Άραγε πώς να είναι τα μεσημέρια στον μικρό εκείνον τόπο της Κόστα Ρίκα; Έχει καταστήματα στα οποία μπαίνουν μακαρόνια, πλανόδιοι χασάπηδες, πωλητές κάθε είδους, μπαλόνια και χρωματιστοί και πλουμιστοί αστείοι βρικόλακες; Έχει στενά και λεωφόρους σαν την Μεσογείων που γίνονται διάφορα τρελά και μετά σας τα λέει κάποιος στο propaganda.cr ; Έχει βροχερούς Ιούνηδες και αγχωμένες διαδρομές με πράσινα Βιτάρα μέχρι τον εκεί Παρθενώνα; Γενικά αυτή η μικρή χώρα χτύπησε καλύτερα πέναλτι και μάλλον δεν έκανε τίποτα άλλο καλύτερα και τώρα έξω από το μαγαζί ακούω δύο Ολλανδούς νταλικέρηδες να μιλάνε βλάχικα Ολλανδικά και να τους περιμένουν εναγωνίως. Η Εκκλησία Βουντού ΚόσταΡίκας δεν ξέρω αν έχει καλές τιμές και ημερήσιο κόκορα όπως αυτή του Αιγάλεω που τον στέλνει από εδώ και από εκεί. Σίγουρα πάντως τα μεσημέρια πρέπει να είναι εξίσου βαρετά κι εκεί, και οι δευτέρες χάλια, εκτός βέβαια από την σημερινή που όπως και να το κάνουμε πρέπει να είναι θριαμβευτική. Μάλλον για όλες τις ομάδες, συνολικά και σε όλες τις διοργανώσεις, αντιστοιχεί μια μεγάλη πορεία στην ιστορία τους και επειδή εμείς είχαμε παλιότερα την δικιά μας δεν ήταν εφικτό να κάνουμε δεύτερη τόσο σύντομα. Πάντως ο Ορέστης Καρνέζης προσπάθησε, και οι άλλοι μάλλον περισσότερο. Σε τέσσερα χρόνια στα γήπεδα της Ρωσίας ας μην παραπονιόμαστε για το κρύο. Είναι καλύτερο από όλη την ζέστη και θα πάμε στους 4 σχεδόν σίγουρα.
