Το αρθράκι για τις αξιολογήσεις του περιεχομένου των videogames που είχε εμφανιστεί τον περασμένο μήνα στην Popaganda σας άρεσε, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις και το feedback, ωστόσο αποτελεί το πρώτο μισό μιας ιστορίας. Της ιστορίας που περιγράφει τη σχέση των παιδιών σας με τα videogames. Δυστυχώς είναι πάρα πολλοί εκείνοι που αφήνουν τα παιδιά τους να παίζουν ανεξέλεγκτα με τις κονσόλες και τους υπολογιστές τους. Δεν ενδιαφέρονται ούτε για το περιεχόμενο της ψυχαγωγίας τους, ούτε για τις ώρες που περνούν αυτά μπροστά από μια οθόνη. Μέγα λάθος για το οποίο ευθύνονται οι ίδιοι και μόνο οι ίδιοι.
Το θέμα με τα videogames, δεν είναι να δώσετε στα παιδιά σας 50-60€, να τα ξαποστείλετε σε κάποιο κατάστημα «να αγοράσουν ό,τι θέλουν» και κατόπιν να τα «παρκάρετε» μπροστά από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή ενώ εσείς κάνετε κάτι άλλο. Θα αφήνατε ποτέ το παιδί σας να δει μια ακατάλληλη για την ηλικία του ταινία στην τηλεόραση; Προφανώς και όχι. Τότε γιατί να το αφήσετε να παίξει ένα τέτοιο videogame; Μη σας μπερδεύει το γεγονός ότι αυτά αποκαλούνται «βιντεοπαιχνίδια». Το «παιχνίδια» δηλαδή μη σας οδηγεί στο συμπέρασμα πως εμπίπτουν όλα στην ίδια κατηγορία με LEGO και Playmobil. Στα αγγλικά τα αποκαλούν και “toys for boys” με τη διαφορά ότι εκεί με το “boys” εννοούν τα μεγάλα αγόρια.
Όταν ένα videogame έχει αξιολογηθεί βάσει του PEGI (κάντε «κλικ» στο link στην αρχή του κειμένου αν έχετε απορίες) ως κατάλληλο για ενήλικους, πάει να πει ότι έχει περιεχόμενο στο οποίο καλό θα ήταν να μην εκτεθούν ανήλικοι. Φυσικά το πιτσιρίκι σας, θα προσπαθήσει να σας «τουμπάρει» με κάθε πιθανή δικαιολογία: «το έχουν όλοι οι φίλοι μου», «αυτό είναι για την Αμερική», «υπερβολές» κλπ. Αυτό σημαίνει πως έχει δίκιο; Δηλαδή αν επί παραδείγματι όλοι οι φίλοι του αρχίζουν να καπνίζουν στα 13, εσείς θα το ενθαρρύνετε να ξεκινήσει κι αυτό; Πού καταλήγουμε λοιπόν; Στο ότι πρέπει να μάθετε.
Σύμφωνοι, μπορεί τα videogames να είναι τελείως έξω απ’ την κουλτούρα σας, όμως εφ’ όσον στο παιδί σας αρέσουν, τότε είναι καθήκον σας ως γονέας και κηδεμόνας του, να κάνετε το καλύτερο για αυτό. Διαβάστε, ενημερωθείτε, τόσα sites υπάρχουν. Δείτε βίντεο, ρωτήστε κάποιον που ξέρει και κατόπιν διασταυρώστε τα όσα σας είπε. Το κυριότερο; Παίξτε με το παιδί σας. Αν δεν είστε σίγουροι για κάτι, ακόμα και μια τόση δα μικρή αμφιβολία να έχετε, καθίστε μαζί του. Δεν είναι ανάγκη να έχετε το βλέμμα σας καρφωμένο στην τηλεόραση ή την οθόνη συνέχεια. Έτσι, δεν θα έχετε τη δυνατότητα να παρατηρήσετε μόνο το τι παίζει αλλά και τις αντιδράσεις του καθώς παίζει. Το πιο σημαντικό ωστόσο είναι πως μέσα από αυτό, τη διακριτική σας παρουσία δηλαδή την ώρα του παιχνιδιού, θα δείτε τη σχέση σας να δυναμώνει: ένας γονέας που ξέρει από videogames είναι το όνειρο κάθε παιδιού. Σε τελική ανάλυση, πού ξέρετε; Μπορεί να σας αρέσει…
