Κι ενώ ζούμε την εποχή που η dick pic πάει σύννεφο, τα είπαμε άλλωστε εδώ την προηγούμενη εβδομάδα, έτυχε να δω ξανά πρόσφατα την Τζίλντα κι ενώ στην αρχή σκέφτηκα «Χμ, ώρα για λίγο παλιακό ερωτισμό» όταν έφτασε η περίφημη σκηνή που τραγουδάει και χορεύει το “Put the blame on me, boy” και βγάζει το γάντι της εκεί ανέκραξα «Α ρε Ριτάρα, μας καύλωσες πάλι».
Γιατί παιδιά όσο γυμνή σάρκα και να δεις ο ερωτισμός είναι κάτι πέρα και πάνω από αυτό. Τότε λοιπόν που υπέφεραν από τη λογοκρισία που χτυπούσε καμπανάκι και έκοβε σκηνές αν θεωρούσε ότι κάτι θίγει τα χρηστά ήθη της εποχής έβρισκαν οι δημιουργοί άλλους τρόπους για να περάσουν το μήνυμα περί σεξ είτε εξόχως ερεθιστικούς είτε ακόμη και κωμικούς. Σε ποια ταινία του Βέγγου είναι που περνάει μπροστά του ζουμερό γκομενάκι και σηκώνεται η κεραία από το τρανζίστορ που κρατάει στα χέρια; Μάλλον σε ΘΒ 000.
Και όπως οι δημιουργοί έβρισκαν τρόπους έτσι και οι εραστές έβρισκαν τους δικούς τους. Κι αν –ευτυχώς- σήμερα έχουμε φτιάξει έτσι τη ζωή μας έτσι που δεν ντρεπόμαστε να δείξουμε την σεξουαλικότητά μας αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφήσουμε στην άκρη το παιχνίδι. Ειδικά στο φλερτ το να υπονοείς λειτουργεί χίλιες φορές πιο ξεσηκωτικά ενώ το στοιχείο της αμφιβολίας (θέλει, δε θέλει; υποκύπτει ή όχι) δίνει έξτρα πόντους ενδιαφέροντος.
Πέρσι τέτοια εποχή περίπου είχα παρακολουθήσει τα σεμινάρια μπουρλέσκ της φοβερής και τρομερής Dandizette ενώ πιο πρόσφατα και του υπέροχου John Celestus που κάνει boylesque. Πρώτο πράγμα που μαθαίνεις; Να παίζεις με το κοινό κάνοντας συνεχώς υπαινιγμούς. Έμαθα πόσοι (άπειροι σχεδόν) τρόποι υπάρχουν να βγει ένα γάντι ή να παίξεις μαζί του που όλοι παραπέμπουν στην ερωτική πράξη ή τέλος πάντων στον φαλλό. Και δεν είναι μόνο το γάντι το αγαπημένο μας αξεσουάρ.
Με λίγα λόγια. Βάλε φαντασία, που έλεγε και η Μαριάντα Πιερίδη (θέμα Γκομενικών από μόνη της) και άσε για λίγο στην άκρη το κατά μέτωπο. Όχι από συντηρητισμό, αγόρια και κορίτσια. Αλλά για τη χαρά του παιχνιδιού και του υπαινιγμού. Λάθος έκανε ολόκληρη Τζίλντα που έμεινε αθάνατη εις τους αιώνες των αιώνων, αμήν;
