Φρυγανισμένο ψωμί σε κομμάτια στρώνεται σε ένα μεγάλο στρογγυλό ταψί και από πάνω μπαίνει ρύζι, ζωμός από κρέας με μυρωδικά, μαγειρεμένο τρυφερό μοσχάρι και μια πυκνή κόκκινη σάλτσα γλυκόξινη, απαλή, με νοστιμιά μετριασμένη που παίρνει από τα λαχανικά τα οποία έχουν λιώσει μέσα της, Στολίζεται με καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς- φουντούκι, κουκουνάρι, δυο λογιών σταφίδες- και φρέσκο μαϊντανό. Ονομάζεται Fatteh (Φάττα) και είναι ένα παραδοσιακό φαγητό της Αιγύπτου που μαγειρεύεται σε γιορτές, ειδικές περιστάσεις και χαρμόσυνα γεγονότα (όπως η αναγγελία μιας εγκυμοσύνης στην οικογένεια). Την Κυριακή το απόγευμα, περίπου 120 μερίδες από ένα σπέσιαλ φάττα οριεντάλ μαζί με δροσερή σαλάτα εποχής μοιράστηκαν δωρεάν σε όσους περίμεναν στην μακριά ουρά στο στενό της οδού Βρυσακίου, στην Πλάκα στον αριθμό 17 όπου βρίσκεται ο χώρος Τέχνης και Δράσης Βρυσάκι, με πρωτοβουλία τριών οργανώσεων, της ομάδας Άστυ, της ΜΚΟ Δώσε Ελπίδα και του δημοφιλούς Culinary Backstreets Istanbul. Δυο Αιγύπτιοι μάγειρες, ο επαγγελματίας Αχμέντ (22 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα) και ο ερασιτέχνης Σαάντ (20 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα) μαγείρεψαν ένα από τα πιο εμβληματικά πιάτα της πατρίδας τους και πρωταγωνίστησαν στην τρίτη κατά σειρά εκδήλωση του Migrant Kitchen. Μετά τις κουζίνες του Κονγκό και της Γκάνας, ανακαλύψαμε λίγη από την κουλτούρα των Αιγυπτίων σε ένα μια απογευματινή μάζωξη με σημείο αναφοράς το φαγητό. Εκτός από φαλάφελ και χούμους με ταχίνι που μας έμαθαν τα αυθεντικά και εναλλακτικά ταχυφαγεία του κέντρου, τρώνε πολλά όσπρια, όπως φάβα από φούλια, κουσάρι (ανάμεικτα ζυμαρικά, ρεβίθια, φακές, ρύζι και σάλτσα), παστά ψάρια, μαγειρεύουν με βούτυρο και γλυκαίνονται με χαλβά με φιστίκια και κιουνεφέ (σαν κανταΐφι με γέμιση τυριού).
Το σύνθημα για να ξεκινήσει το γεύμα δόθηκε στις 16.00, ώστε οι πιο συνεπείς στο ραντεβού να φάνε μαζί σαν οικογένεια. Ο Αχμέντ εξηγεί πως αναγκαία συνθήκη και βασική προϋπόθεση για να σερβιριστεί το φαγητό σε ένα αιγυπτιακό σπίτι είναι η ένωση και συνεύρεση της φαμίλιας. Οι περίεργοι περαστικοί έγιναν δεκτικοί συνδαιτυμόνες και τίμησαν το φαγητό, ενώ αρκετοί ήταν και οι επισκέπτες Αραβικής καταγωγής που έφτασαν στο Βρυσάκι χάριν νοσταλγίας για την κουζίνα της πατρίδας τους. Η φωνή της Ουμ Καλσούμ στα ηχεία τους θύμισε πως είναι μακριά από την αίγλη της παλιάς Αιγύπτου που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν, εδώ ωστόσο ζουν για χρόνια σχεδόν σαν γηγενείς, σε μια χώρα που μοιράζεται την κληρονομημένη ομορφιά της λεκάνης της Μεσογείου.
Η γνωριμία με τις κουζίνες των μεταναστών που ζουν μαζί μας έχει τόσο ενδιαφέρον όσο το να βάζεις ένα δυνατό μπαχαρικό για πρώτη φορά σε κάποιο κλασικό φαγητό. Τόλμησε ένα κουταλάκι κάρυ στις λαδερές μπάμιες ή κύμινο στα ρεβίθια. Το συνηθισμένο μαζί με το καινούργιο, το δικό σου μαζί με το ξένο, το ίδιο μαζί με το αλλιώτικο. Ευδαιμονία.
Κι όπως λένε στην Αίγυπτο (και στην Κρήτη) «ό,τι φας, καλό να σου κάνει».
