ΜΟΥΣΙΚΗ: Είμαι κι εγώ από αυτούς τους γελοίους τύπους που ότι κι αν συμβαίνει στη ζωή τους από πίσω παίζει ένα μουσικό χαλί. Στο μυαλό τους, όχι στ’ αλήθεια. Γιατί ποτέ την ώρα που βολτάριζα χέρι χέρι με το αγόρι μου δεν βρέθηκε ένα κασετόφωνο να παίζει Frank Sinatra, ούτε εμφανίστηκαν στην απέναντι ταράτσα οι Nirvana να παίξουν το Smells like teen spirit όταν τσακώθηκα με τη μάνα μου για το αν θα πάω πενταήμερη. Παρόλα αυτά εγώ έτσι φυλάω τις αναμνήσεις μου, σαν βίντεο κλιπ. Θα ‘θέλα να είμαι groupie στους Beatles. Θα θέλα να παντρευτώ τον Elvis Presley, θα ‘θέλα να πάω να τα πιω μετά από χωρισμό με τον Nick Cave και τον Leonard Cohen. Επειδή δεν μπορώ όμως τους έχω στη δισκοθήκη μου για τις δύσκολες ώρες. Ή και τις εύκολες. Αυτό είναι το καλό με τη μουσική. Κολλάει παντού.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Μου έχουν λείψει πάρα πολύ τα βίντεο κλαμπ. Να ψάχνω ώρες τις ταινίες και να διαβάζω τις υποθέσεις στο οπισθόφυλλο, ήταν για μένα ιεροτελεστία στην εφηβεία. Συνήθως τις νοίκιαζα πέντε πέντε. Και ποτέ δεν τις επέστρεφα στην ώρα τους. Έχω πληρώσει και εκατόν είκοσι ευρώ για ταινία. Δεν τα παραλέω. Ούτε το μετανιώνω. Μέσα από αυτή τη διαδικασία κόλλησα με τον Kubrick, μαγεύτηκα με τον Burton, συγκλονίστηκα με τον Trier, ζήλεψα τους κοσμοπολίτες ήρωες του Woody Allen. Και κάπως έτσι σιγουρεύτηκα πως αυτό που ήθελα ήταν να γίνω ηθοποιός.
ΒΙΒΛΙΑ: Μου τη δίνει που τα τελευταία δύο χρόνια η προσοχή μου έχει γίνει τόσο ελλειμματική που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ με την ίδια ευκολία στην ανάγνωση ενός βιβλίου. Έχω περάσει εξαιρετικά απογεύματα στην παραλία με μυθιστορήματα του Tom Robbins κι ακόμα θυμάμαι τη βδομάδα που γύριζα πως και πως στο σπίτι για να συνεχίσω τη Μυστική Ιστορία της Donna Tartt. Θα ήθελα να ξαναπιάσω τον Camus και τον Kafka γιατί νομίζω πως τώρα είμαι πιο έτοιμη γι’ αυτό. Εκτιμώ πολύ και την ελληνική λογοτεχνία γιατί οι πρώτες μου απόπειρες άλλωστε με το διάβασμα ξεκίνησαν από ‘κει. Έχω αδυναμία στη Ζατέλη αλλά μου αρέσουν και νέοι συγγραφείς όπως η Κατερίνα Έσσλιν και ο Γιώργος Καστέλλης.
ΙΝΤΕΡNET: Από όπου κι αν ξεκινήσω είτε από το Wikipedia είτε από κάποιο ενημερωτικό site στο τέλος θα καταλήξω να βλέπω βιντεο με γατάκια. Αυτό μου αρέσει στο ίντερνετ. Είναι ένα safe place που μπορούμε να είμαστε όλοι αυτοί που θέλουμε. Ειδικά στα social media. Κι αυτό όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, είναι κάτι που λατρεύω να το παρατηρώ. Ποτέ δεν είχαμε πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες και καμία πληροφορία δεν θεωρώ πως είναι άχρηστη. Τουλάχιστον όχι στη δική μου δουλειά. Ακόμα και το Instagram μπορεί να αποτελεί σπουδαίο εργαλείο για να κατανοήσεις την ανθρώπινη φύση. Ποτέ δεν ξέρεις άλλωστε πότε θα σου ζητήσουν να πρωταγωνιστήσεις στη βιογραφία της Kim Kardashian.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Κοιμάμαι συνήθως με την τηλέοραση ανοιχτή. Μου αρέσει να έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν άνθρωποι στο σπίτι που μιλάνε, με νανουρίζει. Αυτό είναι πρόβλημα βέβαια όταν οι άνθρωποι δεν μιλάνε στην τηλεόραση αλλά βρίσκονται δίπλα μου. Αυτό όμως είναι άλλη ιστορία. Άμα πέσω σε επεισόδιο των «Απαράδεκτων» ή άλλης αγαπημένης σειράς απ’ τα 90’s κάνω πάρτυ. Τελευταία βέβαια αυτό δεν μου συμβαίνει επειδή την ανοίγω μόνο για να μπω στο Netflix.
ΣΠΟΡ: Με τη γυμναστική πάντα είχα καλή σχέση. Κι επειδή βαριέμαι εύκολα πειραματίζομαι διαρκώς με διάφορα είδη. Τα τελευταία τρία χρόνια το έχω ρίξει στο χορό κι αυτό εξαιτίας του πατέρα μου. Ήταν από τους πρώτους δασκάλους ευρωπαϊκών και λατινοαμερικάνικων χορών στην Ελλάδα κι όπως καταλαβαίνεις ήταν μοιραίο να μου μεταδώσει αυτή την αγάπη.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Και τώρα να μου λέγες θα έμπαινα σε ένα αμάξι για road trip στην Αμερική. Πάντα ζήλευα τις «Θέλμα και Λουίζ». Εκτός από το φόνο και την αυτοκτονία στο τέλος. Θέλω επίσης να πάω στην Ινδία. Μη με περάσεις για χίπστερ. Δεν θα πάω για πνευματική αναζήτηση. Θα πάω ξεκάθαρα για τα ρούχα, τα χρώματα και τα τοπία. Επόμενα στο bucket list αλλά εξίσου αγαπημένα η Αίγυπτος, η Κίνα και η Κούβα.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Είμαι τυχερή που μεγάλωσα και μένω ακόμα στο Κουκάκι. Είμαστε η ωραιότερη γειτονιά της Αθήνας. Το λέει πια και η Airbnb. Δεν περιγράφω άλλο.
ΤΩΡΑ: Προλαβαίνεις να με δεις στην ταινία Μπλε Βασίλισσα του Αλέξανδρου Σιπσίδη που κλείνει σιγά σιγά την πορεία της στις αθηναϊκές αίθουσες για να συνεχίσει στη Θεσσαλονίκη.
