Άρης Χατζηστεφάνου: «Ο Τσίπρας αποδείχθηκε ο Ομπάμα της Ευρώπης, ο οποίος έπεισε τον κόσμο με ψευδείς υποσχέσεις και τελικά αποδείχθηκε χειρότερος από τον Μπους».
1. Από την πλευρά της κυβέρνησης μοναδικός στόχος των εκλογών ήταν να υφαρπάξει μια νέα «νομιμοποίηση» για το μνημόνιο πριν γίνουν αισθητές οι επιπτώσεις του, τις οποίες αναμένουμε από τα τέλη Σεπτεμβρίου. Παράλληλα, ο Τσίπρας ήθελε να ξεφορτωθεί τα στελέχη του κόμματός του που τον πίεζαν να τηρήσει τις υποσχέσεις των προηγούμενων εκλογών. Από την πλευρά της ΕΕ η διεξαγωγή των εκλογών έγινε δεκτή χωρίς τις συνήθεις αντιρρήσεις γιατί αυξάνει το ενδεχόμενο ενός μεγάλου συνασπισμού με τη συμμετοχή κομμάτων όπως το Ποτάμι, που έχουν αποδείξει ότι ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τα συμφέροντα των πιστωτών και όχι της χώρας. Το ότι πρόκειται όμως για εκλογές «παγίδα» δεν πρέπει να οδηγήσει σε αποχή και αδιαφορία. Ακριβώς το αντίθετο. Η ψήφος σε μικρότερα αντιμνημονιακά κόμματα θα έχει αυτή τη φορά πολλαπλάσια αποτελέσματα και μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια.
2. Τα δυο μεγάλα μνημονιακά κόμματα μετατρέπονται σε ένα κακέκτυπο των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ, όπου η μάχη δεν δίνεται στις ιδέες και τα προγράμματα (αφού αυτά είναι πανομοιότυπα) αλλά στην εικόνα του ηγέτη. Γι’ αυτό άλλωστε ο Τσίπρας κατεβαίνει με το σύνθημα «ψηφίζουμε πρωθυπουργό» ποντάροντας στα τελευταία ψήγματα «φρεσκάδας» που διαθέτει σε σχέση με τον λεγόμενο… Βαγγέλα της ΝΔ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Υπό αυτό το πρίσμα ο Τσίπρας αποδείχθηκε ο Ομπάμα της Ευρώπης, ο οποίος έπεισε τον κόσμο με ψευδείς υποσχέσεις και τελικά αποδείχθηκε χειρότερος από τον Μπους τόσο στην εσωτερική πολιτική, όπου λειτούργησε σαν αχυράνθρωπος της Wall Street, όσο και στο εξωτερικό, όπου ξεκίνησε περισσότερους και πιο αιματηρούς πολέμους σε σχέση με τον προκάτοχό του.
3. Το δημοψήφισμα απέδειξε ένα τεράστιο κενό δημοκρατικής εκπροσώπησης του πληθυσμού. Το 62%, το οποίο αποτελείται κυρίως από νέους και φτωχούς, και το οποίο είπε όχι στα μνημόνια και όχι στο «ευρώ πάση θυσία», θεωρητικά εκπροσωπείται μόνο από την ΛΑΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όλα τα υπόλοιπα κόμματα είτε είπαν «ΝΑΙ,» είτε πρόδωσαν το «ΟΧΙ » ή δεν θέλησαν καν να δώσουν στους πολίτες το δικαίωμα να εκφράσουν την άποψή τους. Σε ότι αφορά τη βουλή θα έχουμε πλέον καθαρά μνημονιακά και αντιμνημονιακά κόμματα, όποτε θα εκλείψουν οι πιθανότητες εσωκομματικών αναταράξεων. Από τη μια πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως σε ένα μεγάλο συνασπισμό, θα εκτελούν τις εντολές του Βερολίνου και από την άλλη οι δυνάμεις της Αριστεράς να τις μάχονται (δυστυχώς όχι σε ενιαίο μέτωπο). Στη μέση θα βρίσκονται οι φασίστες της Χ.Α, οι οποίοι θα παίζουν το παιχνίδι των πρώτων φορώντας μια αντισυστημική μάσκα.
4. Πιστεύω ότι οι νεότερες γενιές είναι σαστισμένες από την πρωτοφανή καταπάτηση κάθε έννοιας δημοκρατίας, που ακολούθησε το δημοψήφισμα. Αυτό ήταν άλλωστε και τμήμα του σχεδίου που ακολουθήθηκε: να απαξιωθεί πλήρως η πολιτική σε μια στιγμή που οι νέοι άνθρωποι έδειχναν ότι δεν φοβούνται πλέον να δοκιμάσουν πιο ριζοσπαστικές εναλλακτικές λύσεις. Αυτό δοκιμάστηκε αρχικά με την ενεργό στήριξη του φασισμού από τα media και στη συνέχεια με την ντεμέκ σοσιαλδημοκρατική και στην ουσία βαθιά αντιδραστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια πολύ κρίσιμη καμπή γιατί αν πετύχουν να απομακρύνουν τη νέα γενιά από την πολιτική το μέλλον θα είναι φρικιαστικό. Οι πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία δεν άλλαξαν και πολύ. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ψήφιζαν, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ψηφίζουν – με τη διαφορά ότι το πρώτο ονομάζεται πλέον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Άρης Χατζηστεφάνου είναι δημοσιογράφος. Αρθρογραφεί στο info-war.gr και στο περιοδικό «UNFOLLOW».
