Σήμερα ξεκινάει το Μουντιάλ και όλοι μπορούμε να βρούμε έναν (τουλάχιστον) καλό λόγο για να στηθούμε μπροστά στις οθόνες και να παρακολουθήσουμε τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου να ιδρώνουν τρέχοντας πάνω κάτω και πασχίζοντας να αναδείξουν νικήτρια την ομάδα τους.
Είτε μας αρέσει το ποδόσφαιρο, είτε όχι (εμένα προσωπικά με αφήνει παντελώς αδιάφορη το ελληνικό πρωτάθλημα αλλά αυτή η υψηλή ποδοσφαιρική τέχνη που συναντά κανείς στο Παγκόσμιο Κύπελλο πολύ με συγκινεί) τα αγόρια με τους κοιλιακούς και τα δυνατά πόδια είναι ικανά να προκαλέσουν πολλές ταχυπαλμίες.
Pause Νο1: Πριν λίγες ημέρες όταν ο Πέδρο Σάντσεθ ανέλαβε την πρωθυπουργία της Ισπανίας πολλά γυναικεία account στο facebook αναστέναξαν μπροστά στη θέα ενός πολύ γοητευτικού άνδρα που ανήκει μάλιστα σε μια κατηγορία, αυτή των πολιτικών, που οι περισσότερες φάτσες είναι για τον πούτσο καβάλα (ας το πω έτσι για να συνεννοοούμαστε). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσει ένα κάποιο debate καθώς ανδρικά profile έκανα λόγο για αντίστροφο σεξισμό και άρχισαν να γκρινιάζουν «ναι, αλλά όταν γράφουμε εμείς για καμιά ωραία γκόμενα είμαστε μισογύνηδες». Με αφορμή αυτό έχω να πω το εξής λιτό και απέριττο: «Πού πας ρε Καραμήτρο;». Τι εννοώ; Δεν είναι σεξισμός να γουστάρεις έναν όμορφο άνδρα ή μια όμορφη γυναίκα. Ούτε σεξισμός είναι να το εκφράζεις με τρόπο που δεν τον θίγει. Άλλωστε είμαι σίγουρη ότι ο Σάντσεθ δεν διάβασε ποτέ τι έγραψε για χάρη του η Κούλα από τα Κάτω Πατήσια και επιπλέον γνωρίζει ότι είναι ένα πολύ γοητευτικός άνδρας και πολύ το χαίρεται αυτό. Λογικό άλλωστε. Οπότε εκφραστείτε ελεύθερα (και έξυπνα) όταν βλέπετε μαζί αγώνες, είτε ανδρικό ποδόσφαιρο είναι αυτό είτε γυναικείο βόλεϊ. Στο κάτω κάτω αυτό προσθέτει και λίγο πλάκα στην όλη φάση μεταξύ ενός ζευγαριού, αν παρεξηγείστε τόσο εύκολα και χαλιέστε με τέτοια σχόλια τότε κάποιο άλλο, βαθύτερο ζήτημα υπάρχει.
Pause No2: Ναι, οι γυναίκες ξέρουμε τι είναι οφσάιντ. Έλεος πια με αυτή την πλακίτσα. Και όσες δεν ξέρουν είναι γιατί δεν τις ενδιαφέρει να μάθουν. Δεν υπάρχει κάποιο κατασκευαστικό λάθος στο DNA μας που μας εμποδίζει να καταλάβουμε πότε έχει γίνει οφσάιντ ή γιατί αυτό δεν ήταν πέναλτι. Προσωπικά εκπαιδεύτηκα στα Μουντιάλ από τον μπαμπά μου, μεγάλωσα βλέποντας μαζί του τα Παγκόσμια Κύπελλα και πολύ γούσταρα που ο καθένας στην αρχή διάλεγε από μια ομάδα και παρακολουθούσαμε φανατικά την πορεία της στο τουρνουά. Βέβαια, τότε ως πολύ πιτσιρικαρία δεν έπιανα τη φάση «ωραία αγόρια τρέχουν μπροστά στα μάτια μου», σιγά σιγά μεγαλώνοντας άρχισα να εκτιμώ και αυτή την πτυχή του αθλήματος και σιγά μην απολογηθώ για αυτό.
Επιστρέφουμε μετά από τις δύο αυτές σύντομες παύσεις στο Μουντιάλ που ξεκινάει σήμερα. Και ως Γκομενικά επικεντρωνόμαστε στο θέμα που μας ενδιαφέρει: Στους παιχταράδες και μας κάνουν να ανατριχιάζουμε με τις ικανότητες τους στο γρασίδι. Μία απλή πρόταση, τόσες ερμηνείες. Πάμε να δούμε τι καλούδια έχει το φετινό Μουντιάλ αφού πρώτα θρηνήσουμε για την μη συμμετοχή της Ιταλίας, μιας ομάδας που πολλάκις έχει προσφέρει άφθονο οφθαλμόλουτρο και βαρετό ποδόσφαιρο.
Ποιους ξεχωρίζουμε;
Τον Ισπανό Ζεράρ Πικέ για το γλυκό του χαμόγελο, γιατί είναι ένας από τους τέσσερις αθλητές που έχουν κερδίσει δύο συνεχόμενες χρονιές το Champions League με την ομάδα τους και γιατί είναι ο πατέρας των παιδιών της Σακίρα.
Τον Γερμανό Ματς Χούμελς γιατί είναι εντελώς τυπάκι, παίζει στην εθνική ομάδα της χώρας ανελειπώς από το 2010 και γιατί είναι αυτός στην κεντρική μας φωτογραφία, ο χωρίς φανέλα που χειροκροτάει. Κατάλαβες τώρα;
Τον Βραζιλιάνο Γκαμπριέλ Χεσούς για την εκφραστικότητα του, τους σοκολατένιους κοιλιακούς του και γιατί αν και μόλις 21 είναι από τους καλύτερους μπαλαδόρους της ομάδας του.
Τον Αιγύπτιο Μοχάμεντ Σαλάχ γιατί είναι όσο μελαχρινός μας αρέσει, είναι ο Αιγύπτιος θεός του ποδοσφαίρου που λατρεύεται σαν θεός από τους συμπατριώτες αλλά και τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους σε όλο τον κόσμο και είναι ο καλύτερος παίκτης της αγαπημένης Λίβερπουλ
Τον Ελβετό Ρομάν Μπούρκι γιατί θα μπορούσε να είναι μοντέλο, το κορμί του παίρνει άριστα με τόνο και απλώς δεν χρειάζεται τρίτος λόγος.
Τον Αργεντίνο Πάουλο Ντιμπάλα γιατί έχει φάτσα κακού παιδιού, φοβερά μάτια και καταγωγή ιταλοπολωνέζικη.
Τον Ουρουγουανό Έντισον Καβάνι επειδή έχει πλάτες δύο μέτρα και κοιλιά σκληρή σαν πέτρα, τα δε χέρια του είναι σαν κουπιά που θα σε ταξιδέψουν στου πόθου τα γαλάζια τα νερά (οκ, σταματώ).
Αυτούς τους λίγους αναφέρουμε ενδεικτικά, όχι ότι δεν υπάρχουν και άλλα (πολλά) όμορφα αγόρια και σε αυτό το Μουντιάλ, αγόρια που θα σε ταράξουν με τις μπαλιές τους και τα βλέμματά τους, όταν πανηγυρίζουν ή όταν κλαίνε από λύσσα που έχασαν. Είπαμε, το Μουντιάλ είναι μια τεράστια γιορτή του αθλητισμού και της καύλας για νίκη. Χαρείτε το με όποιο τρόπο.
