H Άννα δεν ενδιαφέρεται για τον «πρωταθλητισμό» και δεν κυνηγάει τους διαγωνισμούς αλλά δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να ασχοληθεί με το κρασί που γνώρισε από πολύ μικρή ηλικία δίπλα στους γονείς της.  Ακόμα κι αν δεν γνωρίζεις πως έλαμψε στον διαγωνισμό της Μαδρίτης κερδίζοντας την πρώτη θέση που της έδωσε το εισιτήριο για να φτάσει τον τελικό του Bacardi Legacy στο Βερολίνο, μια συνάντηση με την Λορέτα σε κάνει να πιστεύεις πως σε όποια μπάρα κι αν βρεθεί και μπροστά από κάθε κριτική επιτροπή δεν μπορεί παρά να κλέψει την παράσταση. 

Αν υπάρχει κάποια που έκανε την αρχή προκειμένου οι γυναίκες να ασχοληθούν σοβαρά με περίπλοκες αναμίξεις αυτή είναι η Μάρφη που έχει ταξιδέψει όσο λίγες προκειμένου να εμπλουτίσει τις γνώσεις της. Μάλιστα, η Μάρφη αποτελεί το πρότυπο της δυναμικής Μυρσίνης που μόνο από τις στιβαρές κινήσεις της πάνω από τα ποτήρια καταλαβαίνεις ότι διαθέτει εμπειρία χρόνων σε αυτό που κάνει, γεγονός που την οδήγησε στη δωδεκάδα του ελληνικού τελικού World Class 2017.

Η Φιλιώ δεν ήθελε ποτέ να διεκδικήσει δάφνες παρότι δεν έχει φύγει από το πόστο της τις τελευταίες τρεις δεκαετίες με αποτέλεσμα να γνωρίζει όλες τις τάσεις στα ποτά από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα.  Παρότι ξεκίνησε αυτή τη δουλειά για το χαρτζιλίκι, η Χρύσα έγινε πρόσφατα brand ambassador μεγάλης ετικέτας κι έχει καταλάβει πως σε πολλούς ηχεί καλύτερα όταν τους λες πως είσαι bartender παρά barwoman.

Ποιες είναι όλες αυτές οι γυναίκες; Εκείνες που έχουν καταφέρει να αναδειχθούν σ‘ ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα, που μας υποδέχονται και μας φιλοξενούν στην μπάρα τους δίνοντας κάθε φορά τον καλύτερο τους εαυτό, γιατί «έτσι είναι η δουλειά» και αυτό το κομμάτι της άλλωστε είναι που τις ευχαριστεί. Ρωτήσαμε λοιπόν τις γυναίκες που γνωρίζουν πολλά για το αλκοόλ πως αποφάσισαν να ασχοληθούν με το bartending, γιατί είναι περισσότεροι οι άντρες στον χώρο τους, ποιος είναι ο ιδανικός πελάτης και πότε εμείς οι «έξω από την μπάρα» γινόμαστε εκνευριστικοί , τι σκέφτονται όταν τους ζητάμε ένα εκλεκτό single malt με αναψυκτικό και μπόλικο πάγο. 


Λορέτα Τόσκα (Theory Bar & More). Εργάζεται 15 χρόνια στην εστίαση, τα 5 πίσω από το μπαρ. Αγαπημένο κλασικό κοκτέιλ, το Daiquiri.

Παράλληλα με τις σπουδές μου στις Δημόσιες Σχέσεις εργαζόμουν σαν σερβιτόρα ενώ έχω επίσης εργαστεί και σε free press ως υπεύθυνη διαφήμισης. Το bartending προέκυψε λόγω ενός ατυχήματος στον ώμο όταν ήμουν φοιτήτρια, αυτό με ανάγκασε να αφήσω τον δίσκο της σερβιτόρας και να μπω στο μπαρ το οποίο λάτρεψα γιατί απαιτεί δημιουργικότητα. Το πεδίο γνώσεων του μπαρ είναι πλέον αχανές, το να χτίσεις τις βάσεις σου θεωρώ πως είναι το πιο δύσκολο όταν ξεκινάς. Μ’ αρέσει να ρισκάρω και να ξεπερνάω με όποιο τρόπο μπορώ τα όρια μου. Αυτό μου δίνει το νόημα που χρειάζομαι για να μην σταματώ να είμαι δημιουργική.


Βλέπω πως τα μπαρ της πόλης αναπτύσσονται με ραγδαίους ρυθμούς και εισάγουν την ελληνική φιλοσοφία στον παγκόσμιο χάρτη. Σε αντίθεση με το παρελθόν που προσπαθούσαμε να φτάσουμε το επίπεδο του εξωτερικού τώρα είμαστε ανάμεσα σε αυτούς που ηγούνται στη δημιουργία νέων τάσεων στο χώρο, κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενη.

Αν μου ζητήσει κάποιος ένα «ξεπερασμένο ποτό» θα σκεφτώ πως θα του προτείνω κάτι που να του προσφέρει μια νέα γευστική εμπειρία χωρίς να τον πιέσω ή να τον φέρω σε δύσκολη θέση.

«Θα με χαροποιούσε αν περισσότεροι επισκέπτες των μπαρ χαιρετούσαν πρώτα και έπειτα έδιναν την παραγγελία τους.»

Είναι περισσότεροι οι άντρες σ’ αυτή τη δουλειά για τους ίδιους λόγους που είναι και στις επαγγελματικές κουζίνες, θεωρώ πως οι γυναίκες δεν μεγαλώνουμε με το όνειρο να κάνουμε καριέρα σε αυτούς τους τομείς. Οι προκαταλήψεις που αντιμετώπισα νομίζω πως θα τις αντιμετώπιζα και σε οποιοδήποτε άλλο επαγγελματικό χώρο, δεν έχουν να κάνουν με τη συγκεκριμένη δουλειά αλλά με τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις που υπάρχουν στην κοινωνία για τα δύο φύλα.


Άννα Μεταξά, 8 χρόνια. Θα ήθελε να εκλείψουν όροι όπως “mixologist” και “guru”. Eίναι φανατική οπαδός του Negroni και του Americano.

Βρέθηκα να εργάζομαι στον χώρο της εστίασης λίγο πολύ όπως οι περισσότεροι, συμπληρωματικά με τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο, και από part-time γρήγορα έγινε full-time. Το κομμάτι του μπαρ με τράβηξε γρήγορα και βρέθηκα να δουλεύω πίσω απ’ αυτό. Μεγάλωσα έχοντας πολύ στενή σχέση με το αλκοόλ, αφού για αρκετά χρόνια η οικογένεια μου είχε οινοποιείο. Με ενδιέφερε να μάθω και για τον κόσμο των αποσταγμάτων. Εκτός από ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικών που έκανα, δεν έχω εργαστεί αλλού. Στον χώρο της εστίασης όμως, προσπαθώ να μην μένω στάσιμη.

Έχω προσανατολίσει το ενδιαφέρον μου πάνω στο κρασί και τα αποστάγματα για τα οποία και παρακολουθώ μαθήματα-σεμινάρια και έτσι μπορώ να ελίσσομαι και σε διαφορετικά πόστα. Αυτό τον καιρό, δεν βρίσκομαι πίσω από κάποιο μπαρ αλλά μέσω της πλατφόρμας του Diageo Bartenders Institute, θέλω να πιστεύω ότι βοηθάω συναδέλφους σε όλη την Αθήνα που δεν έχουν πάντα τη δυνατότητα πρόσβασης σε εκπαιδευτικό υλικό που αφορά στον κλάδο μας.


Είχα την τύχη και παράλληλα την ατυχία να ξεκινήσω σε αυτό το χώρο όταν ειδικά το κομμάτι του κοκτέιλ είχε πολύ έντονη παρουσία στην Αθήνα αλλά τα μπαρ ήταν λιγότερα σε σχέση με σήμερα. Όλα γίνονταν πολύ γρήγορα και ενδεχομένως χωρίς να μπαίνουν πάντα οι απαραίτητες βάσεις. Παρόλα αυτά όταν θέλεις να μάθεις και όταν υπάρχουν άνθρωποι καλύτεροι από σένα που θέλουν να μοιραστούν τις γνώσεις τους, τα δύσκολα γίνονται πιο εύκολα.

Σε οποιοδήποτε πόστο, το πιο σημαντικό είναι να μείνει ο πελάτης ευχαριστημένος από το προϊόν και, ιδανικά μιλώντας, και από την παροχή. Για μένα, λοιπόν, η παροχή έχει να κάνει με τα προφανή που δυστυχώς πολλές φορές αφήνουμε στην άκρη. Η καθαριότητα και η καθαρότητα κινήσεων είναι στοιχεία απαραίτητα. Μπορεί όλο το σόου να είναι ωραίο στον χώρο του μπαρ, μα πάνω απ’όλα σερβίρουμε ποτά σε πελάτες που θέλουν να τα πιουν.

«Ιδανικός πελάτης είναι αυτός που θα κάτσει στο μπαρ ή στο τραπέζι μου και θα είναι χαμογελαστός, μ’ ένα χαμόγελο ξεπερνάς όντως πολλές ατυχείς συγκυρίες.»

Ενδεχομένως να υπήρχε στην αρχή μια δυσπιστία απέναντι μου σχετικά με το αν μπορώ να τα βγάλω πέρα στις πρακτικές δυσκολίες της δουλειάς. Καλή θέληση και εργατικότητα να υπάρχει και όλοι βρίσκουν τη θέση τους, υπάρχουν πολλές κοπέλες καθώς μιλάμε που το αποδεικνύουν με τη δουλειά τους αυτό.

Όσον αφορά την αναλογία ανδρών-γυναικών, το μόνο που θα μπορούσα να σκεφτώ πως την επηρεάζει είναι η δημιουργία οικογένειας που ειδικά για μια γυναίκα απαιτεί κάποιο χρόνο απουσίας. Έχοντας αυτό κατά νου, αρκετές αποχωρούν από τον χώρο νωρίτερα ώστε να δρομολογήσουν την όλη μετάβαση. Πλέον όμως θα δεις αρκετές κοπέλες πίσω από το μπαρ και μάλιστα με πολύ ενεργό ρόλο.

Δεν είναι στις αρμοδιότητες μου να κρίνω αυτό που πίνει ο καθένας. Για να το επιλέγει θα έχει λόγο. Δική μου δουλειά, είναι να φροντίσω να πιει το καλύτερο ουίσκι με κόλα, την καλύτερη βότκα-πορτοκάλι ή ένα single malt όπως ακριβώς το ζήτησε. Όλα αυτά δεν γίνονται καλύτερα μόνο με μια premium ετικέτα. Ένα καλό ποτό κρίνεται από τον πάγο του, τις αναλογίες του, ακόμα και από το πως θα πιάσεις το ποτήρι για να το σερβίρεις. Αν παρόλα αυτά διακρίνω πως έχω περιθώριο να προτείνω κάτι διαφορετικό ενδεχομένως να το κάνω.

Δυστυχώς, το πώς συμπεριφερόμαστε μέσα σε ένα μπαρ είναι μικρογραφία της νοοτροπίας μας. Θα σταθώ στο πιο απλό αλλά τόσο βασικό. Με ενοχλεί πολύ όταν ένας καπνιστής προκειμένου να μην φυσήξει τον καπνό προς την παρέα του, γυρίζει προς το μπαρ και φυσάει προς το μέρος μου, ειδικά την ώρα που φτιάχνω ένα ποτό. Η αντίφαση της όλης λογικής με εξοργίζει.

Αν και δεν είμαι ειδική για να το κρίνω, θα ήθελα να εκλείψουν όροι όπως mixologist, guru, masterclass όταν τουλάχιστον δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Δίνουμε λάθος εικόνα σε παιδιά που αρχίζουν τώρα στο χώρο.


Χρύσα Τσάμπου (Spoiled cocktail bar), 4 χρόνια. H brand ambassador του Disaronno έχει αδυναμία στο Negroni.

Όπως και οι περισσότεροι, πιστεύω, έτσι και εγώ ξεκίνησα για το χαρτζιλίκι. Πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι είναι ένας τρόπος να εκφράσεις την κοινωνικότητα και την δημιουργικότητα σου. Έχω τελειώσει Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων και έχω περάσει όλες τις θέσεις του επισιτιστικού κομματιού. Σίγουρα το να διαχειριστείς κάποιες καταστάσεις στα πρώτα βήματα σου, έχει ένα βαθμό δυσκολίας. Αλλά με το πέρασμα του χρόνου όλα γίνονται διαχειρίσιμα.

Δουλειά μας είναι να κάνουμε τον κόσμο που έρχεται στα μπαρ να περνάει ευχάριστα, να πίνει γευστικά ποτά, να χαλαρώνει από την πίεση της καθημερινότητας απολαμβάνοντας την φιλοξενία μας. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα μπαρ έχουν εμπλουτίσει τους καταλόγους των spirits και, σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία και την άριστη εξυπηρέτηση που προσφέρουν, καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια μοναδική εμπειρία για τον κάθε επισκέπτη τους.

«O ιδανικός για μένα πελάτης είναι ο ευγενικός πελάτης που θέλει να διευρύνει τις γεύσεις του.»

Ένα στερεότυπο που επικρατεί είναι ο ρόλος της γυναίκας πίσω από την μπάρα απλά ως μια όμορφη παρουσία, κάτι το οποίο όλες οι γυναίκες bartender με την δουλειά μας και τις γνώσεις μας έχουμε καταρρίψει. Oι άντρες είναι περισσότεροι σε αυτή τη δουλειά από τις γυναίκες ίσως επειδή είναι ένα επάγγελμα που αφορά την νύχτα. Ωστόσο, όλο και περισσότερες γυναίκες πλέον δείχνουν ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο κλάδο. Προσωπικά δεν αντιμετώπισα κάποιο είδος προκατάληψης, αντιθέτως είχα πολύ υποστήριξη από τους συναδέλφους μου.


Φιλιώ Κορολόγου (The 7 Jokers), 30 χρόνια. Το αγαπημένο της ποτό είναι η βότκα και το αγαπημένο της κοκτέιλ το Dry Martini. Aν πεινάσει θα πιει Bloody Mary.

Κάποτε είχα πρωινή δουλειά αλλά δεν άντεχα το ξύπνημα. Ένα βράδυ που βρέθηκα στο Dada σαν θαμώνας, με είδαν στενοχωρημένη επειδή είχα παραιτηθεί, έμενα και μόνη μου τότε, όποτε ήθελα δουλειά. Μου είπαν «έλα να σε κάνουμε barwoman». Μπήκα πίσω από τη μπάρα και δεν ξαναβγήκα.

Στα Εξάρχεια υπήρχε ένας πυρήνας κοριτσιών που έκαναν αυτή τη δουλειά. Δεν αντιμετώπισα προβλήματα, οι χώροι που έχω δουλέψει δεν ανέχονταν το να συμπεριφερθεί άσχημα ένας άντρας σε μια γυναίκα που βρίσκεται πίσω από το μπαρ.

Έχω αλλάξει λίγα μαγαζιά για τα χρόνια, αν πήγαινα κάπου που μου άρεσε, έμενα. Dada, Ράμπα, Argo, Μπρίκι και μετά ήρθε το Jokers. Οι πελάτες τότε ήταν λίγο πιο συνειδητοποιημένοι για το τι θέλουν και γιατί το πίνουν, δεν ακούγαμε το «θέλω ένα γλυκόξινο και λίγο φρουτώδες» και όταν τους ρωτάς τι βάση αλκοόλ να βάλεις να σου λένε πως δεν τους νοιάζει. Τότε υπήρχαν μόνο τα κλασικά κοκτέιλ που είναι και η βάση των τωρινών, ζητούσαν το dry πολύ περισσότερο απ΄ότι τώρα και κυρίως οι μεγαλύτεροι, δεν ερχόταν κάποιος στα είκοσι να σου ζητάει κάτι τέτοιο. 

Με τα κοκτέιλ δεν έχω ασχοληθεί, έχω πάει μια φορά σε έναν διαγωνισμό γιατί υπήρχαν μόνο αγόρια και μου ζήτησαν να συμμετέχω για να υπάρχει έστω μια γυναικεία παρουσία. Εννοείται πως δεν περίμενα διάκριση. Η δουλειά του mixologist μου φαίνεται απρόσωπη, έχει ένα άλλο στυλ που ξεφεύγει από το δικό μου. Μπορεί αυτή να είναι η μόδα τώρα, όμως πιστεύω πως κάποια στιγμή θα κουράσει, μερικές φορές διαβάζω κάτι πράγματα στους καταλόγους που δεν θέλω να τα δοκιμάσω καν.


Είναι μια δουλειά που έχει να κάνει με την νύχτα, γι’ αυτό οι γυναίκες μετά πρέπει να διαλέξουν τι ζωή θέλουν να κάνουν. Είναι δύσκολο να έχεις έναν σύντροφο αν αυτός δεν κάνει την ίδια δουλειά. Έπειτα είναι το θέμα των παιδιών, κάτι που συνδυάζεται δύσκολα. Το ωράριο είναι το πρόβλημα. Ευτυχώς πλέον έχει αλλάξει η αντιμετώπιση, παλιά η δουλειά ήταν ταυτισμένη με κάτι «πονηρό».

«Σ’ αυτή τη δουλειά παρατηρείς τον άλλον, τον ακούς, συζητάς με τους θαμώνες τα προβλήματά τους.»

Ό,τι έχει να κάνει με το αλκοόλ και με τον τρόπο που αυτό σε κοινωνικοποιεί, μου αρέσει. Επίσης, μου αρέσει να βλέπω αυτούς που βγαίνουν μόνοι τους έξω, χωρίς να επιδιώκουν το φλερτ, θέλουν απλώς να πάρουν τον αέρα τους, πλέον το κάνουν και πολλές μικρές κοπέλες και αυτό με ευχαριστεί. 

Η αγαπημένη μου αγενής συμπεριφορά είναι όταν έχουμε πάρα πολύ δουλειά και ο πελάτης σε κοιτάει επίμονα για να σου δείξει πως θέλει να παραγγείλει.  Όταν τελικά πας, δεν έχει αποφασίσει όμως τι θέλει. Επίσης πίνουν όλοι πλέον το ποτό τους με καλαμάκι, πολλές φορές δεν στο λένε εξ αρχής και σου γυρνάνε το ποτό για να το βάλεις. Ο πελάτης δεν έρχεται όμως σε σένα για να εκπαιδευτεί, δεν θέλω να βάζω αναψυκτικά σε ακριβά ποτά αλλά δεν μπορώ να του πω «γιατί το πίνεις έτσι». Αυτό θα το κάνω μόνο αν μου παραγγείλουν κάτι που δεν πίνεται, όπως όταν κάποιος ζήτησε τζιν με γάλα σε σφηνάκια. Τον ρώτησα αν θέλει να κάνει πλάκα στους φίλους του προκειμένου να συνεργαστούμε και όταν κατάλαβα ότι το εννοεί του εξήγησα πως δεν σερβίρουμε τέτοια πράγματα. Τσαντίστηκε και ζήτησε το κυτίο παραπόνων.

Η δική μου αγαπημένη δεκαετία είναι μεταξύ ’80 και ’90, όταν τα κλαμπ είχαν ανέβει πολύ εξαιτίας των λάιφσταιλ περιοδικών, οπότε όσους δεν θέλαμε στα μπαρ ξέραμε πως θα είναι εκεί. Στα μικρά μαγαζιά ο κόσμος διασκέδαζε πιο πολύ.  

Τα μπαρ που δεν ασχολούνται με τα κοκτέιλ θα μείνουν, γι’ αυτό δεν ανησυχώ. Προσπαθούμε και εμείς να ισορροπήσουμε στη νέα κατάσταση, να μην είμαστε τελείως πίσω, να διαθέτουμε και ένα πιο ευφάνταστο κοκτέιλ αλλά μέχρι ενός σημείου.


Μυρσίνη Σπανέλη (Moorings), 16 χρόνια. Της αρέσουν τα καλά εκτελεσμένα ποτά, έχει παρουσιάσει σε διαγωνισμό ένα κοκτέιλ για τον χωρισμό.

Σπούδασα τουριστικές επιχειρήσεις γνωρίζοντας πως θέλω να ασχοληθώ με την εστίαση. Για μένα ήταν μονόδρομος η δημιουργία κι ο μόνος λόγος που δεν μπήκα σε επαγγελματική κουζίνα ήταν γιατί δεν μπορούσα να αποχωριστώ την επικοινωνία με τον κόσμο, ο σεφ θα με σκότωνε, δεν σταματάω να μιλάω ποτέ..

Το πρώτο μπαρ που δούλεψα ήταν στην επαρχία, δεν ήταν καν κοκτέιλ μπαρ. Επειδή όμως στη δουλειά μας δεν έχουν να κάνουν όλα κάνει με την ανάμειξη, ακόμα και το ξεπερασμένο στυλ μπαρ είναι εμπειρία, εκεί μαθαίνεις την αλφάβητο, το πως να εξυπηρετείς δηλαδή τον κόσμο και να τον χειρίζεσαι.

Το κοκτέιλ ήρθε και μας βρήκε, αν και υστερούσαμε πολλά χρόνια, κενό σ’ αυτό το κομμάτι, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως μπορούμε να σερβίρουμε πιο ωραία πράγματα στον κόσμο. Άρχισαν να επενδύουν και οι εταιρείες, ασχοληθήκαμε και εμείς πιο σοβαρά, όσοι θέλαμε και όσοι αγαπάμε αυτή τη δουλειά κάνοντάς την να φαίνεται και να είναι σοβαρή. Σταμάτησε λοιπόν ο κόσμος να μας ρωτάει «και τελικά τι θα κάνεις μετά;», «ποια είναι η κανονική σου δουλειά;», «σπουδάζεις κάτι άλλο;». Ερωτήσεις λογικές αν κάποιος δεν έχει καταλάβει πως πρόκειται για μια δουλειά που απαιτεί γνώσεις, αφοσίωση και χρόνο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Έχω δουλέψει επίσης σαν πωλήτρια, διακοσμήτρια, καθηγήτρια αγγλικών. Θεωρώ ότι σε πολλούς χώρους εργασίας οι γυναίκες πρέπει να αποδείξουμε δύο και τρεις φορές την αξία μας. Για παράδειγμα, δεν πιστεύω ότι οι άντρες είναι καλύτεροι σεφ, απλώς είναι μια δουλειά που απαιτεί πολύ χρόνο και οι γυναίκες είναι συνήθως αυτές που δεσμεύονται με την οικογένεια. Είδα πως όταν μπήκαν οι γυναίκες στα μπαρ οι άντρες συμμορφώθηκαν πολύ ως προς το θέμα της καθαριότητας. 

Προσωπικά, θέλω να δημιουργώ χαμόγελα, αν το καταφέρω αυτό με τους επισκέπτες μου θεωρώ πως έχω πετύχει στη δουλειά μου. Ένα λάθος στην ανάμειξη μπορεί να συμβεί στον καθένα αφού ένα ml μπορεί να σου καταστρέψει ένα ποτό. Όταν έρθεις όμως στο μπαρ μου, αν είμαι ευγενική απέναντί σου και σου δείξω πως ενδιαφέρομαι να περάσεις καλά, ότι σέβομαι το γεγονός πως με τιμάς νιώθω πως μπορείς να μου συγχωρέσεις ένα λάθος στο ποτήρι. Ένα λάθος στη συμπεριφορά είναι δύσκολα αναστρέψιμο.

«Όλοι οι επισκέπτες αποτελούν πρόκληση, σε χτίζουν σαν επαγγελματία. Δεν με εκνευρίζουν οι πελάτες, αυτοί που εκνευρίζονται με τους πελάτες με ενοχλούν. Βλέπω συναδέλφους να κοροϊδεύουν πελάτες που δεν ξέρουν τι είναι το βερμούτ. Εσύ ήξερες πριν μπεις στο μπαρ;»

Δεν υπάρχει «δεν το φτιάχνω αυτό» στη δουλειά, μόνο μερικές φορές προσπαθείς με ευγενικό τρόπο να αποτρέψεις κάτι πολύ τραβηγμένο.

Είμαι στον χώρο από όταν άρχισε να αναβαθμίζεται το επίπεδο στα μπαρ, η εξέλιξη συνεχίζει να είναι ραγδαία, είμαι περήφανη που σε τόσο δύσκολες εποχές δεν σταματάμε να ανεβάζουμε τον πήχη με αποτέλεσμα το αποτύπωμά μας να είναι πολύ ισχυρό στον παγκόσμιο χάρτη. Είμαστε ιδανικοί γι’ αυτή τη δουλειά, όχι μόνο επειδή έχουμε γνώσεις αλλά και εξαιτίας της ιδιοσυγκρασίας μας.


Μάρφη Μπάλη (Upupa Epops), 13 χρόνια. Έχει πάντα μαζί της ένα βιβλίο του Simon Difford.

Έχω σπουδάσει Μάρκετινγκ, υπήρξα αθλήτρια ενώ παράλληλα τα βράδια δούλευα σε καφέ για το χαρτζιλίκι. Όταν ήρθα στην Αθήνα είχα έναν τραυματισμό  και άφησα τον αθλητισμό για να ασχοληθώ με το μπαρ. Αυτό που μου άρεσε εξ’ αρχής σ’ αυτή τη δουλειά είναι η ελευθερία που προσφέρει, δεν είσαι σε ένα γραφείο, είσαι σε έναν χώρο που ακούς μουσική, συναντάς ανθρώπους που θέλουν να διασκεδάσουν και προσφέροντας ένα ποτό δικής σου έμπνευσης μπορείς να δεις τις αντιδράσεις που αυτό προκαλεί. Πριν ακόμα ξεκινήσει αυτή η άνοδος της μπαρ σκηνής, αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ σοβαρά με τον χώρο. 

Η δυσκολία που μπορεί να αντιμετωπίσει μια γυναίκα έχει να κάνει με τη μυική δύναμη, το να είσαι πίσω από ένα μπαρ και να χτυπάς για πολλές ώρες κοκτέιλ είναι κάτι το επίπονο. Ίσως παλιότερα να υπήρχαν ταμπού όπως «η κόρη μου δουλεύει σε μπαρ» ή «η κοπέλα μου είναι barwoman». Ευτυχώς πλέον όλο και περισσότερες μπαίνουν πίσω από το  μπαρ, χωρίς να υπάρχει η απαίτηση να να είναι πολύ όμορφες, να έχουν άψογο κορμί ή να ντύνονται προκλητικά.

Είναι ένα επάγγελμα στο οποίο έχουν βελτιωθεί πολύ οι εργασιακές συνθήκες και μπορεί να το κάνουν όλοι φτάνει να τους αρέσει. Πρέπει όμως να να διαβάσουν, να αφιερώσουν χρόνο, χρειάζεται εκπαίδευση, σεμινάρια, ταξίδια και δεν φτάνει μόνο ένα, αλλά απ’ όλα αυτά. Η μπαρ σκηνή έχει εξελιχθεί γιατί υπήρξαν άνθρωποι που ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτήν, εξελίχθηκαν σαν bartenders και μετά έκαναν τις δικές τους επιχειρήσεις δημιουργώντας νέες, υψηλές προδιαγραφές. Αυτή ήταν και η δική μου πορεία, δεν ήθελα να φύγω  στο εξωτερικό αφού προτιμούσα να ανοίξω ένα δικό μου μαγαζί, ένα χαλαρό μπαρ με ποιοτικά ποτά, με πλούσια και ενημερωμένη κάβα που να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του σήμερα, γιατί όχι και του αύριο. 

«Δεν πιστεύω ότι το κοκτέιλ είναι μια μόδα που θα περάσει, έχουμε μπει σε έναν δρόμο και πλέον και οι πελάτες είναι πιο ενημερωμένοι, γνωρίζουν τι θέλουν να πιουν, τι είναι σωστό και τι όχι στο σερβίρισμα.»

Όταν ήμουν πιο μικρή ήθελα να δείξω ότι ξέρω, μια φάση που νομίζω πως οι περισσότεροι έχουμε περάσει. Μπορεί να με ενοχλούσε αν ο πελάτης δεν μπορούσε να εκτιμήσει ένα premium πότο βάζοντας του αναψυκτικό. Τώρα πιστεύω πως ο πελάτης πρέπει να πιει αυτό που ζητάει, αν θέλει να απολαύσει το ποτό του όπως κάνει τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν είμαι εγώ αυτή που θα του το απαγορεύσω. Είναι καλό να κάνουμε τους πελάτες μας να μας εμπιστεύονται, δείχνοντας ότι ξέρουμε τη δουλειά μας κι αν χρειαστεί ή μας το ζητήσουν να μοιραστούμε τη γνώση μας,

Δυστυχώς το επάγγελμα αυτό ήταν ανδροκρατούμενο για πάρα πολλά χρόνια, αν όμως μία γυναίκα έχει το τσαγανό και μπει με αέρα πατώντας στα πόδια και τις δυνάμεις της θα την αποδεχθούν ίσως πολύ καλύτερα κι από έναν άντρα συνάδελφο. Όσες ξέρω πλέον στον χώρο είναι είναι πολύ επίμονες και πάρα πολύ καλές στη δουλειά τους.

Το κλισέ που ακούμε όλοι στον χώρο είναι πως δεν είμαστε και πυρηνικοί φυσικοί. Σίγουρα δεν έχουμε ανακαλύψει τον κόσμο αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η δουλειά παύει να είναι σημαντική, φροντίζουμε για τη διασκέδαση του κόσμου, πόσο μάλλον τώρα που τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα οικονομικά κι αν κάποιος βγει έξω θέλει να χαλαρώσει ξοδεύοντας ό,τι του περισσεύει. Είναι σημαντικό να έρθει κάποιος στενοχωρημένος σε εμάς και να περάσει όμορφα, να τον φιλοξενήσουμε και να γυρίσει σπίτι του χαρούμενος, να έχει ένα βράδυ που θα τον βοηθήσει και στην επόμενη μέρα του.