Η ημέρα του Αγίου Πατρίκιου είναι για την Ιρλανδία γιορτή αντίστοιχης σημασίας με την Πρωτοχρόνια. Γιορτάζεται κι ευρέως σε πολλά μέρη του κόσμου, και όχι μόνο από τις ιρλανδικές κοινότητες σε ξένες χώρες. Αυτό γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν εύκολα να ταυτιστούν με τον τρόπο που γιορτάζουν οι Ιρλανδοί, ακόμα κι αν δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το ποιος είναι ο Άγιος Πατρίκιος. Το μυστικό είναι απλό: πολύ, πολύ αλκοόλ. Θα το έχετε ακούσει, η Ιρλανδία αποκαλείται συχνά “η Ελλάδα του Βορρά”. Κάτι έχουν οι λαοί των δύο χωρών που τις κάνουν να μοιάζουν. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη ζωή, ο τρόπος που (δεν) χειρίζονται τα οικονομικά τους, η διονυσιακή αντίληψή τους για το γλέντι;
Ενόψει της μεγάλης γιορτής, ψάξαμε να βρούμε πόση Ιρλανδία υπάρχει κρυμμένη στην Αθήνα και αναπόφευκτα βρεθήκαμε στην James Joyce, την πιο αυθεντική ιρλανδέζικη παμπ της Αθήνας που, παρότι βρίσκεται στο Μοναστηράκι, θα μπορούσε πανομοιότυπη να βρεθεί στο Δουβλίνο. Ο Tom είναι ο ιδιοκτήτης της παμπ. Έχει ένα πλατύ, αμήχανο χαμόγελο και κοκκινίζει ολόκληρος όταν ο Άγγελος προσπαθεί να τον βγάλει φωτογραφία. Μου μιλάει για το πόσο τυχαία βρέθηκε στη χώρα μας πριν 8 χρόνια. «Ένας φίλος μου άνοιξε μία irish pub στην Γλυφάδα και επειδή πήγαινε πολύ καλά, ήθελε και μία στο κέντρο». Έτσι άνοιξε η James Joyce πριν 7μιση χρόνια. «Δεν το αποφάσισα ποτέ να έρθω. Όμως έτυχε και είμαι εδώ… Και δεν το μετανιώνω, μου αρέσει!».
O Tom είναι ένας πολύ αυθεντικός Ιρλανδός. Η βαριά προφορά του με ταλαιπωρεί ιδιαιτέρως και σε έναν τοίχο της παμπ έχει κρεμασμένη μία σημαία, στα χρώματα της ιρλανδικής αλλά με μία γυναικεία φιγούρα πάνω, που μας συστήνει να μη φωτογραφίσουμε καθώς «παραείναι πολιτική». Δεν θέλει να μου εξηγήσει, με διαβεβαιώνει όμως πως αυτή τη σημαία ποτέ δεν θα την έβλεπες σε αγγλική παμπ. Για να φτιάξει το χώρο, έφερε τα περισσότερα έπιπλα από την Ιρλανδία, ώστε η αισθητική του να είναι πιστή στο μοντέλο της πατρίδας του. Έχοντας παντρευτεί Ελληνίδα, μάλλον είναι ο καταλληλότερος να μου εξηγήσει τι είναι που κάνει τους Ιρλανδούς να μοιάζουν στους Έλληνες. «Αυτό που έχουν κοινό οι δύο λαοί είναι μάλλον η νοοτροπία τους για τη ζωή. Ήταν και η οικονομία τους, αλλά όχι πια, η οικονομία της Ιρλανδίας έχει ανακάμψει σχεδόν πλήρως».
«Έχουν πολλά κοινά. Το ποτό όμως δεν είναι ένα από αυτά. Οι Έλληνες δεν πίνουν πολύ, είναι μέτριοι πότες, καμία σύγκριση με το τι πίνουν οι Ιρλανδοί δηλαδή. Όταν πηγαίνω με τη γυναίκα μου στην Ιρλανδία, σοκάρεται από το πώς πίνουν οι άνθρωποι εκεί. Πίνουν με τις ώρες στην παμπ τη μία μέρα, μεθάνε πολύ και την επόμενη κάνουν ακριβώς το ίδιο. Η γυναίκα μου δεν το καταλαβαίνει …». Η γνώση μου για τους Ιρλανδούς τελειώνει στη φήμη τους για το αλκοόλ και στο μυαλό μου η ημέρα του Saint Patrick λειτουργεί απλώς ως αφορμή για να πας στην εκάστοτε ιρλανδική παμπ κάθε ευρωπαϊκής πόλης και να παρτάρεις. Γι’ αυτό, παίρνω την ευκαιρία που μου δίνει ένας Ιρλανδός με σάρκα και οστά μπροστά μου για να καταλάβω λίγα πράγματα παραπάνω. «Ο Saint Patrick ήταν αυτός που έφερε τον Χριστιανισμό στην Ιρλανδία. Ξέρεις, δεν ήταν καν Ιρλανδός. Είχε γεννηθεί στην Ουαλία. Τότε, ήμασταν ένα έθνος παγανιστών, ένα έθνος από druids συγκεκριμένα. Ο Saint Patrick ήταν εκείνος που το άλλαξε αυτό. Έτσι, αυτή η μέρα δεν είναι μία γιορτή για το αλκοόλ, είναι μια γιορτή θρησκευτική. Το αλκοόλ είναι απλώς ο τρόπος που τη γιορτάζουμε». Πώς αλλιώς θα μπορούσαν, όντας Ιρλανδοί;
Η ημέρα γιορτάζεται σχεδόν παντού στην Ευρώπη, αλλά περισσότερο από πουθενά στην Αμερική. «Αυτοί οι Αμερικάνοι βλέπεις… μπορεί να έχουν ένα παππού ή μία προγιαγιά από την Ιρλανδία και να νομίζουν ότι είναι Ιρλανδοί. Εγώ τους λέω, λυπάμαι, δεν είστε». Στην James Joyce για σήμερα έχουν σχεδιασμένη μία βραδιά ζωντανής μουσικής και πάρτι, αφού κάθε χρόνο γιορτάζουν την ημέρα όπως της αρμόζει. «Είναι κρίμα που η Αθήνα δεν έχει παρέλαση – μερικές ευρωπαϊκές πόλεις έχουν. Στην Ιρλανδία κάθε πόλη και κάθε χωριό κάνει την ημέρα αυτή μία μεγάλη παρέλαση που συμμετέχουν όλοι. Και μετά την παρέλαση βέβαια, πηγαίνουν στην παμπ για να πιουν». Στην πρότασή μου να ξεκινήσει εκείνος μια αθηναϊκή παρέλαση ο Tom γελάει. «Δεν υπάρχει ιρλανδική κοινότητα στην Αθήνα, είναι ελάχιστοι οι Ιρλανδοί… Κι εδώ, το 90% των πελατών μας είναι Έλληνες».
Αθηναίοι που πριν προκύψει η επέλαση των burgers, κι εσχάτως των fish & chips, στην εστίαση της πόλης ήξεραν ότι θα έρθουν στην James Joyce και θα απολαύσουν λαχταριστό pub food που ενδεχομένως τους θυμίζει και τα φοιτητικά χρόνια στο Νησί. Εκτός από burgers, steaks και χρυσαφένια φιλετα μπακαλιάρου (πάντα με τηγανητές πατάτες, σος ταρτάρ και πουρέ αρακά), στο James Joyce μενού υπάρχει η κλασική “πίτα του βοσκού”, all-day Irish breakfast (με μαύρη πουτίγκα, καπνιστό μπέικον και τα ρέστα), καθώς και μερικά σπέσιαλ σάντουιτς ή πιάτα όπως το εξαιρετικό φιλέρο λαβράκι. Μαζί με ένα μεγάλο pint (όπως καταλαβαίνετε η ποικιλία σε βαρέλι και μπουκάλι είναι μεγάλη, από ale και μαύρες σε ξανθές και cider), η χορταστικότατη μερίδα θα κοστίσει περίπου 15 – 20 ευρώ. Μπορείτε να τα απολαύσετε σε κάποιο από τα τραπέζια ή τα σεπαρέ στο βάθος, αλλά ακόμα καλύτερα αν βρείτε μια θέση πάνω στην μπάρα. Γύρω σας τηλεοράσεις θα παίζουν παντού αθλητικά γεγονότα, ενώ δύσκολα θα βρείτε καλύτερο μέρος στην Αθήνα για να δείτε κάποιο ντέρμπι της Premier League.
Ψάχνοντας για κανένα παραδοσιακό πιάτο της ημέρας, ο Tom με απογοητεύει. «Δεν υπάρχει φαγητό που συνδέεται με τη μέρα. Αυτήν τη μέρα πίνουμε. Ούτε κάποιο παραδοσιακό ποτό υπάρχει. Ο αυθεντικός Ιρλανδός απλώς θα πιει ό,τι βρει». Εκτός Ιρλανδίας βέβαια, η γιορτή είναι συνδεδεμένη με την πιο γνωστή μπίρα της χώρας, τη Guiness. Αυτό όπως καταλαβαίνω όμως, δεν έχει να κάνει με την παράδοση της χώρας, αλλά μάλλον με το πόσο καλά μπορεί να λειτουργεί η βιομηχανία της διαφήμισης. Η παράδοση, συμπεραίνω, έχει ως εξής: «οινόπνευμα να είναι, κι ό,τι να ‘ναι».
Όποιος λοιπόν θέλει σήμερα να νιώσει λίγο Ιρλανδός, λίγο σα να πήγε μία βόλτα μέχρι το Δουβλίνο, λίγο να καταλάβει γιατί η Ιρλανδία είναι η Ελλάδα του Βορρά, μπορεί να περάσει απλώς από το νούμερο 12 της οδού Άστιγγος στο Μοναστηράκι και να πιει μία (;) μαύρη μπίρα στην υγεία του Saint Patrick. Το επικείμενο hangover της Τετάρτης θα είναι δική του ευθύνη.
James Joyce Irish Pub, Άστιγγος 12, Μοναστηράκι, 210 3235.055
