«Γιατί πρέπει ακόμη να διαμαρτύρομαι για αυτό;» έγραφε σε μια όχι τόσο ευγενική εκδοχή μια από τις δεκάδες ταμπέλες που κρατούσαν άνδρες και γυναίκες το απόγευμα της 8ης Μαρτίου στην Πλατεία Κλαυθμώνος, ενώνοντας τις -γεμάτες αγωνία και αγανάκτηση- φωνές τους, με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Η Popaganda κατέβηκε στους δρόμους, να βιώσει τον παλμό της πόλης και να ακούσει τους ανθρώπους της. Τι είχαν να πουν λοιπόν γυναίκες και άνδρες για την so called «Ημέρα της Γυναίκας»; Απλά διαβάστε παρακάτω και αφιερώστε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας στο να αναρωτηθείτε κάποια πράγματα.
O Jason Antigone Dane στα αριστερά.
«Είμαστε εδώ να διαδηλώσουμε για το αυτονόητο. Γι’ αυτό που διακυβεύεται ακόμη στις μέρες μας, όπως όλες οι ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για τον φεμινισμό και τα δικαιώματα των γυναικών. Είναι απίστευτο που το 2017 πρέπει να μιλάμε για τέτοια θέματα. Η κουλτούρα του βιασμού συνεχίζει να υπάρχει, όπως και ο σεξισμός. Οι άνδρες δεν μαθαίνουν να θεωρούν ίσες τις γυναίκες. Δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε από εδώ σήμερα και θα κάνουμε αισθητή την παρουσία μας, όσο γίνεται περισσότερο», δήλωσε εμφατικά ο ακτιβιστής για τα ανθρώπινα και ζωικά δικαιώματα Jason Antigone Dane. Για τον Jason ο φεμινισμός είναι το μέλλον και δεν μπορούσε να το εκφράσει πιο ξεκάθαρα από τα μεγάλα γράμματα πάνω στο στήθος του.
«Κάθε άνδρας που δεν είναι φεμινιστής για ‘μένα είναι εχθρός. Τόσο πολύ».
Φταίει το τραμπικό “Grab them by the pussy“; Το μόνο σίγουρο είναι πως παρατηρείται μία επανάκαμψη του φεμινιστικού κινήματος. Γιατί όμως; Τι βιώνει μια γυναίκα τη σήμερον ημέρα; «Τα τελευταία χρόνια, καταπατούνται όλο και περισσότερο τα γυναικεία δικαιώματα με την ανάπτυξη του φιλελευθερισμού, τόσο τα εργασιακά όσο κι αυτά που αφορούν τις σχέσεις των δύο φύλλων. Έχουμε αύξηση της βίας κατά των γυναικών και της γυναικοκτονίας που σχετίζεται με το γενικότερο κλίμα που επικρατεί κι όχι μόνο λόγω Τραμπ. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι μόνο η κορυφή από το παγόβουνο που φαίνεται. Ήδη από την δεκαετία του ’90 βλέπουμε την υποχώρηση των γυναικείων δικαιωμάτων κι ευτυχώς τώρα οι γυναίκες απαντάνε και ξαναδιοργανώνονται», αναφέρει η Στέλλα Σάμου, μέλος του Μωβ.
Ο Ευγένιος Περνισιέ, κλινικός ψυχολόγος.
Κάποιοι άνθρωποι βέβαια που έχουν ζήσει στο εξωτερικό βλέπουν τα πράγματα κι από μια άλλη σκοπιά. «Η μεγάλη βάση της πορείας εδώ έχει να κάνει με διεκδικήσεις ταξικές και εργατικές που είναι πάρα πολύ βασικές, αλλά είναι και το έμφυλο κομμάτι για το οποίο μαζευτήκαμε σήμερα εδώ. Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να βγει μπροστά και να δοθεί βάση. Πρέπει να δοθεί ορατότητα σε άτομα τα οποία δεν έχουν την ευκαιρία να μπουν κατευθείαν σε χώρους που είναι πιο ανατρεπτικοί, ενώ ανήκουν εκεί με την ιδιότητα που έχουν -είτε ως γυναίκες φεμινίστριες, είτε ως άτομα ΛΟΑΤΚΙ. Και μέσα από αυτό να δημιουργηθεί ένα νέο περιβάλλον για αυτούς τους ανθρώπους και για ολόκληρη την κοινωνία», παρατηρεί εύστοχα ο Ευγένιος Περνισιέ, κλινικός ψυχολόγος.
Η Άννα Πήλιου, ακτιβίστρια της LGBT κοινότητας.
«Τα δικαιώματα των γυναικών καταπατούνται καθημερινά, όχι μόνο μία ημέρα. Η μέρα αυτήν δεν ανήκει στα λουλούδια, τα γλυκά και τις διασκεδάσεις, αλλά σε κάποιες εργάτριες που έδωσαν αγώνες για κάποια κεκτημένα που πάνε να χαθούν σήμερα», μας λέει η Άννα Πήλιου, ακτιβίστρια της LGBT κοινότητας. «Ήρθα εδώ για να σπάσω την σιωπή και να μεταδώσω το μήνυμα του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών ότι οι τρανς γυναίκες είμαστε γυναίκες και ότι δεν υπάρχουν κατηγορίες. Οι κατηγορίες εξυπηρετούν άλλους σκοπούς και όχι τις μεταξύ μας σχέσεις στις κοινωνίες. Γιατί οι γυναίκες είμαστε γυναίκες σε όποια κατηγορία κι αν είμαστε.»
«Έχει περίπου 7 χρόνια να γίνει τόσο οργανωμένη και μεγάλη διαδήλωση ενάντια στην καταπίεση των γυναικών. Σήμερα διαδηλώνουμε ενάντια στον σεξισμό και τον ρατσισμό. Πάνω απ’ όλα, ενάντια στο σύστημα που έχει γεννήσει αυτήν την κατάσταση και ανεβάζει την ακροδεξιά στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Την ίδια στιγμή που δυόμιση εκατομμύρια άνθρωποι διαδηλώνουν στην Αμερική, εμείς εδώ στηρίζουμε την πρωτοβουλία και εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία να γνωρίσουμε κι άλλο κόσμο, να συζητήσουμε πολιτικά και να οργανωθούμε για την συνέχεια και για τις 18 Μάρτη, που θα γίνει η Διεθνής Αντιρατσιστική και Αντιφασιστική Κινητοποίηση», δηλώνει εμφατικά η Βασίλεια Χαρηλάφτη, φοιτήτρια Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών στο ΤΕΙ Αθήνας. «Είμαστε εδώ πέρα γιατί θέλουμε ισότητα, ίσους μισθούς, να μπορεί ο κάθε άνθρωπος -άνδρας, γυναίκα, ΛΟΑΤΚΙ, να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα του, να έχει ίσα δικαιώματα και επιλογές και να φοράει ό,τι θέλει. Είτε μπούρκα, είτε στρινγκ» προσθέτει.
Η Βασίλεια Χαρηλάφτη, φοιτήτρια Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών στο ΤΕΙ Αθήνας.
«Αν οι γυναίκες δεν είναι ελεύθερες, κανένας άνθρωπος δεν είναι», διαβάζει κανείς στο πανό της αντιπροσωπείας γυναικών προσφύγων από το City Plaza. Δεν κατέβηκε για πλάκα τόσος κόσμος στο κέντρο της πρωτεύουσας.
