18 συγγραφείς παίρνουν θέση για το δημοψήφισμα

Στη διάρκεια της συνειδητής ζωής μου δεν έτυχε να με απασχολήσει ποτέ η ουσία παρόμοιου διλήμματος, αφού όλα ήταν και είναι αποτέλεσμα ενός διαρκούς εκβιασμού: Καραμανλής ή τανκς , τρόικα ή χρεωκοπία . Ασυζητητί τα πρώτα. Όσο για την ψήφο, “βλάπτουν κι οι τρείς τους τη Συρία το ίδιο”, σκεφτόμουν πάντοτε, με αποτέλεσμα να προσέρχομαι στις κάλπες ανόρεκτα. Κοντολογίς η ζωή μου πέρασε μεταξύ ανορεξίας και τρόμου, για να καταλήξει στον οξύμωρο πολλαπλασιασμό του δεύτερου. “Τί φοβάσαι μη γίνει αφού το κακό ήδη έγινε;” προσπαθώ να εφησυχαστώ παρακολουθώντας στην τηλεόραση, τον κύριο Άδωνη Γεωργιάδη να με διαβεβαιώνει πως εκτός από τον απολυμένο, τον άστεγο, τον τρελλαμένο, τον αφιονισμένο και κάθε λογής “βρεγμένο” επί τού παρόντος , υπάρχει και ο “πνιγμένος” τού μέλλοντος. Παγώνω! Βλέποντας τις ουρές στα ΑΤΜ να προβάλλονται απ’ όλα τα κανάλια, οραματίζομαι τα κάρα με τα κατοχικά πτώματα που μου περιέγραφε η γιαγιά μου. Παρ’ ότι μόλις έφαγα, τρέχω, αιώνια λιμασμένη, στο σούπερ μάρκετ. Επιστρέφοντας ξαναβιδώνομαι στην τηλεόραση. Το κανάλι προβάλλει προχθεσινές σκηνές και τώρα είναι ο κύριος Σαμαράς που ωρύεται. Ζητάει να “μαζέψουν” την Κυρία Κωνσταντοπούλου, παρ’ ότι η ίδια δεν δείχνει να παραφέρεται. Κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο ξυπνάει μέσα μου το άκουσμα της προσταγής αυτής και αμέσως θυμάμαι τους γκρίζους χωροφύλακες τού ’60 . Αλλά και τού ’50 και του προ Χριστού όταν η Κλυταιμνήστρα έλεγε στην Ηλέκτρα : “ Αμολυτή σε βλέπω πάλι” και ανέθετε στον Αίγισθο να τη μαζέψει. Αυτή η νοοτροπία που καλλιεργήθηκε κυρίως από τυράννους κτηνοτρόφους, όπως των Μυκηνών και της Θήβας, βρίσκει εκ διαμέτρου αντίθετη την πόλη όπου γεννήθηκαν η δημοκρατία και η επιθεώρηση.

Όχι λοιπόν κύριε Σαμαρά . Παρ’ ότι με είχατε κάνει ως τώρα να τρέμω απ’ το φόβο μου, ξαφνικά νομίζω πως εκνευρίστηκα. Ένα αρχαίο θρύμμα πολιτισμού μέσα μου εκνευρίστηκε. Κι επειδή αυτός ο εκνευρισμός με αναζωογόνησε τόσο που έφτιαξε το κέφι μου, θέλω επειγόντως να τραγουδήσω. Όχι την τρίτη διεθνή , ούτε τον εθνικό ύμνο, όπως φαντάζεστε, αλλά κάτι ελαφρύ και εύθυμο. Θα το απευθύνω στον γερμανό Κρέοντα κύριο Σόιμπλε που δείχνοντας την Ελλάδα, προστάζει κι αυτός μαζί σας: “Μαζεύτε την”. Θα το απευθύνω φορώντας ψηλά τακούνια και σχιστό φόρεμα, ενώ η τζαζ μπαντ θα δίνει τα ρέστα της :

“ Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του

και τη σκούφια τη ψηλή του

μ’όλα τα φτερά .

Και μια νύχτα με φεγγάρι

Την Ελλάδα πάει να πάρει

Βρέ το φουκαρά

Βρέ το φουκαρά…”

Κι όταν τελειώσει το τραγούδι θα πιώ μαζί σας κύριε Σαμαρά ένα ποτήρι για να σάς ομολογήσω τις σκέψεις μου: Πιθανόν όλες οι συμμαχίες από την εποχή τού Θουκυδίδη να βασίζονται στον νόμο τού ισχυροτέρου. Πιθανόν αν θέλουμε να επιβιώσουμε να είναι απαραίτητη η επίγνωση μιας ζωώδους παραμέτρου της ανθρώπινης φύσης .Το βασικό όμως ερώτημα που τίθεται σε κάποιες κρίσιμες στιγμές από την Ιστορία είναι αν έχει νόημα η σύμπλευση μ’ αυτή την παράμετρο. Η λογική λέει ΟΧΙ. Απ’ τη στιγμή που ακόμα και η αρχαία Αθήνα άρχισε να κατασφάζει τους συμμάχους της, η Ελλάδα τέλειωσε. Το ίδιο νομοτελειακά θα συμβεί και με την Ευρώπη.

Η τελευταία συλλογή διηγημάτων της Ελεωνόρας Σταθοπούλου Εις Ελευθερίαν κυκλοφορεί από τις εκδόσεις της Εστίας.

Γιάννης Αντιόχου / Χρήστος Αστερίου / Σοφία Νικολαΐδου / Χρίστος Κυθρεώτης / Μάρτυ Λάμπρου / Νικόλας Περδικάρης / Κωνσταντίνος Πουλής / Βαγγέλης Ραπτόπουλος / Βασίλης Ρούβαλης / Νίκος Σαββάκης / Νικόλας Σεβαστάκης / Ελεωνόρα Σταθοπούλου /Δημήτρης Στεφανάκης / Άρης Σφακιανάκης / Δημήτρης Σωτάκης / Θωμάς Τσαλαπάτης / Γιάννης Υφαντής / Κώστας Χατζηαντωνίου