…που σχεδόν ποτέ δεν το αποζητάς μόνο του. Γιατί ποτέ δεν έρχεται μόνο του. Έρχεται παρέα με μεζέδες και αναμνήσεις, συνήθως διακοπών. Και στην πορεία, όσο τσουγκρίζεις και μασουλάς και γελάς και κοκκινίζουν τα μάγουλά σου και γυαλίζουν λίγο τα μάτια σου από ευφορία, γεννάει κι άλλες αναμνήσεις. Γιατί πίνεται με παρέες.

Καθαρό, άγευστα δυνατό, ζεσταίνει τα μέσα σου κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και πίνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Από το «να κεράσω ένα τσιπουράκι;» ενός παππού στον περαστικό φίλο του σε μια επαρχιακή πλατεία, μέχρι το «να μαζευτούμε για κανένα τσίπουρο;» μιας παρέας 30αρηδων που ψάχνουν κάπου να χωθούν μακριά από συσκέψεις, deadline και email για να θυμηθούν λίγο το όποιο νησί.

Το τσίπουρο επειδή είναι περισσότερο τελετουργία παρά ποτό δεν έχει φανατικούς κανόνες. Η ιδανική του εκδοχή είναι σκέτο. Αλλά κανείς δε θα σου πει τίποτα άμα το σπάσεις με λίγο νερό ή ένα παγάκι. Έχει όμως μια απαίτηση. Να χαλαρώσεις και να αφήσεις για λίγο το χρόνο να κυλάει όπως σου πρέπει. Υπέρ σου.

Ψάξαμε και βρήκαμε διαφορετικούς τρόπους να πιεις τσίπουρο. Δεν είναι τα καλύτερα αναγκαστικά μέρη για τσίπουρο. Κάποια δεν είναι καν καθαρά τσιπουράδικα. Αλλά είναι ωραία σημεία για να μπεις στις διαφορετικές λογικές του.

Αν θες να συνδυάσεις το τσίπουρό σου με θαλασσομεζέδες και να νομίζεις ότι όπου να ‘ναι το κύμα θα σου ξεπλύνει την άμμο απ’ τα πόδια, πήγαινε χώσου στη στοά της οδού Θεμιστοκλέους. Ο Δημήτρης κι ο Μπάμπης, τα δύο παιδιά του κυρ Ανδρέα, με τη βοήθεια του ηρωικού Θανάση, του σερβιτόρου, θα σου σερβίρουν ό,τι φαντάζεσαι από θαλασσινά. Φρέσκα ψάρια (από άψογα ψημένο φαγκρί μέχρι ανάλαφρα τηγανισμένες κουτσομούρες), γαρίδες σαγανάκι με φρέσκια τομάτα μαγειρεμένες με παραδοσιακό Μυτιλινιό τρόπο, καραβίδες , το τελειότερα ψημένο πλοκάμι χταποδιού, μύδια αχνιστά γεμάτα άρωμα. Όλα, σε συνταγές με ρίζες από την πατρίδα τους, τη Λέσβο. Αν πάλι το budget δε σηκώνει και πολλά, το μενού διαθέτει και κολοκυθάκι τηγανισμένο σε λεπτά τραγανά στίκς και σαγανάκι και ωραιότατα μαγειρευτά.

Το μαγαζί κουβαλάει 50 και βάλε χρόνια ιστορία. Το 1963 ο κυρ Ανδρέας Κουγκούλιος, με καταγωγή από τη Βρίσα Λέσβου, κλείνει το μαγαζί του στα Βατερά κι έρχεται στην Αθήνα. Με δανεικά λεφτά στην αρχή μπαίνει ως συνεταίρος και υπάλληλος . Κάποια στιγμή κι ενώ ο προηγούμενος ιδιοκτήτης έχει πλέον πατήσει τα 70, ο κυρ Ανδρέας με δανεικά χρήματα αγοράζει όλο το μαγαζί. Στην αρχή σερβίρει στους δικηγόρους απ τα κοντινά δικαστήρια ούζο απ’ την πατρίδα του και μεζέδες που ψήνει σε μια φουφού. Αρκετοί από αυτούς συνεχίζουν μέχρι σήμερα να περνάνε τη βόλτα τους για ένα ποτηράκι κι έναν μεζέ.

Χρήσιμα: Αν έχεις όρεξη ή ψάχνεις κάτι συγκεκριμένο (όπως π.χ. φούσκες, κωλοχτύπες, ροφό) απλώς πέρνα (ή πάρε τηλέφωνο) και συνεννοήσου μαζί τους πότε μπορούν να στο φέρουν και να στο ετοιμάσουν.

Θεμιστοκλέους 18, Ομόνοια, 210 3821522

Σκέψου ότι φτάνεις σε νησί με τον κολλητό σου και μπαίνεις στην αυλή του σπιτιού του παππού του. Με πεζούλια, πλαστικές και ψάθινες καρέκλες ανακατεμένες, γλάστρες μέσα σε ντενεκέδες από φέτα, ένα παλιό ψυγείο Κελβινέιτορ, πολύχρωμα διακοσμητικά παντός τύπου από κασκόλ ομάδας μέχρι πλαστικά μπιμπελό και ένα σκηνικό γύρω σου έτοιμο να σου πέσει στο κεφάλι. Ίσως το μόνο που λείπει είναι η Δέσπω Διαμαντίδου να φωνάζει τη Μάρω Κοντού παστρικιά. Αλλά αποζημιώνεσαι από το εξίσου πολύχρωμο πλήθος που συχνάζει. Γηραιά γκέι ζευγάρια, πιτσιρικοπαρέες, λογοτέχνες, κολλητές κυρίες που τσουγκρίζουν ποτήρια με τσίπουρο.

Κουζίνα δεν υπάρχει. Όλα μαγειρεύονται εξωτερικά σε ένα ρετρό πετρογκάζ . Μην ψάξεις μενού, κουβέρ, σουβέρ. Και μην περιμένεις γκουρμέ προτάσεις. Ο ιδιοκτήτης – σερβιτόρος – μάγειρας θα σε ρωτήσει πρώτα τι θα πιεις και θα σου ετοιμάσει μια ποικιλία στο τηγάνι από αυγά, σουτζούκι, ντομάτες, τυρί, λουκάνικα ή θα σου ψήσει κανένα συκώτι ή καμιά τηγανιά. Σαν εργένης θείος σου που έβαλε ό,τι βρήκε στο ψυγείο για να σου συνοδεύσει το τσίπουρο.

Χρήσιμα: Είναι ανοιχτά και βράδυ κι αν είσαι τυχερός θα πετύχεις ζωντανή μουσική.

Η Αυλή, Αγ. Δημητρίου 12, Ψυρρή

Η Κληματαριά δεν είναι μέρος που θα πας για το τσίπουρο. Ο λόγος που μπήκε σε αυτή τη λίστα είναι γιατί προσφέρει κάτι άλλο στο τι θα φας και στο τι θα ακούσεις. Γιατί αλλιώς είναι να πίνεις τσίπουρο ακούγοντας κοντραμπάσο και τρομπόνι ενώ μπροστά σου αχνίζει χειροποίητη πίτα ή χοιρινό κότσι και γουρουνοπούλα που έχουν σιγοψηθεί ώρες μέχρι να μελώσουν στις τρεις τεράστιες γάστρες που σε υποδέχονται στην είσοδο του μαγαζιού. Είναι παραδοσιακή ταβέρνα με φαΐ αξιώσεων και μεγάλη ιστορία. Από καφενείο εκκλησίας στις αρχές του 19ου αιώνα, έγινε το 1927 οινομαγειρείο με το όνομα Κληματαριά, θαμώνες τους γύρω εμπόρους (δερματάδες, τσαγκάρηδες, κλπ) και διακόσμηση τα μεγάλα δρύινα βαρέλια (έχει και σήμερα) και μια ξυλόσομπα στο κέντρο. Από τότε, άλλαξε αρκετούς ιδιοκτήτες και ονόματα. Το όνομα Κληματαριά, πάντα επέστρεφε. Και επικρατούσε. Από το 1996 την παίρνει ο νυν ιδιοκτήτης, Περικλής που ως μουσικός και ο ίδιος, αναβιώνει το μουσικό περιβάλλον με φοβερά σχήματα. Το 2005 κάηκε, ξαναδημιουργήθηκε και έκτοτε γεμίζει από κόσμο που περνάει να φάει και καταλήγει να μένει ώρες τραγουδώντας το Μακριά μου να Φύγεις του Γαβαλά ή τις Ντουμανιές μαζί με τον φοβερό Θοδωρή Μέρμηγκα με ένα ποτήρι τσίπουρο στο χέρι.

Χρήσιμα: Μπες στο klimataria.gr να δεις το μουσικό τους πρόγραμμα (έχει και Φωτεινή Βελεσιώτου).

Η Κληματαριά, Πλατεία Θεάτρου 2, 210 3216629

Αν έχεις πάει Ικαρία ή έχεις ακούσει ιστορίες για τα πανηγύρια της τότε ξέρεις τη διαφορετικότητά της. Την ισορροπία δηλαδή διασκέδασης, πιώματος και κατάνυξης. Η μουσική της το πετυχαίνει αυτό. Όποτε θέλω να το ξαναζήσω πάω στο Μεταξουργείο και παρακαλάω να με υποδεχτεί ήχος τσαμπούνας με το που ανοίγω την πόρτα των Θεσσαλών. Οι μουσικοί δεν είναι στάνταρ. Είναι φίλοι του Αλέξη, του ιδιοκτήτη, που έπαιζε μουσική σε διάφορες μπάντες ρεμπέτικα, δημοτικά και έντεχνα. Και που και που μαζεύονται στο ακριανό τραπέζι και τραγουδάνε παραδοσιακά Θεσσαλικά τραγούδια με όργανα που βγάζουν ήχους που δεν τους ακούς , τους νιώθεις. Εκεί θυμίζει Ικαρία. Στο σημείο που άνθρωποι κάθε ηλικίας και επαγγέλματος, παύουν να είναι ταμπουρωμένοι στον εαυτό τους και αφοσιώνονται . Στη μουσική και στο τσίπουρο. Μια μεγάλη παρέα από άτομα που δε γνωρίζονται καν μεταξύ τους.

Το πως γεννήθηκαν οι Θεσσαλοί είναι μια ιστορία που μάλλον μεταφυσικά εξηγεί το πως είναι σήμερα. Ο Αλέξης, δούλευε σε μια εταιρία και σύχναζε στην οδό Μελενίκου, όπου βρισκόταν ένα συνεργείο BMW που πήγαινε τη μηχανή του. Όταν απολύθηκε, με τη γυναίκα του έγκυο, αποφάσισε να νοικιάσει το κλειστό κατάστημα στον αριθμό 9 και να το κάνει μαγαζί με ανταλλακτικά για μοτοσυκλέτες. Οι φίλοι του που μαζευόντουσαν για παρέα δεν άργησαν να ανάψουν την πρώτη φωτιά, να ψήσουν τα πρώτα λουκάνικα και να ανοίξουν το πρώτο μπουκάλι τσίπουρο από τη Θεσσαλία (τόπο καταγωγής τους). Κάπως έτσι, η αποθήκη ανταλλακτικών έγιναν οι Θεσσαλοί. Επιστρατεύτηκαν κάδρα από αποθήκες, αφίσες από πανηγύρια, φωτογραφίες ηρώων του Κάμπου, ένα παλιό ψυγείο, τετζερέδες από γιαγιάδες, παλιά καπέλα από παππούδες. Η αρχική παρέα έγιναν πολλές παρέες που πήγαιναν ξανά και ξανά. Και περίμεναν και έξω να βρεθεί μια τόση δα γωνία τραπέζι ώστε όταν σβήσουν τα φώτα και ακουστεί το πρώτο σφύριγμα τσαμπούνας να μπορούν να το απολαύσουν.

Φέτος, μετακόμισαν απέναντι. Σε χώρο μεγαλύτερο με δωμάτια που θυμίζει λίγο σπίτι. Αλλά μαζί πήραν όλη την ατμόσφαιρα του πρώτου μαγαζιού.

Οι Θεσσαλοί, Μελενίκου 2, Βοτανικός, 6958189643

Είσαι στο κέντρο για δουλειές, βόλτες, ψώνια. Έχεις μισή ώρα να σκοτώσεις. Μπορείς να πιεις άλλον έναν εσπρέσο ή να φας στο χέρι κάτι πρόχειρο. Ή μπορείς να χωθείς στη Βαρβάκειο. Να βολτάρεις ανάμεσα σε γεμάτες ιώδιο φούσκες, τεράστιους ροφούς, τιγρέ γάμπαρες και «μπακαλιάρους Χαλκιδικής για μωρά» και να φτάσεις στο κυλικείο του κυρ Γιώργου. Ο κυρ Γιώργος το δουλεύει από το 1974 και πλέον κυρίως οι γιοί του, Κώστας και Αποστόλης. Το μικροσκοπικό μαγαζί στην ψαραγορά της Βαρβακείου σερβίρει από την περίοδο της Κατοχής. Τότε, που οι Γερμανοί στρατιωτικοί μεθούσαν πίνοντας μπύρες και πυροβολούσαν στον αέρα.

Μαζί με το ούζο (Μαυράκη από το Άργος), την αυστριακή βαρέλι μπύρα ή το τσίπουρο από τα Τζουμέρκα, θα παραγγείλεις έναν από τους δυο μεζέδες. Ή το θαλασσινό ή τον κρεατοφαγικό. Παραδόξως το μικρό διαμάντι βρίσκεται στον κρεατοφαγικό κι ας είσαι πλάτη με πλάτη με κατακκόκινες σκορπίνες. Το μπιφτεκάκι είναι συνταγή του πρώτου ιδιοκτήτη, Γιάννη Βραχνάκη, κατευθείαν από την Πόλη. Άρεσε και στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Χρήσιμα: Θα το βρεις ανοιχτό καθημερινά από τις 7πμ – 4μμ Δευτέρα με Σάββατο. Πρόσεχε, οι διάδρομοι γλιστράνε.