Πήραμε το μεσαιωνικό σπαθί μας και πήγαμε να μάθουμε τι είναι το Hemathlon

Φτάνοντας στο αθλητικό κέντρο, ο ήχος από τις λάμες των σπαθιών που αντηχούσε στα πέριξ  σ’ έκανε να αντιληφθείς ότι κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει. Το βλέμμα πέφτει σε κάποιους τύπους που ο εξοπλισμός τους θυμίζει κάτι από μεσαιωνική ενδυμασία και στολή των ΜΑΤ. Στις δύο αρένες μονομαχούσαν δύο ζευγάρια, το ένα με ατσάλινα σπαθιά longswords (μεγάλα μακριά σπαθιά εποχής σταυροφοριών) και το άλλο επίσης με ατσάλινα σπαθιά rapier and dagger ( με «χούφτα», σαν αυτά που βλέπουμε στους τρεις σωματοφύλακες). Ο δυναμισμός των χτυπημάτων σε συνδυασμό με την αρμονία  των κινήσεων έδινε την εντύπωση ότι οι αθλητές θα μπορούσε να είχαν ξεπηδήσει από ταινίες εποχής όπως ο Highlander ή ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών.

Σε κάθε αγώνα υπάρχουν δύο διαιτητές, ο ένας παρακολουθεί τον έναν μονομάχο και ο άλλος τον δεύτερο. Ακούγεται η ειδοποίηση «Fighters ready» και οι αθλητές έχουν ήδη κατεβάσει την προστατευτική μάσκα για πρόσωπο και κεφάλι, ενώ κρατάνε τα σπαθιά σε θέση μάχης. «Fight» φωνάζει ο διαιτητής και ξεκινά ξανά ο ήχος από το ατσάλι των σπαθιών φέρνοντας στο μυαλό  στίχους από το heart of steel των Manowar.

Ο Βασίλης είναι αθλητής της Ακαδημίας Οπλομαχίας. Ο παππούς του ήταν πρωταθλητής ξιφασκίας.

Deniz Ince από Τουρκία ήρθε πρώτος στο τουρνουά, στο synthetic longsword

Η λέξη Hemathlon προκύπτει από τα αρχικά Historical European Martial Arts και την ελληνική «άθλος», δηλώνοντας τις πολεμικές τέχνες του μεσαίωνα με κυριότερη αυτή του σπαθιού (Σπαθασκία) που παράλληλα επιτρέπει και πάλη με όλα τα μέρη του σώματός τους. Στην Ελλάδα υπάρχουν συνολικά πέντε σύλλογοι σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Ένας από αυτούς, η Ακαδημία Οπλομαχίας ήταν διοργανωτής του τουρνουά σε συνεργασία με την διεθνή οργάνωση H.E.M.A.C (Historical European Martial Arts Coalition) και τον Ο.Κ.Α.Π.Α. του Δήμου Ψυχικού.

Η Ακαδημία Οπλομαχίας, μία από τις τρεις σχολές Σπαθασκίας της Ελλάδας, ήταν ένας από τους διοργανωτές του τουρνουά.

Μαίανδρος. Σύλλογος Σπαθασκίας του Πειραιά.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του τελευταίου, Γεράσιμο-Αλέξανδρο Μαζαράκη, όλοι έμειναν αρκετά ευχαριστημένοι, ακόμα και οι αθλητές των βορείων χωρών που, όπως και να το κάνουμε, δυσκολεύτηκαν να εγκλιματιστούν στις υψηλές θερμοκρασίες του πρώιμου ελληνικού καλοκαιριού. Ανάμεσά τους και ο Άξελ από την Σουηδία που τυγχάνει να είναι ένας από τους καλύτερους αθλητές σε διεθνές επίπεδο. Αστειευόμενος τον ρωτώ αν οι γυναίκες του συμπεριφέρονται σαν ιππότης. «Περισσότερο περιμένουν να τους συμπεριφέρομαι εγώ σαν πριγκίπισσες» απαντά και φεύγει γρήγορα για την επόμενη μονομαχία του.

Σε κάθε αγώνα υπάρχουν δύο διαιτητές και ένας κριτής που καταγράφει τα χτυπήματα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Τα Ζώδια Του Καλοκαιριού Για Το 2016

Στην Ελλάδα είναι λίγο παραπάνω από δέκα χρόνια που ξεκίνησε το άθλημα, ενώ πάει μόλις ένας  χρόνος που αναγνωρίστηκε η ομοσπονδία μας από την αντίστοιχη διεθνή,  σύμφωνα με τον Γιώργο Ζαχαρόπουλο, γραμματέας της Ακαδημίας Οπλομαχίας. Παρόλο που πρόκειται για ευρωπαϊκή πολεμική τέχνη, οι Αμερικάνοι είναι οι πρώτοι που το έκαναν πιο οργανωτικά ξεκινώντας διεθνή τουρνουά. Γίνονται κάθε χρόνο παρόμοιες εκδηλώσεις σε Ευρώπη και Αμερική, κατά τη διάρκεια των οποίων, πολλοί Έλληνες έχουν συμμετάσχει τόσο σαν αθλητές όσο και σαν εκπαιδευτές.

Οι στολές με τα προστατευτικά θυμίζουν μεσαιωνική ενδυμασία.

Η διαφορά με την ξιφσκία είναι πολύ μεγάλη μια και προήλθε από τα αγωνίσματα που χρησιμοποιούνται στην σπαθασκία, ενώ τα “light” χτυπήματα της πρώτης, στην σπαθασκία δεν μετράνε καν. Τα χτυπήματα είναι πιο έντονα και τα ξίφη πολύ πιο βαριά. Γι’ αυτό και υπάρχουν πολύ περισσότερα προστατευτικά. Μια προπόνηση διαρκεί περίπου δύο ώρες περιλαμβάνοντας αεροβικές ασκήσεις, καθώς και ασκήσεις ενδυνάμωσης, συνήθως χρησιμοποιώντας το ξίφος που ζυγίζει  περίπου 1,3 κιλά, με αποτέλεσμα όποια κίνηση και αν κάνεις να αποτελεί μια καλή γυμναστική.

Στιγμιότυπα από αγώνα με σπαθιά rapier and dagger

Σύμφωνα με τον Γιώργο, υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν την σπαθασκία σαν τέχνη και όχι σαν άθλημα. Δεν συμμετέχουν σε αγώνες, αλλά μελετάνε εγχειρίδια των οπλομάχων του μεσαίωνα. «Μιλάμε για τεχνικές πολέμου ή θανάτου. Π.χ. κλοτσιές στα γεννητικά όργανα, κόψιμο λαιμού κλπ. Ο χειρισμός σπαθιών, αλλά και η εκμάθηση αυτών των τεχνικών είναι οι λόγοι που νομικά δεν επιτρέπεται η συμμετοχή σε άτομα κάτω των 18 ετών. Μην ξεχνάμε ότι όταν οι οπλοδιδάσκαλοι έγραφαν τα εγχειρίδια που διδασκόμαστε, είχαν στο μυαλό τους το «killing» και όχι τους σημερινούς αθλητικούς αγώνες. Στους αγώνες δεν γίνονται αυτά τα χτυπήματα, αλλά στις προπονήσεις δοκιμάζονται διάφορες τεχνικές, πάντα όμως εντός ορίων».

Θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει δαπανηρό σαν άθλημα. Το κόστος εξοπλισμού (συμπεριλαμβανομένων και σπαθιών) για έναν αθλητή που συμμετέχει σε διεθνή τουρνουά είναι περίπου 800 ευρώ, αλλά μιλάμε για ποσό που αντιστοιχεί σε αγορές εξοπλισμού στο πέρασμα των χρόνων, από τότε που ξεκίνησε ο αθλητής μέχρι το ανώτατο επίπεδο που έχει φτάσει.

Ανάμεσα στους συμμετέχοντες υπήρχαν και τρεις γυναίκες που αγωνίστηκαν με άνδρες αντιπάλους και όχι σε κάποια δική τους κατηγορία. Μία από αυτές ήταν η Ντόρα που ασχολείται περίπου μια πενταετία με την σπαθασκία και αγωνίστηκε στο steel longsword.

« Πολλές φορές, ιδιαίτερα οι άνδρες εντυπωσιάζονται όταν μαθαίνουν ότι μια γυναίκα ασχολείται με κάτι τόσο δυναμικό και αρχίζουν τις ερωτήσεις» λέει στην Popaganda. Όσο για το πώς αντιμετωπίζει μια γυναίκα το βάρος και το μέγεθος του εξοπλισμού «το πρόβλημα είναι μέχρι λίγα δευτερόλεπτα πριν τον αγώνα. Μόλις μπεις μέσα, τα ξεχνάς όλα και εκτονώνεσαι».

Τα ξίφη είναι βαριά και τα χτυπήματα δυνατά. Ο εξοπλισμός των αθλητών περιλαμβάνει πολλά προστατευτικά.

Θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει δαπανηρό σαν άθλημα. Το κόστος εξοπλισμού (συμπεριλαμβανομένων και σπαθιών) για έναν αθλητή που συμμετέχει σε διεθνή τουρνουά είναι περίπου 800 ευρώ, αλλά μιλάμε για ποσό που αντιστοιχεί σε αγορές εξοπλισμού στο πέρασμα των χρόνων, από τότε που ξεκίνησε ο αθλητής μέχρι το ανώτατο επίπεδο που έχει φτάσει. Εξάλλου, ένα σημαντικό στοιχείο είναι ότι τα πράγματα που παίρνεις κρατάνε πολλά χρόνια, χωρίς να χρειάζεται να αγοράζεις συχνά.

Σε αίθουσα του Αθλητικού κέντρου Ψυχικού πραγματοποιήθηκαν σεμινάρια από μάστερ του είδους.

Οι Κόλιν Ρίτσαρντς και Ματ Γκάλας, αθλητές με μεγάλη πείρα και πολλές διακρίσεις, διδάσκουν τους νεότερους

Όσον αφορά τους δασκάλους, πρέπει να αναφέρουμε ότι παράλληλα με το αγωνιστικό κομμάτι, σε ξεχωριστή αίθουσα του Ο.Κ.Α.Π.Α. Ψυχικού πραγματοποιούνταν σεμινάρια τόσο για αρχάριους όσο και για πιο προχωρημένους. Ο Κόλιν Ρίτσαρντς είναι ένας από τους δασκάλους των σεμιναρίων και πολύ έμπειρος αθλητής. Ασχολείται με την ξιφασκία εδώ και τριάντα πέντε χρόνια, αλλά με την σπαθασκία ασχολείται από το 1999. Κατάγεται από την Βρετανία, αλλά ζει στην Γερμανία όπου διατηρεί τρεις σχολές με 57 μαθητές. Πλέον, ασχολείται επαγγελματικά από το άθλημα που στην Γερμανία είναι αρκετά δημοφιλές με περίπου 15.000 αθλητές, εκ των οποίων το 1/5 είναι γυναίκες. Σύμφωνα με τον Κόλιν, είναι πιο εύκολο το άθλημα για μια γυναίκα, δεδομένου ότι ο άνδρας θα προσπαθήσει να το κάνει χρησιμοποιώντας το ανεπτυγμένο μυϊκό του σύστημα, ενώ η γυναίκα που δεν διαθέτει κάτι τέτοιο θα βρει άλλον τρόπο αναπτύσσοντας περισσότερο την τεχνική.

Για την ιστορία να πούμε ότι τις πρώτες θέσεις κατέλαβαν οι Marco Pavanelo από Ιταλία στο steel longsword, Piermarco Terminello από Βρετανία στο rapier and dagger και Deniz Ince από Τουρκία στο synthetic longsword. Όλοι όμως, κέρδισαν μια καλή συμμετοχή… με το σπαθί τους.