Η συναυλία του Nicolas Jaar το βράδυ του Σαββάτου της 23ης Σεπτεμβρίου. Πρώτον γιατί η Αθήνα κάνει ένα ακόμα sold out. Δεύτερο γιατί ο Jaar είναι ένα αυτό που λένε παιδί-θαύμα. Ξέρει πολύ μουσική, έχει καταναλώσει πολύ μουσική και έχει δουλέψει πολύ για τη μουσική του. Και όταν είναι μόνος στη σκηνή, μπροστά σε 3.000 ζευγάρια ματιών σου προκαλεί και μια γοητευτική αμηχανία για το πως τα καταφέρνει.
Φυσικά και θέλουμε να είναι η ζωή μας καλύτερη. Φυσικά και μια εφαρμογή σαν το Beat την κάνει. Φυσικά και δεν επιθυμεί κανείς να μπαίνουν παλαιολιθικά εμπόδια στην επιχειρηματικότητα. Αλλά ας πρυτανεύσει και η λογική! Δεν θα κάνουμε petition για μια εφαρμογή που τα χει βγάλει και με το παραπάνω τα λεφτά της. Ας κρατήσουμε ορισμένα όπλα διαμαρτυρίας για πιο σημαντικές αφορμές.
Επιτέλους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο γίνεται η απαιτούμενη συζήτηση, προκειμένου οι τρανς άνθρωποι της χώρας να εξασφαλίσουν θεμελιώδη δικαιώματα.
Ούτε σε αυτή τη συζήτηση δεν γίνεται η απαραίτητη προσπάθεια να θωρακιστεί η εν λόγω κοινότητα από τον κακοποιητικό λόγο, ο οποίος γίνεται σιγουράκι, όταν στη συζήτηση συμμετέχει εκπρόσωπος της εκκλησίας. Με μεγάλη μου χαρά είδα τα μέλη της κοινότητας να αποχωρούν κατά την αγόρευσή του, δηλώνοντας πως η αντιμετώπισή τους με αξιοπρέπεια είναι απαίτηση, όχι επιλογή.
Η έκθεση του Μουσείο Μπενάκη «Αθήνα 1917- Με το βλέμμα της Στρατιάς της Ανατολής». Εκατό χρόνια μετά, ένα σπάνιο οπτικό υλικό Γάλλων φωτογράφων και κινηματογραφιστών που πραγματοποίησαν εκατοντάδες λήψεις της Αθήνας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου θα εκτίθεται στο κτίριο της οδού Πειραιώς μέχρι τις 12/11/2017.
Το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών και η άνοδος της ακροδεξιάς.
