Το πιο εναλλακτικό παγωτό της Αθήνας το έφτιαξαν μια γραφίστρια κι ένας φωτογράφος

«Το παγωτό είναι μια μικρή γιορτή!» σχολίασε η Claudia, περιγράφοντας πολύ εύστοχα και συνοπτικά την ψυχολογία του παγωτού. «Αν θες να μπεις σε μια καλή διάθεση, τρως ένα παγωτό. Δεν είναι σαν να τρως σουβλάκι, γιατί ακόμη και το σουβλάκι το τρως γιατί πεινάς.»

Στην οδό Πατούσα 4, στα Εξάρχεια, σχηματίζονται ουρές και πηγαδάκια πίσω από τη μικρή βιτρίνα του Cats and Monsters, η οποία αποτελεί ένα οπτικό και γευστικό ουράνιο τόξο και ταιριάζει γάντι με τη σημαία του Pride που ξεπροβάλλει στα δεξιά του μαγαζιού. «Δεν θέλαμε απλά να κάνουμε vegan παγωτό, θέλαμε να φτιάξουμε το καλύτερο παγωτό», συμπλήρωσε η αρχιτεκτόνισσα-γραφίστρια Βερολινέζα, η οποία δεν περίμενε μεγάλη ανταπόκριση στην αρχή, ωστόσο «πολύς κόσμος μας είχε βρει απ’ το Instagram και περίμενε με ανυπομονησία να ανοίξουμε. Κάποιοι μάλιστα έκαναν μια ώρα δρόμο για να έρθουν μέχρι εδώ.» Στο πρώτο vegan παγωτατζίδικο της Ελλάδας.

Η Claudia και ο Franz, μια αρχιτεκτόνισσα-γραφίστρια κι ένας φωτογράφος, αποφάσισαν να αφήσουν τις καλλιτεχνικές δουλειές τους και τις ζωές πίσω από τις οθόνες στη γερμανική πρωτεύουσα και να καταπιαστούν με την τέχνη του παγωτού. Να λερώσουν τα χέρια τους για να ομορφύνουν τις μέρες μας. «Αγαπάμε πολύ την Ελλάδα κι αποφασίσαμε ότι θέλουμε να μείνουμε εδώ. Ήταν καιρός για κάτι καινούργιο, δεν θέλαμε να καθόμαστε άλλο μπροστά σε μια οθόνη. Θέλαμε να κάνουμε κάτι με φαγητό και με ανθρώπους. Πάντα ήταν όνειρό μου να φτιάχνω γλυκά. Επίσης, είμαστε κι οι δύο vegan, οπότε θέλαμε να φτιάξουμε κάτι vegan».

Οι τρεις γάτες τους από τρεις διαφορετικές γωνιές του κόσμου έδωσαν την έμπνευση για το όνομα του πρώτου vegan παγωτατζίδικου στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με τα τερατάκια. «Τις αγαπάμε πολύ τις γάτες. Κι οι γάτες είναι σαν τερατάκια. Ξέρεις, τα χαριτωμένα τερατάκια που αρέσουν στα παιδιά.» Το βεραμάν που στολίζει τους τοίχους του Cats and Monsters τραβάει κατευθείαν τα βλέμματα σε αυτό το μικρό, εξαρχειώτικο στενό. «Τα Εξάρχεια είναι το καλύτερο μέρος για να ζήσουμε. Ίσως δεν είναι το καλύτερο μέρος για να ανοίξεις παγωτατζίδικο, βέβαια, αλλά την αγαπάμε πολύ την περιοχή. Έχει μεγάλη ιστορία, πολλούς καλλιτέχνες, μουσικούς και φοιτητές», λέει η Claudia, ενώ ο Franz σερβίρει παγωτά στους περαστικούς. 

Η ποικιλία γεύσεων που συναντά κανείς αποδεικνύει ότι η έμπνευσή τους ποτέ δεν στερεύει, καθώς μπορεί να βρεις από παγωτό με vegan φέτα κι αχλάδι ή καρπούζι, κουλούρι Θεσσαλονίκης, μηλόπιτα και unicorn bubblegum, μέχρι snickers, chili chocolate, millefeuille, greek yoghurt και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστείς, πέρα από τις κλασικές γεύσεις που είναι σταθερά εκεί. 

 «Μπορείς να μετατρέψεις τα πάντα σε παγωτό», είπε η Claudia, «βλέπουμε τι γλυκά υπάρχουν και μας έρχονται ιδέες για τα παγωτά». Παράγουν το παγωτό, οι ίδιοι στο μικρό εργαστήριό τους και όλα τα υλικά είναι βιολογικά, ενώ τα κουταλάκια και τα κυπελλάκια είναι plastic-free. «Συνήθως χρησιμοποιούμε ζάχαρη στα παγωτά, αλλά θα ξεκινήσουμε να έχουμε μία ή δύο επιλογές χωρίς ζάχαρη, γιατί το ζητάει ο κόσμος. Οι περισσότερες γεύσεις μας φτιάχνονται με γάλα σόγιας και αρχίζουμε να φτιάχνουμε και με γάλα ρυζιού και βρώμης, για όσα άτομα έχουν αλλεργίες.» Πέρα από τα χειροποίητα παγωτά, φτιάχνουν μετά από παραγγελία και τούρτες-παγωτό για ειδικές περιστάσεις και γενέθλια, ενώ το χειμώνα είχαν φροντίσει να φτιάξουν vegan μελομακάρονα και κουραμπιέδες και αργότερα, σοκολατάκια με φυστικοβούτυρο, σαν τα Reese’s.  

Athens is the New Berlin?

Είναι γνωστό ότι το Βερολίνο αποτελεί την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του vegan τρόπου ζωής. Τί γίνεται όμως με την Αθήνα; «Η κουλτούρα του φαγητού αλλάζει κι εδώ, στην Αθήνα. Νομίζω είναι μερικά βήματα πίσω ακόμη η Ελλάδα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι είναι μια μικρή χώρα και για τις εταιρείες είναι πιο εύκολο να παράγουν ποσότητες για μεγάλο πληθυσμό, ξέρεις, καπιταλισμός. Οπότε πρέπει να γίνονται εισαγωγές, αλλά υπάρχουν κι ελληνικές εταιρείες που παράγουν, για παράδειγμα, φυτικά γάλατα» λέει η Claudia, σχολιάζοντας ότι στη Γερμανία είναι πολύ πιο φθηνά συγκεκριμένα vegan προϊόντα, ενώ ο Franz μου δείχνει ένα από τα τατουάζ του. «Αυτή είναι η Hilde. Την σώσαμε μαζί με άλλες δύο πάπιες και τώρα ζουν χαρούμενες σε μια φάρμα έξω από το Βερολίνο».

«Είμαστε 7 χρόνια vegan κι ο βασικός λόγος είναι τα ζώα. Είχαμε δει ένα ντοκιμαντέρ των Sea Sepherd για τους καρχαρίες και σκεφτήκαμε ότι δεν γίνεται να προστατεύουμε μόνο μερικά ζώα. Ήταν η καλύτερη απόφαση της ζωής μου. Νομίζω για όλους μας (τους vegan)», δηλώνει, γεμάτος συγκίνηση και μου δείχνει φωτογραφίες της Hilde, καθώς και άλλων ζώων, τα οποία διέσωσε από εργοστάσια. Γιατί ο βιγκανισμός δεν είναι απλά μια διατροφή. Είναι ηθική και πολιτική στάση απέναντι στα μη ανθρώπινα ζώα, με τα οποία συγκατοικούμε σε αυτόν τον πλανήτη.

«Χαιρόμαστε πολύ να βλέπουμε χαμογελαστά πρόσωπα. Είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα, να κάνεις τους ανθρώπους ευτυχισμένους» λέει, στο τέλος, η Claudia.

«Μα τα όνειρα τελειώνουν, σαν τα παγωτά που λιώνουν» τραγουδά ο Σπύρος Γραμμένος και σπεύδω να πάρω άλλο ένα παγωτό, να μην τελειώσει τ’ όνειρο.