Σε λιγότερες από 48 ώρες, την προσεχή Πέμπτη, 7 Μαΐου, η Βρετανία βάζει τα καλά της και ψηφίζει, σε μία από τις πιο αμφίρροπες – αλλά και υποτονικές – εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Ας δούμε λοιπόν μαζί τα φαβορί, τα αουτσάιντερ, τα ντέρμπι και ό,τι ευτράπελο κρύβει η βρετανική κάλπη που στήνεται για 56η φορά στο Βασίλειο που γέννησε τον Κοινοβουλευτισμό.
Φατρίες και Βαρόνοι
Συντηρητικοί (Tories), Ντέιβιντ Κάμερον
Με μπροστάρη τον Ντέιβιντ Κάμερον, οι Συντηρητικοί κέρδισαν τις εκλογές του 2010 και σχημάτισαν συγκυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους-Δημοκρατικούς του Νικ Κλεγκ. Εφάρμοσαν από κοινού πολιτικές λιτότητας με περικοπές σε τομείς κοινωνικής πολιτικής, όπως το Εθνικό Σύστημα Υγείας και την Εκπαίδευση. Οι δημοσκοπήσεις τους οριοθετούν μεταξύ 32-35%, αν και πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι μετρήσεις παρουσιάζουν σημαντικές διακυμάνσεις από εταιρεία σε εταιρεία.
Οι προσωπικές επιδόσεις του Ντέιβιντ Κάμερον στις σφυγμομετρήσεις δεν είναι ιδιαίτερα άσχημες, σίγουρα καλύτερες απ’ ότι εκείνες του Μίλιμπαντ τουλάχιστον. Το 50% των Βρετανών ψηφοφόρων θεωρεί ότι κάνει καλά τη δουλειά του, ενώ το 38% πιστεύει το αντίθετο. Τουτέστιν θετικό ισοζύγιο κατά 12%.
Σε τίτλους: Τα έχουμε κάνει θάλασσα. Αλλά λιτότητα/ Οι μετανάστες έχουν βοηθήσει τη Βρετανία. Όμως πρέπει να μπει όριο, γιατί αυτό θέλουν να ακούσουν οι ψηφοφόροι μας/ Δαπάνες για την εκπαίδευση; Ρε παιδιά, δεν είπαμε λιτότητα; Σημασία έχει που η κόρη του Κάμερον μπήκε φέτος στο κολλέγιο που ήθελε/ Τέλος τα ελλείμματα μέχρι το 2018. Θα ματώσετε. Το SNP θα μας πάρει τα σπίτια. Δημοψήφισμα 2017 (μεταξύ μας, πατάτα κάναμε που το εξαγγείλαμε)
Θα καταφέρει ο Κάμερον να επιβιώσει πολιτικά; Μία ήττα του στις 7 Μαΐου μάλλον σημαίνει την αποχώρηση του από την ηγεσία των Συντηρητικών.
Εργατικοί (Labour), Εντ Μίλιμπαντ
Μετά το φαλιμέντο που βάρεσε το New Labour υπό τον Τόνι Μπλερ, το κόμμα των Εργατικών βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση. Σήμερα οι Εργατικοί επιχειρούν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με τα εργατικά στρώματα της Βρετανίας. Οι δημοσκοπήσεις τους δίνουν ποσοστά μεταξύ του 32-37%. Η διαφορά με τους Συντηρητικούς είναι ότι η «μητέρα των μετρήσεων», ο μέσος όρος από όλες τις δημοσκοπήσεις, τους θέτουν μία ανάσα πίσω από Tories (διαφορά της τάξης του 1%, με το περιθώριο στατιστικού λάθους να οριοθετείται στο +/-3).
Εντ Μίλιμπαντ. Θα είναι αυτό το… πρόσωπο που θα κρατάει στα χέρια του την τύχη της Βρετανίας μετά τις 7 Μαΐου; Θα χαρεί άραγε ο αδερφός του Ντέιβιντ σε περίπτωση επικράτησής του;
O ηγέτης τους, Εντ Μίλιμπαντ, είναι ο άνθρωπος που έστειλε τον αδερφό του Ντέιβιντ σπίτι του κερδίζοντας τον στην εσωκομματική/ενδοοικογενειακή μάχη για την κεφαλή των Εργατικών. «Από τότε η σχέση μου με τον Ντέιβιντ δεν πάει και πολύ καλά», είπε σε προεκλογική του δήλωση. Πολλοί τον κατηγορούν για «πλαδαρότητα» και για «έλλειψη πολιτικού εκτοπίσματος» που θα του επιτρέψει να επιβληθεί εντός και εκτός Μεγάλης Βρετανίας. Οι αριθμοί δεν του δίνουν και πολύ θάρρος: παίρνει -29%, σε σχέση με το +12% του Κάμερον.
Σε τίτλους: Λιτότητα αλλά αύξηση των δαπανών/ Επιστροφή στις εργατικές μάζες/ Εκπαίδευση; No problem. Νέα σχολεία, νέες θέσεις εκπαιδευτικών/ Τέλος τα ελλείμματα μέχρι το 2019. Αλλά θα αυξήσουμε τις δαπάνες μην αγχώνεστε/ Όλοι οι μικροί να πατώσουν εκτός από το UKIP που βουτάει ψήφους από τους Συντηρητικούς/ Μέσα στην Ευρώπη. Αλλά ο Γιούνκερ να αφήσει τις βλακείες για Ευρωστρατό
Φιλελεύθεροι-Δημοκράτες, Νικ Κλεγκ
Τα ξαδέρφια των Συντηρητικών που δεν έχουν αναστολές να γίνουν μετά τις 7 Μαΐου τα ξαδέρφια των Εργατικών. Με τις 57 έδρες που απέσπασαν το 2010, έγιναν κυβερνητικός εταίρος των Tories, με αποτέλεσμα να γίνουν στόχος της δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος και τώρα να παλεύουν για την πολιτική τους επιβίωση. Ταβάνι για τις εκλογές να διατηρήσουν την εκλογική δύναμη που απέκτησαν το 2010. Οι δημοσκοπήσεις τους δίνουν-δεν τους δίνουν ένα 10%.
Ντέιβιντ Κάμερον και Νικ Κλεγκ έξω από το νούμερο 10 της Ντάουνινγκ Στριτ. Η 8η Μαΐου θα τους βρεις μέσα ή έξω από τη βαριά μαύρη πόρτα;
Ο Νικ Κλεγκ ανέλαβε την ηγεσία των Φιλελεύθερων-Δημοκρατών το 2006 και εκτίναξε τα ποσοστά του κόμματος στο 23%. Ο όρος Cleggmania έγινε μόδα στη βρετανική πολιτική σκηνή και ο τότε νέος κι άφθαρτος ηγέτης προσωποποιούσε το καινούριο. Όνειρο όμως ήταν και πάει. Η φθορά της συμμετοχής στην εξουσία και τα αρνητικά αποτελέσματα στις Ευρωεκλογές του 2014 κάνουν την καρέκλα του Κλεγκ να τρέμει. Αν το κόμμα του αποτύχει να συγκεντρώσει αριθμό βουλευτών ανάλογο με εκείνο που πέτυχε το 2010, πάει σπίτι του.
Σε τίτλους: Ό,τι πει ο Κάμερον εμάς η εκπαίδευση μας κόφτει, τα κεφάλαια να κινούνται ελεύθερα και να βάζουμε κάτι στην τσέπη, δηλαδή τα δεξιά ξαδερφάκια να κόψουν τα πολλά πολλά με τη λιτότητα/ Μικρό κόμμα είστε και φαίνεστε! Είμαι το Ποτάμι/ Κάμερον άσε το αντάρτικο. Μέσα στην Ευρώπη.
Κόμμα της Ανεξαρτησίας (UKIP), Νάιτζελ Φάρατζ
Το ευρωσκεπτικιστικό κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ, που σάρωσε στις Ευρωεκλογές του 2014, παλεύει να κερδίσει την τρίτη θέση. Αν κι έχει παρατηρηθεί μία κάποια κάμψη στα εκλογικά του ποσοστά – αυτή τη στιγμή αποσπά περί το 13% – δείχνει πως αντέχει στην πίεση των Συντηρητικών. Κεντρική πολιτική του ατζέντα είναι η Ευρώπη και οι μετανάστες, που αποτελούν για το UΚΙP την πηγή όλων των κακών. BRexit λοιπόν εδώ και τώρα είναι η πρότασή του.
Νάιτζελ Φάρατζ: Χαμόγελο που ευελπιστεί να σκοτώσει την ΕΕ μετά τις 7 Μαΐου
Βασικό όπλο του κόμματος είναι ο αρχηγός του, περιβόητος για τα αντιμεταναστευτικές και αντιευρωπαϊκές εξάρσεις του. Αστεία φάτσα, λαϊκίστικος λόγος, καλαμπούρι κι «άλλη μια γύρα pints». Αυτή είναι η συνταγή του Νάιτζελ Φάρατζ, ο οποίος, πριν καταπιαστεί με τα δημόσια πράγματα, είχε τιμήσει όλες της pubs της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, προωθώντας το προφίλ «Ε, μάγκες, αράξτε, ένας από σας είμαι».
Σε τίτλους: Έχουμε μια απάντηση για όλα «Φταίει η ΕΕ και οι μετανάστες», εκτός από το μεταναστευτικό που λέμε απλά «ΕΞΩ!».
Γιατί οι παλιές καλές συνήθειες δεν κόβονται ποτέ, έτσι δεν είναι Νάιτζελ;
Εθνικό Κόμμα Σκωτίας (SNP), Νίκολα Στάρτζεον
Το SNP (Scottish National Party) είναι στα πάνω του. Λίγο η απογοήτευση του κόσμου από τα κόμματα εξουσίας, λίγο η δυναμική και ο ενθουσιασμός που έφερε το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας το 2014 (παρότι το NO επικράτησε του YES), το Εθνικό Κόμμα Σκωτίας είναι έτοιμο να αφανίσει κυριολεκτικά τους Εργατικούς και τους Συντηρητικούς από τον σκωτσέζικο πολιτικό χάρτη, καθώς οι δημοσκοπήσεις το θέλουν να κερδίζει σχεδόν το σύνολο των εδρών της Βουλής που αναλογούν στη Σκωτία (57/59 έδρες). Προσέξτε όμως: αν δείτε δημοσκοπήσεις ή αποτελέσματα εκλογών σε εθνικό επίπεδο, θα δείτε πολύ χαμηλά το SNP. Αυτό οφείλεται στο ότι το κόμμα κατεβαίνει μόνο στην Σκωτία και όχι σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία, όπως τα υπόλοιπα.
Ποιο θα είναι άραγε το τέλος της διαδρομής για την “κόκκινη Νίκολα”;
Αν δείτε μία σικάτη κυρία να καταβροχθίζει κάθε αντίπαλο σε ντιμπέιτ, αυτή θα είναι η lady Στάρτζεον, η ηγέτης του SNP που έχει ανεβάσει πολύ τις μετοχές του κόμματος. Και οι προτιμήσεις της είναι ξεκάθαρες: χυλόπιτα στον Ντέιβιντ και άγριο πολιτικό φλερτ με τον Εντ, ο οποίος, ωστόσο, δεν ενδίδει. Το ερώτημα είναι μέχρι πότε, αφού αυτή συνεχίζει να τον καλεί να «πετάξουν μαζί τον Κάμερον έξω από την Ντάουνινγκ Στριτ».
Σε τίτλους: Όλα στο λαό/ Λιθοβολισμός του Κάμερον για τα zero hour contracts/ Θέλουμε να γίνουμε εμείς μετανάστες στη Μεγάλη Βρετανία με την ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας/ Τέλος οι περικοπές στην Εκπαίδευση, στηρίζουμε Εργατικούς/ Η Μεγάλη Βρετανία να χαίρεται το χρέος της. Εμείς σύντομα θα έχουμε σαλπάρει για άλλες πολιτείες/ Όταν θα κάνουμε το 59/59 στη Σκωτία, θα δείτε τι πάει να πει μεγάλο κόμμα/ Η Σκωτία να βγει από την Μεγάλη Βρετανία και κόψτε το λαιμό σας με την ΕΕ.
Πράσινοι, Νάταλι Μπένετ
Αν είσαι ανέμελος Βρετανός που πιστεύεις ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με ένα χαμόγελο και καλή διάθεση, οι Πράσινοι είναι το κόμμα που σου ταιριάζει. Κομματικές εκδηλώσεις που θυμίζουν παιδική χαρά και κομματικός μηχανισμός που δεν φημίζεται ιδιαίτερα για την οργανωτικότητά του δίνουν τον τόνο ενός κόμματος που δεν σκοπεύει στο να κυβερνήσει. αλλά να βάλει στην ατζέντα περιβαλλοντικά ζητήματα. «Σημασία έχει να περνάς καλά», σχολιάζουν ειρωνικά οι φλεγματικοί Άγγλοι την “think positive” λογική που φτάνει μέχρι το 5% στις δημοσκοπήσεις. Αρχηγός των Οικολόγων είναι η πρώην διευθύντρια του The Guardian Weekly, Νάταλι Μπένετ, για πολλούς «αφελής» αλλά ταιριαστή στο προφίλ των Πρασίνων.
Σε τίτλους: Περισσότερες γλάστρες στα νοσοκομεία/ Ανακύκλωση του κοινωνικού πλούτου/ Μέσα οι Ευρωπαίοι, ποσόστωση στους εξωκοινοτικούς όσον αφορά το μεταναστευτικό/ Τι είναι το έλλειμμα;/ ΕΕ με περισσότερο πράσινο και ελπίδα.
Αριστερά, η Νάταλι Μπένετ, ηγέτης των Πρασίνων. Δεξιά, η επικεφαλής του SNP, Νίκολα Στάρτζεον.
Τα ρέστα
Τα υπόλοιπα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο των Βρετανών και λαμβάνουν στις δημοσκοπήσεις περί το 6% είναι το Plaid Cymru (από την Oυαλία με 3 έδρες στην παρούσα Βουλή), το Democratic Unionist Party (από τη Βόρεια Ιρλανδία με 8 έδρες στην παρούσα Βουλή), το Sinn Fein (Ιρλανδία και Βόρεια Ιρλανδία, 5 έδρες σήμερα) και το SDLP (Ιρλανδία, 3 έδρες στην παρούσα Βουλή).
στην επόμενη σελίδα: η ατζέντα και μερικά φωτογραφικά ευτράπελα της προεκλογικής περιόδου
