Οι περισσότερες γυναίκες που εξωθούνται στην πορνεία (μιλώντας για περιπτώσεις εκτός trafficking) εμπλέκονται λόγω αδυναμίας συντήρησης του εαυτού τους. Κάποιες από αυτές είναι άστεγες, πολλές είχαν δεχτεί σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική ηλικία και ορισμένες αντιμετωπίζουν προβλήματα με εξαρτήσεις από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Αυτές επιδεινώνονται κατά τη διάρκεια που βρίσκονται στη βιομηχανία του σεξ, ούτως ώστε να αντέξουν σωματικά και ψυχικά το να πηγαίνουν με 10,20 ή 30 άνδρες το βράδυ. Στη συντριπτική πλειοψηφία δε των περιπτώσεων, ακόμη και στις «εγχώριες» περιπτώσεις, η εκμετάλλευση προέρχεται από τους προαγωγούς-προστάτες-διαμεσολαβητές, με τους τελευταίους να αποκομίζουν τα ¾ των εσόδων. Άλλωστε, αν πρόκειται για μια δουλειά, όπως όλες οι άλλες, γιατί δεν αποτελεί όνειρο των μικρών κοριτσιών που μεγαλώνουν σε ένα υγιές περιβάλλον σε συνθήκες ισότητας και αυτονομίας;
«Πρόκειται για το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Οι πόρνες είναι ελεύθεροι άνθρωποι και επιτελούν κοινωνικό έργο. Τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι πελάτες που…εξυπηρετούν;»
Η πορνεία δεν είναι ούτε φυσική, ούτε αναπόφευκτη. Είναι μια κατάχρηση που πηγάζει από τη δομική ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών σε μια παγκόσμια κλίμακα. Πρόκειται για μια αγορά προσφοράς και ζήτησης. Οι άνδρες δημιουργούν την απαίτηση και οι γυναίκες είναι η προσφορά. Πρόκειται για μια ευθεία, βαθιά καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών και αναπαραγωγή ρατσιστικών, σεξιστικών στερεοτύπων. Από πότε η πορνεία θεωρείται εγγεγραμμένη στο DNA μιας κοινωνίας; Τη θεωρούμε τόσο δεδομένη, ώστε οι πολιτείες θα πρέπει να τη ρυθμίζουν για να αποφύγουν τα χειρότερα. Το μόνο όμως που είναι δεδομένο είναι η διαιώνιση της παντοδυναμίας της τεστοστερόνης και η διαιώνιση της αντίληψης ότι οι άντρες έχουν ορισμένες βιολογικές ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούν ώστε να κινηθεί εύρυθμα η κοινωνία. Κι όμως, σύμφωνα με ντοκιμαντέρ της UNICEF που αναφέρει δημοσίευμα της Le Monde «δεν υπάρχει καμία βιολογική ανάγκη που να μας υποχρεώνει σε κάποια δεδομένη ποσότητα οργασμών ημερησίως, εβδομαδιαίως ή ετησίως». Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα των Danielle Bousquet και Guy Geoffroy , οι πελάτες δε ζουν σε συνθήκες σεξουαλικής στέρησης. Σύμφωνα με τις ίδιες τις πόρνες πρόκειται για μέσους πολίτες. Μπορούμε να αποδεχθούμε πως οι άνδρες καλό είναι να έχουν ανά πάσα στιγμή ένα «στοκ» γυναικών στη διάθεσή τους; Την ίδια στιγμή που οι πόρνες, γίνονται δοχείο εκτόνωσης σεξουαλικών ορέξεων και βίτσιων, τους «καημένους» πελάτες,-που φροντίζουμε να διαχωρίζουμε βεβαίως τους βίαιους και «κακούς» από αυτούς που θέλουν απλά «περάσουν καλά»-τους κατανοούμε, θεωρώντας τους σχεδόν θύματα της μοναχικότητάς τους. Οι ηθικές αξίες όμως μιας κοινωνίας και ο δικαιικός πολιτισμός της δε γίνεται να συμβιβαστούν με την ενοικίαση των σεξουαλικών οργάνων συνανθρώπων μας, ούτε με την ευθεία παραβίαση στην εξίσωση των φύλων.
«Με την κατάργηση της πορνείας, θα αυξηθούν τα κρούσματα trafficking και οι πόρνες θα εξοβελιστούν περισσότερο στο περιθώριο, ενώ είναι πιθανό να αυξηθούν και οι βιασμοί»
Κατ’αρχάς, τα εμπλεκόμενα με τη βιομηχανία του σεξ θύματα, ήδη και μόνο με την υπηρεσία τους στην πορνεία, τυγχάνουν μεταχείρισης ως κατώτερων όντων και γίνονται παθητικά υποκείμενα μαστροπών, προαγωγών αλλά και των κάθε είδους ορέξεων του εκάστοτε πελάτη. Η υποτιθέμενη νομιμοποιημένη πορνεία, κανένα εχέγγυο ασφάλειας ή ανθρώπινης αντιμετώπισης δεν τους εξασφαλίζει, ενώ η ανάγκη προστασίας από κυκλώματα προαγωγής ή τον οποιοδήποτε «νταβατζή», αποτελεί στοιχείο αναπόσπαστο του χώρου.
Οι ηθικές αξίες όμως μιας κοινωνίας και ο δικαιικός πολιτισμός της δε γίνεται να συμβιβαστούν με την ενοικίαση των σεξουαλικών οργάνων συνανθρώπων μας, ούτε με την ευθεία παραβίαση στην εξίσωση των φύλων.
Σε ό,τι αφορά το trafficking , τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Η Σουηδία, η οποία προβλέπει ποινικές κυρώσεις για τους πελάτες της πορνείας, έχει καταφέρει μέσα σε 10 χρόνια να μειώσει στο 50% την πορνεία πεζοδρομίου και να έχει το χαμηλότερο ποσοστό που σχετίζεται με την δραστηριότητα του trafficking.
Επίσης σύμφωνα με στοιχεία της «Επιτροπής πληροφόρησης» και τα οποία περιλαμβάνονται σε δημοσίευμα της Le Monde με τίτλο“La prostitution n’est pas une fatalité” , οι βιασμοί δεν αυξήθηκαν όπου τέθηκαν εμπόδια στην εκπόρνευση. « ‘Αρα δεν υπάρχει καμία αναγκαιότητα να θυσιάζονται πόρνες προς εξευμενισμό των υποψηφίων βιαστών, ώστε αυτοί να μην επιβουλευτούν τις γυναίκες και τα κορίτσια μας.»
Στην επόμενη σελίδα: Το νομικό καθεστώς στην Ελλάδα
