Την πρώτη φορά με σύρανε κυριολεκτικά με το ζόρι στο Αγάνι. Παρασκευή βράδυ, ήμουν πτώμα και το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να φορέσω πιτζάμες και να δω αμερικάνικες σειρές σε DVD. “Εσύ ειδικά πρέπει να έρθεις” μου έλεγε πιεστικά η φωνή στο ακουστικό “το φαγητό είναι φοβερό. Θα έρθουμε να σε πάρουμε στις 9”. Δεν είχα επιλογή, καταλαβαίνετε. Τότε το Αγάνι ήταν στην Αλσούπολη, σε μια περιφραγμένη με μουσαμά στην ουσία βεράντα το φαγητό όμως ήταν συγκλονιστικό. Από τα καλύτερα αχνιστά μύδια ever, να μοσχοβολάνε θάλασσα και ένα ριζότο με μελάνι σουπιάς για αστέρι.
Το νέο Αγάνι είναι στον Παράδεισο Αμαρουσίου σε έναν καινούριο χώρο που, αν και αναβαθμισμένος, πάλι δεν λέει πολλά. Ποιός νοιάζεται όμως; Ο κόσμος ακόμη το προτιμάει, γι ‘αυτό και Τρίτη βράδυ δεν έπεφτε καρφίτσα. Η πελατεία εξακολουθεί να είναι εστέτ βόρεια Προάστια, μαζί με κάποιους επιχειρηματίες και προσωπικότητες των media, η αίσθηση όμως είναι γενικά χαλαρή. To ίδιο χαλαρό και το σέρβις που κάποιες φορές έγινε λίγο αργό, ήταν όμως φιλικό και εξυπηρετικό.
Εμείς ξεκινήσαμε με ψωμάκι φρέσκο και μια λαχταριστή, σπιτική ψαρόσουπα (5 ευρώ). Συνεχίσαμε με μελιτζάνα καπνιστή με κατίκι (6 ευρώ), ταρτάρ τσιπούρας με φακές (11 ευρώ) και μύδια αχνιστά με μουστάρδα (9 ευρώ). Τα μύδια ήταν ίσως και καλύτερα από την προηγούμενη φορά που τα είχα δοκιμάσει, ενώ οι φακές στην τσιπούρα είχαν το όμορφο άρωμα από φρέσκο θυμάρι και μυρωδικά, τα οποία γενικά χρησιμοποιούνται πολύ στα πιάτα. Επίσης, ήταν εντυπωσιακό το πόσο λεπτά καπνισμένη ήταν η μελιτζάνα, καμία σχέση με κάτι brutal κάρβουνα που τρώει κανείς στις μελιτζανοσαλάτες. Το γεύμα συνοδέψαμε με καραφάκι(α) τσίπουρο στερεοελλαδίτικο από τη Φθιώτιδα (3 ευρώ/100μλ).
Ο σεφ και ιδιοκτήτης του εστιατορίου, Στάθης Κουτέρης έρχεται συχνά ο ίδιος και παίρνει παραγγελία για τα κυρίως, ενώ φορά την κόκκινη στολή του-σήμα κατατεθέν. Ότι προτείνει να το δοκιμάσετε, έχει δίκιο που επιμένει. Εμείς για παράδειγμα πήραμε το τραχανωτό με φρέσκο ροφό (15 ευρώ), που αν και φανταζόμασταν πως θα είναι βαρύ και ρουστίκ, λόγω του τραχανά, ήταν ένα ιδιαιτέρως φινετσάτο πιάτο.
Κλείσαμε το γεύμα μας με μια μους λεμόνι αφράτη και μυρωδάτη όσο έπρεπε, κερασμένη από το σεφ για τα καλά μας λόγια και μια κανάτα με Grappa με σταφίδες που έρχεται σε κάθε τραπέζι παρέα με ποτηράκια και μια μικρή κουτάλα για το σερβίρισμα. Στο Αγάνι νομίζω η ελληνική δημιουργική κουζίνα βρίσκει άξιο εκφραστή στο πρόσωπο του Κουτέρη. Με λεπτότητα, σεβασμό στην καλή πρώτη ύλη και κυρίως μετριοφροσύνη, το Αγάνι συνεχίζει τη καλή του πορεία και σε περιόδους κρίσης ανταμείβεται γι’ αυτό.
Αγάνι Λεωφ. Κηφισίας 22 (είσοδος από Αιγιαλείας 30), Παράδεισος Αμαρουσίου, 210 2777065. Τιμές, περ. 35-40 ευρώ (με κρασί). Κλειστά Δευτέρες.
