Είμαι άνθρωπος που χρησιμοποιεί αρκετά τα social media. Για την ακρίβεια δεν ασχολούμαι μαζί τους απλά πολύ, αλλά δραστηριοποιούμαι και σε κάμποσα εξ αυτών: Facebook, Twitter, LinkedIn, Pinterest, Instagram, YouTube και η λίστα συνεχίζεται. Δεν το κάνω από ανάγκη, ούτε από ψυχαναγκασμό: μπορείτε να το πείτε απλά επαγγελματική διαστροφή αλλά εν τέλει μ’ αρέσει και αυτό είναι που μετράει. Το ζήτημα όμως είναι πως εδώ και λίγο καιρό έχω αρχίσει και διαγράφω κόσμο από όλα τα social δίκτυα με μοναδική εξαίρεση το Facebook. Όχι, ούτε τις ανάποδές μου έχω, ούτε μου έκαναν κάτι όλοι αυτοί. Άλλοι είναι οι λόγοι και είναι τελείως αγνοί.
Πόσοι πια;
Είμαι χρήστης που ποτέ δεν λογάριαζα το “like” και το “follow”. Αν ένας λογαριασμός μου φαινόταν ενδιαφέρων, τον ακολουθούσα μεμιάς. Αν μου άρεσαν οι ενημερώσεις κάποιου, τότε του πάταγα “like” και τον έκανα «φίλο» μου, ιδίως αν είχαμε κοινές επαφές. Κάπως έτσι όμως έφτασα να ακολουθώ 500 λογαριασμούς στο Twitter και 450 στο Instagram. Η αναφορά των δύο αυτών δικτύων, δεν είναι τυχαία. Ας πούμε ότι το LinkedIn έχει καθαρά επαγγελματικό χαρακτήρα και το Facebook έχει αναλάβει τον ρόλο ενός ευρύτερου, next gen καταλόγου επαφών, οπότε αν οι ενημερώσεις κάποιου μας αφήνουν αδιάφορους, απλά του κάνουμε “unfollow” κρατώντας τον όμως φίλο. Αυτά τα δύο δίκτυα τα αφήνουμε ως έχουν λοιπόν, φροντίζοντας να κάνουμε τη δουλειά μας με τα “unfollow”. Τι γίνεται όμως με τα υπόλοιπα;
Δεν ξέρω για ‘σας αλλά εμένα το Instagram και το Twitter με ψυχαγωγούν, με χαλαρώνουν, με διασκεδάζουν. Θέλω να «scrollάρω» στο timeline μου και να βλέπω ενδιαφέροντα πράγματα, “posts” με τα οποία θέλω να αλληλεπιδράσω, μα το κυριότερο, περιεχόμενο που να μπορώ να παρακολουθήσω. Λόγω ενός απίστευτου φόρτου εργασίας από τον Σεπτέμβρη κι έπειτα, υπάρχουν μέρες που στα προαναφερθέντα δίκτυα θα μπω μια φορά τη μέρα. Ε, δεν είναι δυνατόν να πρέπει να δω 100 φωτογραφίες στο ένα και 400 τιτιβίσματα στο άλλο –και χρησιμοποιώ το «πρέπει» γιατί πολύ απλά θέλω να τα δω. Το πρόβλημά μου είναι πως έχω φτάσει πια σε ένα σημείο που δεν δύναμαι να παρακολουθήσω τους λογαριασμούς που ακολουθώ: με κουράζει κι αυτό είναι το χειρότερο.
Σκληρή απόφαση
Έτσι λοιπόν, πήρα την απόφαση να αρχίσω να διαγράφω, όχι εκείνους που σνομπάρω, που δεν με ακολουθούν (ποτέ δεν ήμουν φαν της λογικής “like for like/follow back” άλλωστε), που έχουμε να μιλήσουμε καιρό, αλλά αυτούς που ήταν οι λιγότερο ενδιαφέροντες σε σχέση με τους υπόλοιπους –και επειδή με όλους έχει τύχει να αλληλεπιδράσω λίγο ή πολύ κάποια στιγμή, να ξέρετε ότι κάθε “delete”/”unfollow” ήταν δύσκολο.
Θεωρώ πως δεν είμαι ο μόνος που αντιμετωπίζει τέτοιο πρόβλημα. Τα social media έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους: κάποτε εστίαζαν στην αλληλεπίδραση μεταξύ των μελών τους, πλέον αρκούνται να τους επιτρέπουν να εκφράζονται απλώς. Οι «παλιοί» χρήστες, εκείνοι που έχουν γεμίσει τις λίστες επαφών τους, πλέον απλά μιλούν χωρίς να ακούν, χωρίς να διαβάζουν. Αν κάποιος έχει από 800-900 επαφές σε Facebook, Twitter και Instagram, η παρακολούθηση των λογαριασμών τους απαιτεί ένα ολόκληρο οκτάωρο σε ημερήσια βάση: θα έπρεπε δηλαδή να πληρώνεται κανονικά, απλά και μόνο για να… τσεκάρει τα social media του!
Τα social media είναι για να περνάμε καλά, να διασκεδάζουμε και, το κυριότερο, να αλληλεπιδρούμε με άλλα μέλη. Όταν όμως μας προτρέπουν διαρκώς να κάνουμε νέους «φίλους», να αποκτήσουμε κι άλλες επαφές, αυτό το τελευταίο τίθεται εν αμφιβόλω. Εκεί είναι που θα πρέπει να αναλάβουμε δράση εμείς, οι χρήστες, να «πατήσουμε πόδι» και να θεσπίσουμε τα όριά μας. Εγώ το έκανα και έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Εσείς;
