Στην αίθουσα περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου Ακρόπολης, ο Ιρακινο-Αμερικανός καλλιτέχνης συνομιλεί με τη Μεσοποταμία, τα γλυπτά του Παρθενώνα, τη μητέρα του, την εξορία, την ελπίδα και τη βία.
Δεν είναι άσκηση ρομαντισμού, είναι ανάγκη κατεπείγουσα: Να αναζωογονήσουμε το κενό στο δημόσιο χώρο, να ανακαταλάβουμε την πόλη. Με όχημα τη δημόσια τέχνη. Η συζήτηση που οργάνωσε το ΝΕΟΝ αποδεικνύει πως γίνεται.