POP 14: Η χρονιά που φορέσαμε ό,τι γουστάραμε

Δεν είναι τέλος χρονιάς χωρίς ανασκόπηση και δεν είναι ανασκόπηση χωρίς μικρές γκρίνιες – και αυτό ισχύει στη μόδα όσο ισχύει και στο σινεμά ή στη μουσική, και ας μην πρόκειται για τέχνη. Γιατί και η ματαιοδοξία δικαιούται μια αναδρομή. Παρακάτω, θα δεις μερικές στιγμές που εγώ προσωπικά θυμάμαι από το 2015, σε τυχαία σειρά.

Η επιστροφή του Galliano

Κατατρεγμένος και ατιμασμένος για την απρεπή του συμπεριφορά εξέπεσε του θρόνου του στον οίκο Dior το 2011, αφήνοντας για κάποιους (για εμένα) ένα κενό κάπως δυσαναπλήρωτο. Το 2014 ήταν η χρονιά που ο μετρ επέστρεψε για να αναλάβει τον Maison Martin Margiela, με την πρώτη του συλλογή να αναμένεται τον Ιανουάριο του 2015. Κρατάμε την αναπνοή μaς.

Οι πασαρέλες του Karl Lagerfeld

O Kaiser έστειλε φέτος τα μοντέλα να περπατήσουν σε διαδρόμους σούπερ μάρκετ και να δείξουν ρούχα σε φεμινιστικές (ή και όχι) πικετοφορίες, αξιοποιώντας τη διαχρονική ικανότητά του να δημιουργεί εντυπώσεις – οι αμφιλεγόμενων κινήτρων πασαρέλες του ίσως και να κλέβουν την παράσταση από τα ρούχα (που είναι άπειρα: τα looks σε κάθε πασαρέλα του είναι αλήθεια τόσα πολλά που δυσκολεύουν την κριτική), αλλά ο ίδιος δεν φαίνεται και να πολυσκάει.(Διαβάστε κριτική της επίδειξης εδώ )

Ποιος τον έχει μεγαλύτερο; (τον φεμινισμό)

Όλα τα γυναικεία περιοδικά και τα περιοδικά μόδας που φιλοξένησαν στις σελίδες τους συνεντεύξεις φρόντιζαν να στείλουν στους δημοσιογράφους τους το memo υπογραμμισμένο με κίτρινο stabilo: «ουαί και δεν ρωτήσεις αν είναι φεμινίστρια». Πολλές μπούρδες ακούστηκαν, μερικές σωστές επισημάνσεις έγιναν, το γεγονός ότι αντιμετωπίζεται λίγο ως μόδα κάτι που θα έπρεπε να είναι κεκτημένο παραμένει, αλλά ας το δούμε αισιόδοξα: δεν μπορεί να μην είναι καλό που τουλάχιστον η συζήτηση περί φεμινισμού επανέρχεται ως προτεραιότητα σε μια εποχή που δικαιώματα γυναικών καταπατώνται καθημερινά. Έστω και αν αυτή η προτεραιότητα επανέρχεται με περιτύλιγμα pop, θα ρωτήσεις; Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ.

Kim και Kanye στη Vogue

Οι πουρίστες της μόδας έσκισαν τα ιμάτιά τους που μια λαϊκιά, μια reality star, μια αριβίστρια, μια ανεπάγγελτη (υπερεπιτυχημένη business woman ωστόσο), μια ούτε καν αδύνατη κόσμησε το εξώφυλλο της Βίβλου παρέα με τον μεγαλομανή, με σύνδρομο Μεσσία, σύζυγό της. Φαντάζομαι θα ακούστηκαν πολλά Mon Dieu, πολλά πουδραρισμένα πρόσωπα θα ραντίστηκαν με Evian ή θα δροσίστηκαν με βεντάλιες, αλλά, χαλαρώστε παιδιά. Είναι απλώς μόδα.

Εκείνη η Πασαρέλα του Rick Owens

Κανονικές γυναίκες με καμπύλες, ατέλειες και παραπάνω κιλά, πολλές γυναίκες μαύρες, αφρικάνικοι χοροί και μια ομορφιά που κάνει τα δυτικά πρότυπα θρύψαλα έκαναν την επίδειξη του Owens για την άνοιξη του 2014 την πιο πολυσυζητημένη. Έτσι είναι, άλλοι βάζουν λευκές καλλονές να το παίζουν διαδηλωτές και άλλοι, οι καινοτόμοι και οι τολμηροί, κάνουν μικρές αλλά ουσιαστικές επαναστατικές πράξεις. Έστω και στην πασαρέλα. (Διάβασε κριτική της επίδειξης εδώ)

Revivals code rock

Οι φετινές αναβιώσεις ήταν το grunge του Seattle, το πανκ του Λονδίνου των 80s, η brit pop των ’90s που φυσικά είχε και εκείνη ένα mod revival μέσα – γενικά ένας ασφαλής τρόπος για να κάνεις μόδα είναι να κινηθείς ως εξής: διαλέγεις τον ροκ σταρ που σου αρέσει, ανεξαρτήτως δεκαετίας, και αρχίζεις να αντιγράφεις από ελαφρώς έως Νέα Γυναίκα Μόνη Ψάχνει.

Υπόθεση Terry Richardson

Καμιά δεν είχε πει όχι στον θείο Τέρι: όλες φορούσαν περιχαρείς τα γυαλιά μυωπίας του και στέκονταν μπροστά στον περιβόητο άσπρο τοίχο για να πετύχει ο μετρ τις λίγο αθώες/λίγο βρώμικες/οπωσδήποτε σέξι λήψεις του. Μέχρι φέτος που οι καταγγελίες για τις «περίεργες» απαιτήσεις του καλλιτέχνη με την αρωγή (ή τη συγκάλυψη) του επιτελείου του άρχισαν να ραγίζουν το εκκεντρικό προφίλ του πρωτομάστορα του χιπστερισμού. Παρόλα αυτά, ο Τέρι δεν περιθωριοποιήθηκε από τη βιομηχανία της μόδας, τουλάχιστον όχι ακόμα (φωτογράφισε την Barbara Palvin για το Bazaar του Δεκεμβρίου 2014 κάνοντας ωστόσο αμιγώς μόδα), ενώ πρόσφατα η Anastasia Ashley, μοντέλο στο επάγγελμα, δήλωσε ούτε λίγο ούτε πολύ πως “είναι υπέροχα να δουλεύεις μαζί του” και πως “οι άνθρωποι που ζουν στα φώτα της δημοσιότητας είναι λογικό να έχουν εχθρούς”. Διαβάστε για την υπόθεση εδώ. 

Νορμκοριλίκι

Κάποιος αποφάσισε να διανθίσει την ορολογία της μόδας με μια λέξη που θα περιγράφει εκείνους που δεν τους ενδιαφέρει η μόδα, και μετά, επειδή κάποτε στερεύεις και ψάχνεις αυτό το περιβόητο καινούριου παντού, ξεκίνησαν τα editorials με τη νέα τάση, που προήλθε από το να μη σε νοιάζουν οι τάσεις. Ένας σουρεάλ κύκλος.

Υπόθεση American Apparel

Ο CEO της πανίσχυρης εταιρείας ένδυσης (με τις υπαινικτικές διαφημίσεις) Dov Charney απολύθηκε τον Ιούνιο από την εταιρεία που ο ίδιος ίδρυσε, όταν ήρθαν στην επιφάνεια υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης υπαλλήλων. Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο του χιπστερισμού.

Το #Fatkini 

Ήταν το hashtag του καλοκαιριού και χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει αυτό που όλοι πρέπει να βάλουμε βαθιά στο μυαλό μας: στην παραλία φοράμε ό,τι γουστάραμε.