Ο Σαν ήρθε απόγευμα. Είχε λιακάδα έξω και είχα αφήσει τις κουρτίνες μισάνοιχτες για να μπαίνει στο σπίτι όσο φως χρειαζόμουν. Είχε ησυχία, από τον δρόμο δεν ακουγόντουσαν κόρνες και μαρσαρίσματα. Με ρώτησε αν ήμουν έτοιμη να του παραχωρήσω το στόμα μου. Έγνεψα ναι, αν και μέσα μου ένιωθα αβεβαιότητα. Δεν έπρεπε να δει τον δισταγμό μου. Τον διέκρινε όμως στα μάτια μου, μου χάιδεψε το αριστερό μάγουλο, μου χαμογέλασε. Έσκυψα το κεφάλι.
Με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα. Γδύθηκε εντελώς. Μου έδωσε να φορέσω ένα άσπρο νυχτικό. Το έκανα. Ξάπλωσε και με ρώτησε «είσαι έτοιμη;» κι εγώ έγνεψα ναι με το κεφάλι κι αυτή τη φορά το εννοούσα.
Τη στιγμή που τον πήρα στο στόμα μου, ο Σαν φωτίστηκε ολόκληρος σαν παιδικό λαμπατέρ. Όσο η γλώσσα μου χάιδευε τη βάλανό του, ένας μεταξοσκώληκας μπήκε από το δεξί μου αυτί και βγήκε από το αριστερό, αφού γαργάλησε με τα ποδαράκια του την παρεγκεφαλίδα μου. Καθώς η ανάσα του Σαν άρχισε να βαθαίνει, ένα χελιδόνι γλίστρησε από τον τοίχο στο ταβάνι και μια μαυρόασπρη γάτα έτρεξε πίσω του κάνοντας να του χιμήξει. Καθώς ήμουν σκυμμένη στα γόνατα πάνω στο κρεβάτι, ένας λύκος ήρθε να μου γλείψει τις πατούσες κι αφού τελείωσε, μπήκε στην ντουλάπα την ώρα που από εκεί έβγαινε κολυμπώντας ένα χριστόψαρο. Μια λιβελούλα ξεπήδησε μέσα από το ανοιχτό στόμα του ψαριού, ένα γουρουνάκι μπήκε τρεχάτο στο δωμάτιο, ο Σαμ βόγκηξε, οι φλέβες του ποτάμια, το αίμα έτρεχε στην κοίτη τους, ριγούσε η επιφάνειά τους χάρη στη ζεστή μου ανάσα, μια αλεπού κουλουριάστηκε κάτω από την κοιλιά μου, ένα γεράκι προσγειώθηκε στα μαλλιά μου, η πλάτη του Σαν ανασηκώθηκε ελαφριά, το σώμα του σχημάτισε καμπύλη, ένα αγιόφιδο τύλιξε το αριστερό μου χέρι, ο Σαν έσφιγγε τα κλειστά του μάτια, όρθωσε προς τον ουρανό το πηγούνι του, μια γαζέλα μας κοιτούσε με προσοχή, όταν τελείωσε διαπίστωσα ότι το σπέρμα του είχε ωραία γεύση. Μου θύμισε παγωτό φράουλα, σαν αυτά που έτρωγα μικρή.
