Έχει χαρακτηριστεί ινστρούχτορας, ρηχός, μεσσίας, απατεώνας, ιδιοφυία, εκμεταλλευτής, προφήτης και άπληστος. Μπόρεσε να προβλέψει αυτό που μελλοντικά αποτέλεσε κατάρα της σύγχρονης ζωής και των μίντια. Κανείς δε θέλει πια να αναφέρεται στα πόσα λεπτά της ώρας θα χρειαστεί για να γίνει διάσημος ο οποιοσδήποτε γιατί το βιώνουμε κάθε μέρα.
Ο Andy Warhol μπορεί να αποτελεί κατεστημένο και στερεότυπο της σύγχρονης τέχνης πλέον για πολλούς αλλά αναμφίβολα χωρίς αυτόν ένα μεγάλο μέρος της ζωής και των τεχνών δε θα ήταν το ίδιο. Η ασημένια περούκα του στοιχειώνει ακόμα τον εικαστικό χώρο και το κεφάλαιο μουσική αλλά και αυτό του σινεμά, της γραφιστικής και της διαφήμισης. Η αποθέωση του όμως από την παγκόσμια καλλιτεχνική κοινότητα δε συνεπάγεται ότι πρέπει να τρέχουμε κάθε φορά που μια γκαλερί εκθέτει τις δημιουργίες του. Πράγμα το οποίο άλλωστε συμβαίνει πολύ σύχνα αφού ο ίδιος αγκάλιασε και επιδίωξε τη μαζική, εργοστασιακή σχεδόν παραγωγή των έργων του όταν κατάλαβε πόσο δημοφιλή ήταν και πόσα χρήματα μπορούσε να βγάλει από αυτά.
Κάτι τέτοια σκεφτόμουν όταν διάβασα στην εφημερίδα για τη συλλογή με έργα του που εκτίθεται αυτή τη στιγμή στη Halcyon Gallery της New Bond Street με τίτλο Warhol Icons. Αποφάσισα να πάω όμως γιατί υπάρχει κάτι θελκτικό και βαθιά ικανοποιητικό στη πολυχρωμία του Andy Warhol. Ενα καρότσι από σούπερ μαρκετ γεμάτο με δοχεία σούπας Campbell περιφερόνταν σα βαρεμένο κατοικίδιο στο πάνω μέρος της γκαλερί. Υπήρχε η Marilyn Monroe, ο Mao, η Elizabeth Taylor, ο Muhammad Ali, η Ingrid Bergman. Το μήλο της Machintosh, λιγότερο γνωστά έργα του, όπως τα “Hammer And Sickle”, το αγαπημένο μου “Cowboys And Indians”, αυτοπορτραίτα και διαφημίσεις για διάφορα προιόντα όπως το Chanel no 5 αλλά και πολλές μεταξοτυπίες από τη γνωστή περισσότερο στους θιασώτες του Warhol σειρά Endangered Species. Δεν υπήρξε στιγμή απογοήτευσης παρόλο που τα έργα του είναι ιδιαίτερα γνώριμα αφού έχουν παρελάσει σε ομαδικές εκθέσεις και κατοικούν μόνιμα σε διάφορα μουσεία σύγχρονης τέχνης ανα τον κόσμο.
Πρόκειται για την έκθεση με τις περισσότερες συγκεντρωμένες σε ένα χώρο δημιουργίες του Warhol που έχει γίνει ποτέ στο Λονδίνο. Περίπου εκατό στο σύνολό τους και όλες προς πώληση μας πληροφόρησε μια από τις υπαλλήλους της Halcyon Gallery που ήρθε και άρχισε να μιλάει ξαφνικά σε μένα και το φίλο μου χωρις να το επιδιώξουμε. Ντυμένοι και οι δυο σαν άστεγοι για τα δεδομένα του Mayfair, απορήσαμε όχι μονο γιατί δε μας πέταξε έξω αλλά και με το πόσο φιλική ήταν. Θα είναι υπό την επήρεια κάποιου αγχολυτικού σκεφτήκαμε. Σε λίγη ώρα όμως μια άλλη εξίσου φιλική και χαμογελαστή υπάλληλος ρώτησε τη γνώμη μας για το στήσιμο και την επιλογή των έργων. Κοιταχτήκαμε παραξενεμένοι. Αφού περιφερθήκαμε για κανένα μισάωρο κάποιος άλλος μας ρώτησε πως μάθαμε για την έκθεση. Ο ίδιος μας ανακοίνωσε με καμάρι πως άνθρωποι από όλο τον κόσμο έρχονται για να αγοράσουν τα έργα του Andy Warhol από εδώ και οι τιμές ξεκινούν από πέντε χιλιάρικα, ιδιαίτερα προσιτές για συλλέκτες κάθε κατηγορίας. Του εξηγήσαμε ότι δεν έχουμε λεφτά ούτε να επισκευάσουμε την οροφή πάνω από την κουζίνα μας που καμιά φορά όταν βρέχει καταρρακτωδώς μπάζει λίγο στη γωνία και γέλασε. Το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι ο ευγενέστατος υπάλληλος συνέχισε να μας μιλάει και να μας εξηγεί διάφορα μετά από αυτή την αποκάλυψη.
