Aπό τη metal εφηβική της μπάντα στα 16 της, μέχρι την acapella γυναικεία ομάδα Σανάδες, κι από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου μέχρι τα ωδειακά μαθήματα φωνητικής, η ζωή της Σοφίας Σαρρή είναι γεμάτη μουσική και μάλιστα πολυσυλλεκτική. Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να μην αντικατοπτρίζονται στο πρώτο της album Εuphoria που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Inner Ear και στο οποίο θα ακούσεις μουσικά ψείγματα από black metal μέχρι ambient, χωρίς να εμμένει σε κάποιον ήχο, αλλά δημιουργώντας το δικό της ατμοσφαιρικό μουσικό σύμπαν. Και κάπου εκεί στριμώχνονται οι Rage Against The Machine – αλλά ας αφήσουμε την ίδια να μας τα πει καλύτερα.
Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά; Νομίζω το Ξεσσαλονίκη από Ξύλινα Σπαθιά στην τρίτη δημοτικού. Λήστεψα μια τράπεζα, όπως κάθε 8χρονο με δίψα για την τέχνη και μίσος ταξικό.
Ποιος είναι ο τελευταίος; Το Seriality των Underwater Chess.
Ποιοί είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό; Δεν ντρέπομαι για τίποτα, περνάμε φάσεις στη ζωή, από όλα κάτι κερδίζουμε. Οκ, ίσως ντρέπομαι λίγο για κάτι δίσκους των Οasis. Θα ήθελα να έχω όλους τους δίσκους του κόσμου, δεν έχω ιδέα τι να πρωτοδιαλέξω.
Ποιούς δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ;
Έχω κάτι t-shirt από μερικούς πρώην μου, τους δίσκους τους επιστρέφω πάντα.
Ποιά είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα; Νομίζω οι Rage Against The Machine στο Θέατρο Πέτρας το 2000. Ήμουν στην πρώτη σειρά, ήταν από τις πρώτες συναυλίες της ζωή μου και ένιωθα ότι ζω τη Δευτέρα Παρουσία. Ευχαριστώ πολύ τον τύπο που φώναξε «Ρε παιδιά μη βαράτε έχει ένα κοριτσάκι εδω πέρα» και γλίτωσα το πολύ ξύλο. Να’ σαι καλα φίλε όποιος και αν ήσουν.
Ποιό είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά); Το “Closer” των Nine Inch Nails και για τα τρία.
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου; Γενικά είμαι εξαιρετικά φλώρος λόγω δουλειάς. Δεν πίνω σχεδόν ποτέ, δεν καπνίζω και προσπαθώ να κοιμάμαι νωρίς. Πάντως, όταν θέλω να έρθω στα ίσια μου, για κάποιο λόγο, ακούω συχνά το “Perfect Darkness” του Fink και το “Eyngia” του Helios. Και πάω να δω την Άννα Λινάρδου όπου τραγουδάει, με κάνει πάντα καλά.
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο Iggy Pop. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου; Ζει ακόμα; Καλή φάση.
Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop; David Bowie φυσικά.
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή; Αρκετές, καθώς, νομίζω ότι η ζωή μου θα ήταν αρκετά πιο απλή και λιγότερο αγχώδης. Από την άλλη, κάνω μια δουλειά που μου αρέσει πολύ. Τόσο τα παιξίματα, όσο και η διδασκαλία με γεμίζουν και μου δίνουν λόγο ύπαρξης.
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται; Το “Goliath” των Karnivool γιατι μου δίνει μεγάλα κέφια.
Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση; Μελετούσα κάτι και επαναλάμβανα το ίδιο πράγμα για ώρες. Στέλνει σε τρελάδικο και τον πιο υπομονετικό.
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1960 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα. Ok χρειάστηκε να γκουγκλάρω τι είναι το Delorean… To 1990 στο Seattle με τον Κurt Cobain, έχω γεννηθεί το 1985 για το Θεό.
Ποιά μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου; Θα προτιμούσα να μαζευτούν όλοι οι μουσικοί φίλοι μου και να παίξουν ό,τι θα ήθελαν αυτοί. Να με κάψουν και να ρίξουν τις στάχτες μου στην παραλία του Αϊ Γιάννη στη Γαύδο. Και να γελάνε πάρα πολύ.
Με ποιόν από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα; Μπερδεύτηκα. Θα πρέπει να διαλέξω κάποιον άγιο ή ας πούμε τον Jeff Buckley;
Είναι τέλικα ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος;
Δεν έχω ιδέα. Έχω μείνει στο ότι είναι vegan και ότι βαριέμαι παρα πολύ τη μουσική του.
