Η Ελένη δεν είχε πάρει ποτέ μέρος σε παρτούζα, το είχε όμως απωθημένο και μου το έλεγε συχνά. «Θέλω να δω τι φάση είναι να κάνεις σεξ με ανθρώπους που τους ξέρεις 10 λεπτά και κυρίως θέλω να νιώσω πώς είναι να κάνεις σεξ μπροστά σε άλλους και μετά μαζί με άλλους. Ποιος είπε ότι το σεξ είναι μόνο για ζευγάρια;», με είχε ρωτήσει μια φορά και θυμάμαι ότι της είχα απαντήσει «Όχι εγώ πάντως».
Όταν ο Μιχάλης, που τραβιόντουσαν περίπου ένα εξάμηνο, της πρότεινε να επισκεφτούν ένα swingers club η Ελένη είπε ναι. Και την επομένη με πήρε τηλέφωνο και σχεδόν μονοκοπανιά άρχισε «Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι το κάνουν τόσο ζήτημα το να πηδιέσαι μαζί με άλλους. Αν το πάρεις απόφαση να το κάνεις είναι κάτι πολύ φυσικό. Δηλαδή απλώς προκύπτει. Πώς να στο εξηγήσω; Δεν είναι καν περίεργο. Υπάρχουν άλλα πράγματα που κάνουν ζευγάρια μεταξύ τους που τα βρίσκω πολύ πιο ακραία». Την διέκοψα γιατί αυτά δεν λέγονται από το τηλέφωνο, θέλουν κι ένα ποτάκι για να λυθούν οι γλώσσες πιο εύκολα. Αν και η δική της γλώσσα –που προφανώς είχε περάσει καλά το προηγούμενο βράδυ – μια χαρά είχε λυθεί.
Από κοντά λοιπόν η Ελένη μου εξήγησε πάνω κάτω: «Μπαίνεις στο χώρο, πάνω σε ένα κρεβάτι υπήρχαν δύο ζευγάρια και οι κοπέλες έγλειφαν η κάθε μία τον δικό της, εμείς τους κοιτούσαμε και μετά άρχισαν να παίζουν όλοι μαζί ε, και πώς να μην φτιαχτείς; Υπήρχε κάτι πολύ καυλωτικό στην ατμόσφαιρα, κάτι πολύ απελευθερωτικό και καθόλου χυδαίο. Υπήρχαν απλώς άνθρωποι που έκαναν σεξ, τίποτα το βίαιο, τίποτα το ακραίο. Μετά από λίγο τους πλησιάσαμε λίγο περισσότερο, αρχίσαμε να τους αγγίζουμε και το ένα έφερε το άλλο και ύστερα απλώς βρεθήκαμε κι εμείς ανάμεσα τους».
Άρχισα να αναρωτιέμαι διάφορα. Το να αφήσεις κάποιον τόσο (μα τόσο) γρήγορα να μπει στον προσωπικό σου χώρο και να σε αγγίξει, γλείψει, γαμήσει δεν έχει μια αίσθηση παραβίασης; Κι αν σου αρέσουν οι τρεις από τους τέσσερις που συμμετέχουν στο παιχνίδι και ο τέταρτος καθόλου μα καθόλου; Κι αν κάτι κάνει που σε χαλάει πώς τραβιέσαι μπροστά σε όλους και το σταματάς; Δεν είναι άβολο όλο αυτό; Και πώς νιώθεις αν βλέπεις το αγόρι σου/το κορίτσι να κάνεις σεξ με άλλους μπροστά σου, δίπλα σου;
Η Ελένη είχε σε όλα απαντήσεις εκτός από το τελευταίο. Μου εξήγησε ότι από τη στιγμή που το πήρε απόφαση ήταν έτοιμη να αποδεχτεί σώματα και αγγίγματα και διεισδύσεις από αγνώστους «Αυτή είναι η συνθήκη στα swingers. Σε μαζώξεις βέβαια που γίνονται σε σπίτι ή σε ξενοδοχεία οι περισσότεροι πια γνωρίζονται μεταξύ τους, είναι πάντα όμως ανοιχτοί σε νέα πρόσωπα αρκεί να τα φέρει κάποιος από τους παλιούς. Όσο για το αν μου άρεσαν όλοι όσοι χαϊδεύτηκα ή γλείφτηκα χθες βράδυ η απάντηση είναι πως μάλλον όχι. Θέλω να πω ότι αν τους έβλεπα στον δρόμο δε θα γύριζα απαραίτητα να τους κοιτάξω. Αλλά εκείνη την ώρα δε με ένοιαζε αυτό. Όλοι μου φαινόντουσαν καυλωτικοί γιατί ήταν μέσα στην καύλα κι αυτό τους έκανε επιθυμητούς, όχι αν είχαν τις τέλειες αναλογίες. Βέβαια, να τα λέμε κι αυτά, το επίπεδο ήταν πολύ καλό. Δεν έχω παράπονο», είπε γελώντας μου πονηρά.
«Και δεν σε χάλασε τίποτα;» ρώτησα γιατί μπροστά σε μια τόσο ιδανική περιγραφή πάντα είμαι πολύ δύσπιστη «Με χάλασε ότι δεν κατάφερα να τελειώσω, ότι κυρίως παίζουν πίπες και γλειφομούνια και όχι διεισδύσεις και ότι μια κοπέλα δίπλα μου έκανε κάτι περίεργους ήχους όταν την πήδαγε ο δικός της και μου έσπασε λίγο τα νεύρα, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ» και αμέσως σκέφτηκα ότι οι φάσεις του ομαδικού σεξ απαιτούν ανθρώπους με αντοχές και ανοχές όχι μόνο σε σεξουαλικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο κοινωνικότητας. Γιατί εδώ που τα λέμε όσο και να γούσταρε η Ελένη –που γούσταρε γιατί μετά από καιρό μου είπε ότι έγινε regular και σε club και σε συναντήσεις σε ξενοδοχεία και ότι πλέον έχει εθιστεί- δεν σημαίνει ότι όλοι μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτή την πρόκληση.
Θέλει πραγματικά να το έχεις σκεφτεί καλά και να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και με τον σταθερό σου σύντροφο για να μπεις στο παιχνίδι.
Η Ελένη μου είπε ότι καθόλου δεν τη χάλασε που ο Μιχάλης ήταν δίπλα της γλείφοντας μιαν άλλη. Είναι στη φάση άλλωστε, το ήξερε από την αρχή και ήταν ένας από τους λόγους που τον επέλεξε ως σεξουαλικό παρτενέρ, δεν είναι ζευγάρι, δεν βρίσκονται για τίποτε άλλο παρά μόνο για σεξ, οι δυο τους ή με άλλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ζευγάρια που συμμετέχουν στη φάση. Αντιθέτως, οι περισσότεροι είναι ζευγάρια. Και πολλοί από αυτούς είναι παντρεμένοι, είναι γονείς. Και πολλοί από αυτούς δεν το κάνουν μόνο και μόνο επειδή βάλτωσε η δική τους σεξουαλική ζωή και ήθελαν λίγο να τονώσουν τα πράγματα μεταξύ τους –οκ, εννοείται ότι παίζει κι αυτό- αλλά επειδή αυτή η σεξουαλική πρακτική τους ταιριάζει ως άτομα, ως ερωτικά όντα. Ξέρω μάλιστα ζευγάρι φουλ ερωτευμένο που στην αρχή δεν τολμούσαν να το προτείνουν ο ένας στον άλλον μην παρεξηγηθεί ο σύντροφος μέχρι που το παραδέχτηκαν και οι δύο ότι το γουστάρουν, πήραν μπρος και απογειώθηκε η μεταξύ τους σχέση γιατί απλώς ήταν το perfect match.
Από την άλλη δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Ξέρω επίσης ζευγάρι που ήταν πολύ open και συμμετείχε σε όργια και ξαφνικά μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια σχέσης εκείνος διεκδίκησε αποκλειστικότητα, είπε ότι μεγάλωσαν πια για να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή, ότι «ας σοβαρευτούμε για να κάνουμε οικογένεια». Τα χάλασαν με πολύ ένταση και κλάματα και φωνές και το τέλος ήταν πολύ επώδυνο. Οι ζήλιες δεν αποφεύγονται σε τέτοιες πολύπλοκες συνθήκες, τουλάχιστον όχι από όλους. Το θέμα είναι το κάθε ζευγάρι να βρει τις δικές του αντοχές.
Δεν βρίσκω τίποτα το «περίεργο» στην σεξουαλική συμπεριφορά ανθρώπων που αποφάσισαν να μοιραστούν το κορμί τους και την ηδονή τους μαζί με (πολλούς) άλλους ανθρώπους. Βασικά, δεν βρίσκω τίποτα το «περίεργο» στην ερωτική έκφραση που εμπεριέχει συναίνεση και φυσικά δεν βλάπτει την υγεία. Κι αυτό, στους καιρούς που ζούμε, ας το λέμε ξανά και ξανά. Κι ας γινόμαστε και κουραστικοί. Θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πολλά και για την συμπεριφορά μας ως άτομα και ως κοινωνία.
Άλλωστε το είχε πει και η Μαρία Καβογιάννη στο «Ο καλύτερος μου φίλος»: «Η παρτούζα είναι σαν τον μαρξισμό. Όλοι για έναν και ένας για όλους. Γνωρίζεις κόσμο, άλλες φυλές, επιστήμονες. Μαθαίνεις. Εγώ τον όρο γεωθερμία, βιοκλιματικό σπίτι προχθές τα έμαθα. Στην παρτούζα».
*Εικονογράφηση εμπνευσμένη από το πόστερ της ταινίας Shortbus.
