Αναρωτιέμαι αν σας έλεγε κάποιος ευθαρσώς ότι δυσκολεύεται να συνδεθεί μαζί σας γιατί έχετε αντίθετες πολιτικές τοποθετήσεις , θα τον χαρακτηρίζατε ειλικρινή ιδεολόγο ή μαλάκα; Μη βιαστείτε να απαντήσετε, τα πράγματα δεν είναι απλά. Ειδικά τις μέρες που ζούμε.
Ίσως πριν από 10 χρόνια το παραπάνω δίλημμα να μην είχε καν τεθεί. Δε ζούμε όμως πια στις μέρες του «Μύκονοοοοοοοος», κι αυτό το βλέπουμε ξεκάθαρα και πάρα πολύ έντονα, κυρίως, στα social media. Ναι, πριν 10 χρόνια δεν είχαμε Facebook και Twitter αλλά επίσης δεν είχαμε μνημόνια, δημοψήφισμα και Χρυσή Αυγή στη Βουλή.
Κακά τα ψέματα. Αναρωτιέμαι αν πριν 10 χρόνια οι υποθέσεις των Τάσου Θεοφίλου και της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή Μ. θα είχαν πάρει την ίδια δημοσιότητα –που εδώ που τα λέμε, θα μπορούσαν και θα άξιζαν να πάρουν άλλη τόση γιατί μιλάμε για δίκες που μας αφορούν όλους.
Στο ίδιο πλαίσιο αναρωτιέμαι αν ένας αλληλέγγυος που δρα ακτιβιστικά, πηγαίνοντας για παράδειγμα για συμπαράσταση έξω από το Εφετείο τη Δευτέρα που μας πέρασε, μπορεί να συνυπάρξει με μια νεοφιλελεύθερη που θεωρεί ότι η δικαιοσύνη έκρινε με βάση τα στοιχεία που είχε και προφανώς πιστεύει ότι «…οι νομικοί γνωρίζουν καλύτερα. Άλλωστε εσύ έχεις διαβάσει τη δικογραφία;». Χμ, τι λέτε; Ξανασκεφτείτε το αρχικό ερώτημα.
Εκείνος που ασπάζεται μια ιδεολογία θεωρεί ότι η συγκεκριμένη, από όλες τις υπάρχουσες, εκφράζει καλύτερη τη θεώρηση του για το πώς πρέπει να δομούνται οι κοινωνίες. Η υπαρξιακή μας οπτική δεν είναι αποκομμένη από την πολιτική. Συνεπώς…
Πόσο εύκολα μπορούμε να δεχτούμε στο πλάι μας κάποιον που έχει τελείως διαφορετική κοσμοθεωρία;
Η Ελένη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ψήφισε ΛΑΕ «Εκείνη την περίοδο με το δημοψήφισμα και για κάποια περίοδο μετά δεν υπήρχε περίπτωση να τα φτιάξω με Συριζαίο. Εδώ καλά καλά δεν πηγαίναμε για μπίρες μαζί, είχε χωριστεί η παρέα στα δύο». Και τώρα το ίδιο ισχύει; «Μπα, πέρασε η εποχή των μεγάλων παθών. Βέβαια, αν γνώριζα τώρα κάποιον και μου έλεγε ότι ακόμη υποστηρίζει ΣΥΡΙΖΑ θα αναρωτιόμουν τι του συμβαίνει ενώ αν κάποιος μου έλεγε ότι ψηφίζει ΠΑΣΟΚ θα το δεχόμουν, αλλά μόνο ως τρολιά».
Η Ντίνα θυμάται το περασμένο φθινόπωρο που η εκλογή του Τραμπ την οδήγησε στον χωρισμό από το αγόρι της. «Ήξερα ότι ήταν συντηρητικός κι ότι μου την έλεγε καμιά φορά όταν του μιλούσα για φεμινισμό και για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας. Σε γενικές γραμμές ήταν διακριτικός, θα έλεγα ότι εγώ περισσότερο είχα πρόβλημα στο ότι δε συμμεριζόταν τις προοδευτικές απόψεις παρά αυτός που εγώ είμαι ενεργή ακτιβιστικά. Συνήθιζε να λέει: “Αυτά είναι δικά μου κι αυτά δικά σου”, δε λέω ότι του άρεσαν αλλά δεν πολυασχολιόταν. Όταν όμως συζητούσαμε για πολιτικοκοινωνικά θέματα τσακωνόμασταν. Ο μεγάλος καβγάς ήρθε όταν βγήκε ο Τραμπ. Δεν ενοχλήθηκε, είπε ότι στο κάτω κάτω αυτός είναι πιο ειλικρινής, γιατί κατά βάθος είμαστε όλοι ρατσιστές και δεν ξέρω τι άλλο. Εκεί αναρωτήθηκα τι κάνω με αυτόν τον άνθρωπο. Μάζεψα όσα πράγματα είχα στο σπίτι του κι αυτό ήταν».
Ο Αλέξανδρος και η Ηρώ είναι ζευγάρι, έχουν κι ένα πιτσιρίκι. Ο Αλέξανδρος για πολλά χρόνια δεν ψήφιζε, γιατί είχε τα εκλογικά του δικαιώματα στην επαρχία ενώ πια που τα έχει μεταφέρει Αθήνα ψηφίζει ΠΑΣΟΚ. Η Ηρώ ψήφιζε παραδοσιακά ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στις τελευταίες εκλογές ΚΚΕ. Είναι σίγουρα αγαπημένο ζευγάρι, και βασικά πολύ ερωτευμένο. Αυτά δε κρύβονται. Αλλά…«Ναι, με ενοχλεί που διαφωνούμε πολιτικά», παραδέχεται η Ηρώ. «Όμως το δέχομαι πιο εύκολα γιατί τουλάχιστον ψηφίζει ένα κόμμα αντιπολίτευσης, και μάλιστα ένα μικρό πια κόμμα. Μεταξύ μας έχουμε κάνει μια σιωπηρή συμφωνία, όταν μιλάμε για πολιτικά να πειράζουμε ο ένας τον άλλον, να μιλάμε χιουμοριστικά. Με ενοχλεί που με θεωρεί ότι είμαι ονειροπαρμένη, με έχει κατατάξει στους άκακους γιατί πιστεύει ότι η ιδεολογία μου είναι μη εφαρμόσιμη. Εμένα αυτό ακριβώς με ενοχλεί γιατί πιστεύω ότι ο κόσμος χρειάζεται πρακτικές λύσεις. Νομίζω ότι η μεγαλύτερη διαφωνία μας αφορά τις πορείες. Εγώ είμαι υπέρ, κατέβαινα πολύ τακτικά, ακόμη το κάνω. Αυτός είναι σαφώς ενάντια, έχει μεγαλώσει στα Εξάρχεια και μου λέει ότι κάθε πορεία καταλήγει σε επεισόδια και γι’ αυτό δε τη δέχεται. Όταν μεγαλώσει η κόρη μας θέλω να την πάω στην πορεία του Πολυτεχνείου, εκείνος δε συμφωνεί -όχι προφανώς λόγω του Πολυτεχνείου, αλλά για το φόβο επεισοδίων. Του το ΄χω πει: “Ούτε για αστείο δε το συζητώ. Θα την πάω. Για να δούμε”».
Τα μέχρι τώρα παραδείγματα δείχνουν ότι η ένταση είναι αναμενόμενη σε ζευγάρια με διαφορετική πολιτική τοποθέτηση. Κι όσο πιο μεγάλη η πόλωση τόσο μεγαλύτερη η ένταση. Βέβαια, η ζωή διδάσκει ότι στην πράξη άνθρωποι τείνουν να αλλάξουν ακόμη και πολιτικά πιστεύω για χάρη κάποιου άλλου. Αυτό δε γίνεται πάντα συνειδητά, όταν ζεις σχεδόν μια ζωή με κάποιον˙ στο τέλος μοιάζουν οι μούρες σας, δε θα μοιάζουν τα μυαλά σας; Χμ, κι αυτό δεν το λέω για καλό. Το ιδανικό είναι να εναρμονίζεται η κοσμοαντίληψη σου με τον άλλο ή εάν δεν συμβαίνει αυτό να μπορείς να τον/την σεβαστείς και να πας σε ωραίες συζητήσεις, με επιχειρήματα, με πάθος αλλά όχι οργή, με αυτό που λέμε «γόνιμο» διάλογο.
Πόσα τέτοια ζευγάρια ξέρετε;
Η περίπτωση των απολιτίκ μοιάζει ακίνδυνη. Είναι όμως; Αν είναι και οι δύο, τότε μια χαρά. Ζουν στην καρακοσμάρα τους και τον έρωτα τους δεν τον σκιάζει φοβερά καμιά. Αλλά είπαμε. Ζούμε στο 2017. Η Ματίνα λέει: «Μα να σου λέει ο άλλος: “εμένα δεν με αφορούν αυτά, όλοι οι ίδιοι είναι. Εγώ θα σώσω τον κόσμο;”. Έχουν χαθεί κορμιά έτσι, κι ωραία κορμιά».
Με αφορμή την παραπάνω ατάκα ο Δημήτρης μου αφηγείται μια διασκεδαστική ιστορία. «Καλοκαιρινές διακοπές στο υπέροχο κυκλαδονήσι. Πίνουμε, τρώμε στην ταβέρνα. Ωραίο κλίμα, πολύ ωραία κορίτσια στο διπλανό τραπέζι, κέφι, τραγούδι, ερχόμαστε κοντά, φίλος φλερτάρει έντονα κοπέλα της άλλης παρέας, γυμνάστρια, σέξι, τούμπανο, εκείνη ανταποκρίνεται, περνάει η ώρα, φεύγουμε, πάμε ντίσκο, εμείς μεθάμε κι άλλο, εκείνοι φεύγουν μαζί και συνεχίζουν περπατώντας στα στενά, έχει σχεδόν ξημερώσει, φιλιά, ρομαντζάδα, αράζουν να δουν την ανατολή, εκεί απέναντι υπάρχει τοίχος με πολιτικό σύνθημα, το κλασικό ΚΚΕ με κόκκινη μπογιά, κάτι σχολιάζει αυτή, κάτι απαντά αυτός, ανάβει η κουβέντα, αν είναι δυνατόν σχεδόν 7 το πρωί με το σεξ να έχει σερβιριστεί, η τύπισσα του λέει κάτι σε στυλ “εντάξει, σε μερικά δεν έχει κι άδικο η Χρυσή Αυγή”, κι ο δικός μας γίνεται ιδεολογικός καληνυχτάκιας χωρίς δεύτερη σκέψη. Εκείνη δε μάθαμε ποτέ τι ψήφισε στις επόμενες εκλογές».
Σας φαίνεται υπερβολικό; Ο Δημήτρης παραδέχεται χαμογελώντας πονηρά ότι σεξ θα έκανε, σχέση σε καμία περίπτωση. Εγώ πάλι έχω να πω ότι καλά ξηγήθηκε το παλικάρι. Ούτε στις Κυκλάδες, ούτε πουθενά…
