Μπορεί στο πρόγραμμα των φετινών Καννών να είδαμε να φιγουράρουν ονόματα όπως Γκοντάρ, Γκίλιαμ, Κιούμπρικ και Τρίερ (μπλιαξ), όμως το μεγαλύτερο προ-φεστιβαλικό buzz είχε ένα ντεμπούτο από την Κένυα με τίτλο που παραπέμπει τους μη πολύγλωσσους θεατές στο σοφό πίθηκο που φροντίζει να συνεχίσει ο Σίμπα τον κύκλο της ζωής στο Βασιλιά των Λιονταριών.
Το Rafiki (που, όπως τελικά μάθαμε, σημαίνει φίλος) είναι η πρώτη ταινία της Γουανούρι Καχίου και η προβολή της απαγορεύτηκε στη χώρα της με την αιτιολογία ότι προωθεί την ομοφυλοφιλία. Ένα τέτοιο σκάνδαλο αποτελεί, όμως, παράσημο στο σημαντικότερο κινηματογραφικό φεστιβάλ του πλανήτη και το Rafiki, που έκανε πρεμιέρα στην ενότητα «Ένα Κάποιο Βλέμμα», ήταν από τα πρώτα must-sees της διοργάνωσης. Κάτι σαν λεσβιακό Ρωμαίος και Ιουλιέτα, παρακολουθεί τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα μεταξύ δύο κοριτσιών που τυχαίνει να είναι κόρες πολιτικών αντίπαλων στο Ναϊρόμπι. Μεγαλωμένες με τη φιλοσοφία ότι «τα καλά κορίτσια της Κένυας γίνονται καλές κενυάτισσες σύζυγοι», οι δύο ηρωίδες κυνηγούν τις επιθυμίες και τα όνειρά τους σε μια βαθιά συντηρητική κοινωνία, μέχρι την στιγμή που αποκαλύπτονται κι αναγκάζονται να υποστούν τις αυστηρές συνέπειες. Με σκληρότητα αντιμετωπίστηκε και η ταινία από το Συμβούλιο Καταλληλότητας Ταινιών στην Κένυα, που, σύμφωνα με την Καχίου, είχε εγκρίνει προηγουμένως εγκρίνει το τελικό σενάριό της, αλλά τώρα ισχυρίζεται ότι έγιναν αλλαγές και ότι δεν κόπηκαν οι αμφιλεγόμενες ερωτικές σκηνές, κάτι που η σκηνοθέτης διαψεύδει. Το ίδιο Συμβούλιο είχε λογοκρίνει στο παρελθόν για παρόμοιους λόγους το βίντεο κλιπ των Macklemore και Ryan Lewis, “Same Love” (αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως να έκανε χάρη στους Κενυάτες που τους προστάτευσε από τη μουσική του Macklemore), αλλά και το Λύκο της Γουόλ Στριτ και το 50 Αποχρώσεις του Γκρι για τις σκηνές σεξ.
Στο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» έκανε ντεμπούτο και το βέλγικο Girl του Λούκας Ντοντ, που από την πρώτη στιγμή ενθουσίασε τους κριτικούς με την κεντρική ερμηνεία του Βίκτορ Πόλστερ, που υποδύεται μια trans έφηβη που θέλει να γίνει μπαλαρίνα και βρίσκεται σε συνεχή μάχη με το σώμα της. Η ταινία θριάμβευσε στις απονομές των βραβείων, κερδίζοντας το Queer Palme, την Χρυσή Κάμερα αλλά και βραβείο ερμηνείας για τον πρωταγωνιστή, ωστόσο εκτός από φανατικούς θαυμαστές έχει κι αγανακτισμένους επικριτές από την queer κοινότητα που διαμαρτύρονται για το κάστινγκ ενός cis αρσενικού ηθοποιού σε έναν κρίσιμο trans ρόλο, όσο τρυφερή και ανθρώπινη κι αν είναι η ιστορία που παρουσιάζεται επί της οθόνης. Το Girl ήταν μια από τις ελάχιστες ταινίες που αγόρασε το Netflix στο φεστιβάλ (μόνο για τις αγορές της Βόρειας και Λατινικής Αμερικής).
Σε μια άλλη παράλληλη ενότητα, την Εβδομάδα Κριτικής, παίχτηκε το Sauvage του Καμίλ Βιντάλ-Νακέ, μια λυπητερή, ενίοτε σκληρή ματιά στην καθημερινότητα ενός άστεγου γκέι που πουλάει το σώμα του σε άντρες και υπόκειται διάφορους εξευτελισμούς αναζητώντας την ψευδαίσθηση της συντροφικότητας. Με τολμηρές σκηνές βίας και σεξ, σίγουρα δεν είναι μια ταινία για πρώτο ραντεβού. Πάντως ο πρωταγωνιστής Φελίξ Μαριτό (120 Χτύποι το Λεπτό – κάνει και ομοιοκαταληξία) πρέπει να πέρασε πολύ ωραία στο φετινό φεστιβάλ, αφού και βραβείο κέρδισε για την ερμηνεία του και γοήτευσε τους πάντες με την ομορφιά του και είχε ταινία στο Διαγωνιστικό, το επίσης γκέι θεματολογίας Knife + Heart. Η νέα ταινία του Γιαν Γκονζάλεζ έχει μια υπόθεση που σε κάνει να ελπίζεις ότι φλερτάρει με το so bad it’s good (η Βανέσα Παραντί υποδύεται μια λεσβία σκηνοθέτη γκέι αντρικών πορνό που ψάχνει να βρει ποιος δολοφονεί τους ηθοποιούς), αλλά βλέποντάς την παραδέχεσαι ότι απλώς είναι so bad it’s bad. Στο Διαγωνιστικό προβλήθηκε επίσης και το Sorry Angel του Κριστόφ Ονορέ, που συνεχίζει να δίνει περίοπτη θέση σε ομοφυλόφιλους χαρακτήρες στις ταινίες του και εδώ αφηγείται την, καταραμένη από το AIDS. ερωτική ιστορία δύο αντρών. Πάντως ο σκηνοθέτης χαρακτήρισε αφόρητες τις συγκρίσεις της ταινίας του με το περσινό 120 Χτύποι το Λεπτό, θεωρώντας ότι η τοποθέτηση των ταινιών στην ίδια κατηγορία είναι μια εύκολη διάκριση που βασίζεται μόνο στο γεγονός ότι έχουν γκέι ήρωες.
Συνολικά 14 ταινίες με queer περιεχόμενο προβλήθηκαν φέτος στις Κάννες (από το El Angel του Λουίς Ορτέγκα μέχρι το Euforia της Βαλέρια Γκολίνο, πολύ σύντομα θα διαβάσετε και την αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε στην Popaganda), διπλάσιες από πέρσι, με το φεστιβάλ που έχει καλωσορίσει θριάμβους όπως το Κάρολ και το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα Η Ζωή της Αντέλ να βαδίζει όλο και περισσότερο προς μια ισότιμη υποδοχή ιστοριών που δεν στέκονται μόνο στη σεξουαλικότητα, αλλά στην περιπλοκότητα των μέχρι πρότινος παραγκωνισμένων γκέι χαρακτήρων.
H
Popaganda κάλυψε,
μέρα προς μέρα, το
71ο Φεστιβάλ Καννών με την υποστήριξη της
Aegean Airlines
