πράγματα και σίγουρα πιστεύω ότι οι θαυμαστές θα χαρούν, αλλά επίσης, όπως λέτε, επιστρέψαμε σε τοποθεσίες, μέρη που είχαμε ήδη πάει στην ταινία – ειδικά το Νόκμαρ μου προκάλεσε ρίγη.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις της επαναφοράς του Γουίλοου στην οθόνη;
Για μένα ήταν οι σωματικές απαιτήσεις του ρόλου. Την πρώτη φορά ήμουν 17 χρονών. Ήταν αρκετά δύσκολο, με τα άγρια τοπία, με τις συνθήκες στα βουνά της Νέας Ζηλανδίας. Αλλά τώρα δεν είμαι 17, είμαι 52, οπότε δεν παίζει σκληρή λάσπη. To νεαρό καστ ήταν υπέροχο και με βοήθησε πάρα πολύ σε όλη τη διαδικασία. Αλλά το να αντέξεις την πρόκληση σημαίνει το να δικαιώσεις το πρωτότυπο υλικό, υποθέτω. Χωρίς να έχω το βάρος των θαυμαστών πάνω μου, έκανα την καλύτερη δουλειά που μπορούσα και παραδώσαμε μια σειρά που όλοι θα μπορούν να απολαύσουν. Και οι θαυμαστές του πρωτότυπου και του νέου κοινού που ελπίζουμε να φέρουμε. Άρα έχεις αυτό στο μυαλό σου όλη την ώρα. Και μπορεί να σου δώσει μεγάλη ευθύνη και μεγάλο βάρος σε όλο αυτό το πράγμα. Ωστόσο, η εμπειρία ήταν διασκεδαστική και τη σκέφτομαι, το κάνω με μεγάλη στοργή και στην ταινία και εδώ. Αυτό που κάνει αυτό το έργο ξεχωριστό είναι οι άνθρωποι, το υλικό, ο χαρακτήρας, οι συνεργάτες, το τρομερό αυτό καστ. Ο Τζον, ο σεναριογράφος μας, οι διάφοροι σκηνοθέτες που είχαμε σε όλη τη σειρά, καθώς και τα δημιουργικά μυαλά στην κορυφή της ιεραρχίας, δηλαδή η Καθλίν Κένεντι και ο ίδιος ο Ρον [Χάουαρντ], που ήταν επικεφαλής των πάντων. Ήταν κάτι σαν τον Yoda, θα έλεγα.
Αυτή τη φορά υπάρχει και περισσότερο χιούμορ κι από την ταινία, σωστά;
Ναι, είναι σημαντικό που κληρονομήσαμε αυτό το στυλ από την ταινία γιατί αυτό που ξεχώριζε πραγματικά από τις άλλες φανταχτερές ταινίες της δεκαετίας του ’80 ήταν ότι μπορούσε να κοιτάζει τον εαυτό της και να γελάει και να μην παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά. Αλλά εκτός από εξαιρετικός συγγραφέας του φανταστικού και της επιστημονικής φαντασίας, ο Τζ. είναι επίσης ένας πολύ καλός συγγραφέας κόμικς. Και μου έλεγε συχνά ότι θέλει αυτή η σκηνή να είναι όσο πιο αστεία θα μπορούσε να είναι.
Τι σήμαινε για εσάς να φέρετε τα παιδιά σας στο πλατό και να τα δείτε να ζουν τον κόσμο του Γουίλοου όπως κάνατε κι εσείς ως νεαρός ηθοποιός;
Θυμάμαι την πρώτη φορά που έδειξα στον Χάρισον την ταινία, πρέπει να ήταν 6 ετών. Τον άφησα στο σαλόνι μας να βλέπει και πήγα να κάνω δουλειά [στο γραφείο μου] και μετά από λίγο ήρθε και με ρώτησε “μπαμπά, μπαμπά, είσαι καλά;”. Μου είχε επιτεθεί ένα τεράστιο ξωτικό στην οθόνη. Είχε βαθιά επίδραση πάνω του, οπότε μου αρέσει που ο Χάρισον και η κόρη μου, Άναμπελ, είναι μέρος της σειράς τώρα. Η Άναμπελ παίζει την κόρη του Γουίλλου και είναι καταπληκτική ηθοποιός. Περνάμε πολύ ωραία παίζοντας σε σκηνές μαζί. Έχουμε αυτή τη φυσική χημεία μεταξύ μας και νομίζω ότι λάμπει και φαίνεται αυτό στις σκηνές που μοιραζόμαστε. Είμαι τρομερά περήφανος για τη δουλειά μας. Και ο Χάρισον είναι τέλειος υποκαταστάτης κασκαντέρ, έχουμε το ίδιο ύψος, την ίδια εμφάνιση. Είναι κρίμα που δεν θα αναγνωριστεί ποτέ για τη δουλειά που έκανε γιατί δεν φαίνεται. Δεν πρέπει να ξέρει καν το κοινό ότι υπάρχει. Δεν θα πάρω τα εύσημα για αυτό το ένα μάθημα.
