Μια Βόλτα απ’ το Μονοπώλιο

Τις προάλλες είχαμε πάει στο εστιατόριο (πρώην, αλλά όχι για πόσο;) «Μονοπώλιο», στην Ιπποθοντιδών στα Κάτω Πετράλωνα, στην αρχή σχεδόν της Κειριαδών (λίγο μετά τη «λόλα» και το Ταχυδρομείο, πίσω από τον «Παυλίδη»). Η επίσκεψη (ειδικά τη Σαρακοστή) στο Η΄(όγδοο) Μονοπώλιο Αθηνών είναι σχεδόν επιτακτικά εθιμοτυπική. Το κτίριο του ’30, μόνοπατο και μόνοχωρο με αρτιφισιέλ όψη και ανθρακί σιδεροκατασκευής τζαμαρία, παλιότερα πωλούσε αλάτι, σπίρτα, τράπουλες, μακαρόνια (τυλιγμένα σε blue royal χαρτί – αυτό που ντύναμε κάποτε και τα σχολικά τετράδια και λέμε «ελληνικό μπλέ» – της βιομηχανίας Λαδόπουλου κυρίως), οινόπνευμα και άλλα προϊόντα – υποθέτω – ελεγχόμενης παραγωγής και διακίνησης των δεκαετιών ’50-’60. Ο ηθοποιός Κώστας Ξυκομηνός με τη σύντροφό του Ανθή, δείξαν το Petralona’s way πριν δεκαπέντε χρόνια περίπου. Πατιτή κίτρινη τσιμεντοκονία, ξύλινες τάβλες δίκην διαχωριστικών περσίδων, οι δύο πλευρικοί τοίχοι βαμμένοι σάπιο μήλο, αναρτημένα ξύλινα τυπογραφικά συρτάρια (μαγκαζίνο) σε εναλλασόμενες μορφής μικροεκθέσεις, bossa nova και τζαζ. Απέναντι από την είσοδο, το βασίλειο της Αγγελικής. Της μητέρας του Κώστα. Πρόσωπο δωρικό, από αυτά που στις εκκλησίες, στους γυναικωνίτες, οι οσίες με καφετιά και λαδιά άμφια, τυλιγμένα με μαντήλες που αφήνουν να φαίνονται ελάχιστα τα γκρίζα τους μαλλιά εκπέμπουν φως, μα καθόλου αυστηρό. Πρόσχαρη, χαμογελαστή, αεικίνητη και ποτέ παραπονούμενη, στέλνει από την κουζίνα της κάτι βρώσιμα εργόχειρα: παέγια θαλασσινών σε μαντεμένιο σαγανάκι, «πατατούλες» με σκόρδο και μυρωδικά, πολίτικη σαλάτα, στριφτάρια, συκωτάκια (για όσους αρτένονται) και επιδόρπιο μους χαλβά.

Τότε έρχεται και ο Κώστας με το παγωμένο βισάντο. Καμμία σχέση με τα μπινελίκια και τις χριστοπαναγίες στο «Σπιρτόκουτο» του Οικονομίδη  που πρωταγωνιστούσε («πάρτε ρε παιδιά την ταινία, βγήκε σε dvd» μας έλεγε το 2004 – νέοι γονείς εμείς, που καιρός για σινεμά) –  αλλά και στις άλλες ταινίες είχε ρόλους όπως και στην Κινέττα του Λάνθιμου. «Ρε, Κώστα, εντάξει, δε λέμε, το Μονοπώλιο ακούγεται κάπως, – αλλά και το Νίξον δηλαδή με τα μούτρα του Προέδρου στο σουβέρ είναι καλύτερο; Άσε που και με την Ανω Βόλτα (χώρα της Αφρικής) ή την κάτω βόλτα μπορεί να πέσει δούλεμα. Και το google άμα χτυπήσεις, σε βγάζει πρώτο, που το βάζεις;». «Πείτε του, πείτε του» από κοντά η μητέρα του για να το αλλάξει (επαναφέρει).

Κάποια στιγμή πριν χρόνια, ήθελε μια ετικέτα για το μπουκάλι κρασί που θα σέρβιρε στο εστιατόριο. Είχε βρει μια φωτογραφία σαν αυτή την αρχική του ποστ, μια παρέα έτρωγε όπως αυτή όχι στον πρώιμο ανοιξιάτικο ήλιο (φοράνε ακόμα πανωφόρια) αλλά έξω από ένα άλλο μαγαζί. Επειδή πολύ κουβέντα γίνεται για την αυριανή μέρα (25η Μαρτίου) ή μάλλον για το αυριανό τραπέζι και το «κλείσιμο» του μπακαλιάρου, οι φωτογραφίες από τα τραπέζια του παρελθόντος (μας) ακολουθούν «σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας». Καλοφάγωτος!

(ΒΟΛΤΑ) ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, Ιπποθοντιδών 10 κ. Κειριαδών, Κάτω Πετράλωνα, τηλ.: 210 3459 172