Γ Υ Μ Ν Η Σ Τ Ο Ν Η Λ Ι Ο
της Σίμπιλλα Αλεράμο
Γυμνή στον ήλιο
για σένα που με ζωγραφίζεις ακίνητη
τα στήθη μονάχα δίνουν τον ρυθμό
της ζωής που πάλλεται στην καρδιά.
Σαν τον ουρανό της αυγής
είναι για σένα αυτή η φωτεινή μορφή μου,
λιβάδι, νερό, μοναχικά πέταλα λουλουδιών,
κλαδιά αμπελιών σε γιορτή.
Και με θαυμάζεις και διάπυρα τα γλυκά σου δάχτυλα
τα οδηγείς πάνω στο τελάρο.
Γυμνή στον ήλιο κι ακίνητη,
θραύσμα της φύσης,
από σένα κυριευμένη, από σένα απορροφημένη ξανά,
είσαι εσύ που με αποθεώνεις
ή η δική μου θεότητα είναι που σε δημιουργεί,
καλλιτέχνη, τέχνη, πνεύμα;
Σιωπηλά τα στήθη αναπνέουν.
Μετάφραση: Άννα Γρίβα
