“Play like a champion” γράφει μια μπλε, βίντατζ γραμματοσειρά στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ Σπύρος Λούης στο Μαρούσι. Η Γεωργία Καλτσή πιάνει τα μαλλιά της αλογοουρά και μπαίνει στην προπόνηση χαμογελαστή με το αμαξίδιό της.
Μεγαλωμένη στη Ναύπακτο, πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει διατροφολογία και στα μισά των σπουδών της, το 2015, ενεπλάκη σε τροχαίο. «Βρέθηκα ξαφνικά να είμαι καθιστή», λέει στην Popaganda, όταν τη συναντήσαμε στο σπίτι της, λίγο πριν την προπόνηση του μπάσκετ. «Ξεκίνησε ένα καινούργιο ταξίδι, γύρω από μια νέα ζωή», δηλώνει και χαϊδεύει τη Μπλου, την τετράποδη συντροφιά που η ίδια αποκαλεί «κόρη της».
Κάποτε της έδιναν 1% πιθανότητες επιβίωσης και τώρα, ούσα παραπληγική, ασχολείται με τα αθλήματα της ξιφασκίας με τον Παναθηναϊκό ΑμεΑ και μπάσκετ με αμαξίδιο με τον ΑΣΚΑ Μαρούσι, στοχεύοντας στα πανελλήνια και παγκόσμια πρωταθλήματα. Ταυτόχρονα, δεν διστάζει να κοιτάξει ακόμη πιο μακριά και φιλοδοξεί να συμμετέχει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι.
Όταν πας κάπου που υπάρχει πρόσβαση, η αναπηρία δεν υπάρχει
Επίσης, πρωταγωνιστεί στη σειρά «Στα 4» του ANT1+, αλλά το κυριότερο είναι ότι πρωταγωνιστεί στη ζωή της. Μιλώντας μαζί της, σου γίνεται γρήγορα ξεκάθαρο ότι ανέκαθεν αντιμετωπίζει ό,τι της συμβαίνει στη ζωή με χιούμορ και δυναμισμό.
«Δεν σταμάτησα να είμαι αυτή που είμαι, επειδή άλλαξε ο τρόπος που κινούμαι», συμπληρώνει. Απόδειξη; Η ίδια της η καθημερινότητα. Ταξιδεύει, κάνει sit ski και εκμεταλλεύεται κάθε δυνατότητα προσβασιμότητας που υπάρχει εκεί έξω.
Γιατί όπως λέει κατηγορηματικά «Όταν πας κάπου που υπάρχει πρόσβαση, η αναπηρία δεν υπάρχει. Η αναπηρία στην Ελλάδα ξεκινάει από τη στιγμή που πατήσεις το ροδάκι έξω από την πόρτα του σπιτιού σου». Αναγνωρίζει το προνόμιο του να έχει κάποιο ανάπηρο άτομο δικό του αμάξι, καθώς και το πόσο δύσκολο είναι να βιοποριστείς αν έχεις αναπηρία και ζεις σε αυτήν τη χώρα. Οι υλικές συνέπεις της έλλεψης προσβασιμότητας είναι παραπάνω από εμφανείς. «Η αναπηρία είναι ένα ακριβό extreme sport», σημειώνει η Γεωργία Καλτσή.
Δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με έκθεση του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία, «Δικαίωμα στην Εργασία» για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (EDF), στη χώρα μας εργάζονται επί πληρωμή μόνο 3 στους 10 ανάπηρους. «Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε ταξί με αναβατόριο», λέει η Γεωργία, προσθέτοντας ότι η ταρίφα κοστίζει 50 ευρώ για ένα ανάπηρο άτομο. Σε επίπεδο Ε.Ε., σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, κατά μέσο όρο απασχολείται με μισθωτή εργασία το 51,3% των ενεργών και σε ηλικία εργασίας ατόμων με αναπηρία. Δηλαδή ένα στα δύο άτομα. Τα άτομα με αναπηρία ωστόσο αμείβονται χειρότερα, παρότι αντικειμενικά χρειάζονται περισσότερα χρήματα δεδομένου ότι το κόστος ζωής τους είναι αυξημένο.
Μάς το έχετε κάνει Survivor εκεί έξω
Καυτηριάζοντας όλες τις ατάκες που ακούει καθημερινά και την κάνουν να cringe-άρει, «Ναι, είμαστε μαχητές της ζωής, γιατί μάς το έχετε κάνει Survivor εκεί έξω», σχολιάζει η Γεωργία Καλτσή, με την οποία περάσαμε μια ημέρα μαζί και είδαμε πόσο εύκολη ή δύσκολη μπορεί να γίνει η ζωή των ανάπηρων ατόμων στην Ελλάδα.
