Σταύρος Διοσκουρίδης
Οι φωτογραφίες φίλων και γνωστών που είδα το καλοκαίρι στο
Instagram.
Οι ώρες που σπατάλησα στο
Instagram.
Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης
Η επέτειος των 50 χρόνων από την πρώτη προβολή της
Οδύσσειας του Διαστήματος η οποία εορτάστηκε με μια νέα κόπια cinerama 70mm στο φεστιβάλ των Καννών την οποία θα ακολουθήσει μια επαναδιανομή μιας κόπιας 4K για πρώτη φορά.
Μια κυβέρνηση που προσπαθεί να κρύψει το γεγονός ότι αδυνατεί να κάνει μια σοβαρή μεταρρύθμιση στο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση διαφημίζοντας την κατάργηση της εξέτασης ενός μαθήματος που κανείς δεν ήξερε τη χρησιμότητά του και μια αξιωματική αντιπολίτευση που βλέπει ορδές κομμουνιστών κοινωνιολόγων που θα διαφθείρουν τις αθώες παιδικές ψυχούλες. Κάπως έτσι, και με αρκετό χαβαλέ στα σόσιαλ μίντια, η
εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αναβάλλεται για τις καλένδες.
Ελένη Μαραγκού
Το
Sharp Objects, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Τζίλιαν Φλυν,
ταυτόχρονα κοφτό ψυχογράφημα και σκοτεινό θρίλερ μυστηρίου. Σύντομο σε διάρκεια (8 επεισόδια), κινηματογραφικό σε στιλ και καστ κι εκπληκτικά μονταρισμένο, είναι ό,τι πρέπει για binge-watching
τώρα που έχουν κυκλοφορήσει όλα τα επεισόδια.
Το σχεδόν θατσερικό μένος από ορισμένους για την
αντικατάσταση των λατινικών απο το μάθημα της κοινωνιολογίας στις πανελλήνιες. Αν είναι να μας κάνει αριστερούς η κοινωνιολογία, ας είναι. Τουλάχιστον θα πάψουν να τραυματίζονται ψυχολογικά οι μαθητές από το μαχαιράκι μανικιουρίστα (sic) της Πορκίας.
Παναγιώτης Μένεγος
Ακούστε το σετ που έπαιξαν
Floating Points + Four Tet στην σκηνή που επιμελήθηκε και φέτος το λονδρέζικο web radio NTS στο εξαιρετικό φεστιβάλ Love International που διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Κροατία. Σχεδόν 4 ώρες θαυμάσιας μουσικής για να γαληνέψει η ψυχούλα σας.
Επικίνδυνη Αποστολή: Η Πτώση. Θερμά και ειλικρινή συγχαρητήρια στον Τομ Κρουζ που στα 56 του εξακολουθεί να σνομπάρει τους κασκαντέρ και κάνει τα πιο «ανθρώπινα» και «πραγματικά» stunts. Αλλά πέραν τούτου, οι φριχτές, άκαμπτες ερμηνείες, η μεγάλη ανατροπή του σεναρίου… που έχεις καταλάβει στο δεκάλεπτο, και η απουσία έστω μιας υποτυπώδους χαραμάδας χιούμορ κάνουν το έκτο
Mission Impossible όχι άπλα το χειρότερο της σειράς, αλλά κι αυτό που φωνάζει «ανανέωση ή τέλος».
Θεοδόσης Μίχος
Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Έπρεπε να περάσουν 12 χρόνια από την «παύση εργασιών» του
Deadwood για να δω επιτέλους τους τρεις κύκλους αυτής της συγκλονιστικής σειράς και να «συνυπογράψω» το αμείωτο γαμώτο των aficionados της που παραμένουν έξαλλοι με το HBO που έριξε πρόωρα την αυλαία άμα τη λήξει του τρίτου κύκλου, αφήνοντας εν πολλοίς ανολοκλήρωτη την πιο «θεατρική», όπως την έχει χαρακτηρίσει ο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ πρωταγωνιστής Ian McShane, τηλεοπτική παραγωγή των τελευταίων 20 ετών (και βάλε). Ευτυχώς πρόσφατα επιβεβαιώθηκε ότι σύντομα θα ξεκινήσουν τα γυρίσματα μίας ταινίας που θεωρητικά θα λειτουργήσει ως κατακλείδα του στόρι. Το καλό που τους θέλω…
https://www.youtube.com/watch?v=75M1szwu3Vg
Αντιγράφω
από τον «τοίχο» του Αχιλλέα Κυριακίδη, που λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Άδωνις Γεωργιάδης:
«Αυτό (σ.σ. τα Λατινικά) πάτε και το αντικαθιστάτε με την κοινωνιολογία. Δηλαδή μ’ ένα μάθημα, απλώς για να κάνουν τα παιδιά αριστερά». Μάθανε ότι μην πω, πλακώσανε και οι ηλίθιοι. Αυτός ο επικίνδυνος βλαξ είναι Αντιπρόεδρος του μεγάλου αστικού φιλελεύθερου (sic σε όλα) κόμματος που διεκδικεί την εξουσία.
Πάνος Μπάρας
Η νικηφόρα έκβαση της απεργίας των ναυτεργατών της Cosco. Οι απεργοί κέρδισαν την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στα ακτοπλοϊκά και μεσογειακά-τουριστικά πλοία για το 2018, μισθολογική αύξηση 2%, με αναδρομική ισχύ από 1/1/2018 και την εκ νέου διαπραγμάτευση για το 2019. Για μια αποικία χρέους, όπως η Ελλάδα, που είναι πλήρως παραδομένη στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του ύστερου καπιταλισμού, η όποια απεργιακή νίκη, φαντάζει θρίαμβος.
Η υποκρισία της Nike, η οποία προσπαθεί να λανσάρει ένα κοινωνικά ευαισθητοποιημένο και συνειδητοποιημένο προφίλ, χρησιμοποιώντας στις διαφημιστικές της καμπάνιες, έγχρωμους αθλητές – ανάμεσά τους και ο παίκτης του ΝFL, Colin Kaepernick, που το 2016, γονάτισε στον αμερικάνικο εθνικό ύμνο, διαμαρτυρόμενος για τις κοινωνικές και φυλετικές ανισότητες στις ΗΠΑ – ενώ την ίδια ώρα, καρπώνεται την υπεραξία της εργασίας, παιδιών από τη Μαλαισία και το Μπαγκλαντές, που κατασκευάζουν, αντί πινακίου φακής, τα ενδύματα και υποδήματα της, στα λεγόμενα
sweatshops.
Λίνα Ρόκου
Σεπτέμβριος σημαίνει επιστροφή στις αγαπημένες μας συνήθειες· σε αυτές που είναι οι σταθερές μας. Για μένα μία από τις πιο βασικές σταθερές είναι ο
Ρινόκερως, το μπαρ της Ασκληπιού με την κλασική του μπάρα και με τις μουσικές που ποτέ δεν βαριέσαι.
Η απόλυτη φρίκη. Να έχεις πυρετό ενώ έχει καύσωνα.
Ζωή Παρασίδη
Επιστρέφοντας από μακρόπνοες διακοπές και περνώντας αυτές τις μέρες που όλοι έχουμε μια επίπλαστη κούραση μόνο και μόνο επειδή επιστρέψαμε από το ιδανικό στην καθημερινότητα, είπα δεν ξεκινάς μια σειρά, ένα επεισόδιο πριν τον ύπνο, σαν αντιβίωση. Έβαλα το
Sharp Objects και κατέληξα στις 5 το πρωί να πατάω play στο τελευταίο επεισόδιο. Με στοιχεία νουάρ και ψυχολογικού θρίλερ, με μοντάζ που παρατείνει την αγωνία και με την καλύτερη εκδοχή της Amy Adams, είναι καθηλωτικό, αιχμηρό, άχαστο.
Η δημόσια τηλεόραση οφείλει να ενημερώνει όχι να κάνει
debate μεταξύ επιστημονικών απόψεων και σκοταδιστών.
Ελένη Τζαννάτου
Λίγοι μπορούν να μιλήσουν για την ιστορία του rock ‘n’ roll επιλέγοντας δέκα κομμάτια που (ξανα)βρήκαν τη φωνή τους σε διαφορετικές χρονικές στιγμές με μία αδιανόητα λεπτομερή και καλή γραφή. Με τρόπο που δείχνει αγνό πάθος αλλά όχι και φανατισμό. Με πλήρη απουσία μία ευθύγραμμης ιστοριογραφίας σχολικού τύπου. Με μία α λα Don DeLillo στοιχειοθέτηση και παρουσίαση που δηλώνει ευθαρσώς πως τα δέκα αυτά κομμάτια είναι απλώς σημεία του μουσικού χάρτη από τα 50s και ύστερα και θα μπορούσαν στη θέση τους να βρίσκονται άλλα, λειτουργώντας για την αφήγηση -αλλά και για την ποπ ιστορία- ακριβώς με την ίδια αιτιότητα και οντότητα. Ή μάλλον, μπορεί μόνο ο Greil Marcus όπως και έκανε στο
The History of Rock’n’Roll In Ten Songs (2012, Yale University Press).
Κι εντελώς ειρωνικά, το μέσο που συνδέθηκε έντονα με την πένα του Greil Marcus,
η Village Voice, κλείνει και τις διαδικτυακές της πόρτες, ύστερα από 63 χρόνια λειτουργίας κι έναν χρόνο μετά την κατάργηση της έντυπης έκδοσής της. The times they are a-changing.
Τζούλια Τσιακίρη
Στο τέλος κερδίζουν πάντα οι γάτες (έχουν αλλάξει τα πράγματα). Νύχτα στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, έμπροσθεν του βιβλιοπωλείου “Πόλις”.
Άκρα Ταπείνωσις, του αγιογράφου Δημήτρη Πελεκάση από εκκλησάκι της Νότιας Εύβοιας, αφιερωμένο από μένα σπέσιαλ εξαιρετικά στον Ντόναλντ Τραμπ που το αγνοεί πλήρως και ως εικόνα και ως έννοια και τραβάει ντουγρού προς το αντίθετο.
