Στα γρήγορα: Η μπάντα από το Ohio έφτασε τα 31 χρόνια καριέρας (με διακοπές/χωρισμούς/επανασυνδέσεις) και αυτό είναι το 20ο (!) της άλμπουμ.
Την ακούσαμε: Δίλεπτα και μονόλεπτα κομμάτια εναλλακτικής ούγιας δια χειρός Robert Pollard στον πέμπτο δίσκο του γκρουπ μετά την επανένωση του 2010, ο βασικός ντράμμερ είναι απών (Hey Kevin Fennell που είσαι;) αλλά παρόλα αυτά, δεν ακούγονται σαν βετεράνοι που βγήκαν ξανά στη ζωή ζητώντας δουλειά αφού παραδίδουν έναν τιμιότατο δίσκο που έχει θέση σε όλα τα κολλεγιακά ραδιόφωνα της Αμερικής και στο παλιό, καλό MTV.
Τρέξε μακρυά: Αν δεν σ’ αρέσουν οι Pavement και τα μικρής διάρκειας τραγούδια. Το πρώτο single, ας πούμε, είναι 68 δευτερολέπτων.
Τ΄είπες τώρα; “Oι GBV δείχνουν ακόμα ότι μπορούν να βγάλουν κάτι που να προκαλέσει έκπληξη και είναι σίγουρο το γεγονός πως και η επόμενη τους δουλειά θα είναι άξια αναφοράς”, The line of best fit.
Να τ’ αφήσω; 78/100 από το Metacritic.
