ΟΛΑ POPA #30: 4 χρόνια Popaganda, 4 Χρόνια Όλα Γυρίζουν σαν Τρελά...

Σταύρος Διοσκουρίδης

Οι φιλίες που χτίστηκαν τέσσερα χρόνια μέσα στην Popaganda.

Ότι δεν έχει γίνει ακόμα ένα τεράστιο ερωτικό όργιο στο γραφείο. Αυτά θέλει ο κόσμος για να κάνουμε νούμερα.

Αλεξάνδρα Καστανιά

Η είσοδος του Νίκου Γκάλη στο Hall of Fame, η σεμνότητα που τον χαρακτήριζε κατά την ομιλία του προς το κοινό, καθώς και η ιστορία που αφηγήθηκε, σύμφωνα με την οποία μια μητέρα τον είχε σταματήσει στο δρόμο και τον είχε ευχαριστήσει που έσωσε τον γιο της, εφόσον εκείνος είχε διακόψει τη χρήση ναρκωτικών όταν βρήκε το νόημα της ζωής του στο μπάσκετ.

Οι εικόνες της οικολογικής καταστροφής που προκλήθηκε από τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη ΙΙ» και η συνήθης τακτική των πολιτικών μας, αντί να λάβουν άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος, να χρονοτριβούν άσκοπα επιρρίπτοντας τις ευθύνες ο ένας στον άλλο.

Αθηναϊκή παραλία, Σεπτέμβριος του 2017 (Παναγιώτης Τζάμαρος/ FOS PHOTOS)

Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης

Η τρίτη σεζόν του Narcos. Διέψευσε τις χαμηλές προσδοκίες λόγω απουσίας του σταρ των εμπόρων ναρκωτικών Εσκομπάρ, αλλά τελικά η απουσία έδρασε θετικά. Απαλλαγμένη από το άγχος της προσπάθειας να περιορίσει το glorification του συνήθως συνοδεύει τις ιστορίες του καρτέλ του Μεντεγίν έδωσε περισσότερη βάση στη διαφθορά της κολομβιανής κυβέρνησης και αστυνομίας. Επίσης έδειξε λίγο πιο καθαρά τον τρόπο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στην περιοχή σε σχέση με τις αγνές προθέσεις των δυο προηγούμενων σεζόν. Το να έχει κάποιος καλές σχέσεις με εμπόρους ναρκωτικών είναι κάτι που συγχωρείται, αρκεί να έχει κακές σχέσεις με κομμουνιστές…

Η θλίψη που γεννά η βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα μετά το ναυάγιο του Αγία Ζώνη ΙΙ. Δεν πρόκειται να γίνει καμία αυστηροποίηση στο ξέφραγο αμπέλι που λέγεται ανεφοδιασμός καυσίμων των πλοίων της περιοχής με υπερήλικα πλοία, με συνεχείς παρατάσεις ληγμένων πιστοποιητικών και όργιο λαθρεμπορίου. Την ίδια ώρα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ βολεύονται σε ένα πινγκ-πονγκ ευθυνών που καταλήγει στο shit happens.

Παναγιώτης Μένεγος

Χθες το βράδυ στην Τεχνόπολη ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Παύλος Παυλίδης δε βρέθηκαν «Μέσα στη Νύχτα των Άλλων». Ήταν εντελώς τελείως στη δική τους. Επιβεβαιώνοντας την στάση και τις επιλογές τους για πάνω από τρεις δεκαετίες, μπροστά σε μια διψασμένη αρένα από τρεις και παραπάνω γενιές fans τους. Μπορεί να μεγαλώσαμε και να μη μας αφορούν όσο παλιά, πιθανώς συναντήθηκαν στην σκηνή γιατί πια «μόνο έτσι βγαίνει», όμως γνωρίζοντας την αποθέωση από 7000 ανθρώπους στην Τεχνόπολη (φαντάζομαι ότι θα) αισθάνθηκαν, έστω για αυτές τις τρεις ώρες, ότι τελικά νίκησαν. Ίσως φτάνει «Μόνο Αυτό»…

φωτό: Δημήτρης Κουλελής

«Το “Πρώτη Φορά Αριστερά” είναι ένα σύνθημα κενού περιεχομένου και από την αρχή ήταν, όπως τα περισσότερα συνθήματα. Γελάω πολύ με τους δεξιούς του facebook που εξομοιώνουν τον Τσίπρα με τον Στάλιν και τον Κιμ Γιονκ Ουν και τη σημερινή Ελλάδα με τη Σοβιετία, γελάω όμως και με τα χάλια της κυβέρνησής του, την ασάφεια, τις γενικεύσεις, τον μικροκομματισμό, τις συνεχείς επικλήσεις της ιδεολογίας προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Ενα ακόμα κουτοπόνηρο ελληνικό κόμμα παλιάς κοπής είναι, δυστυχώς, που απομονώνει τα έντιμά του πρόσωπα και προκρίνει τους καταφερτζήδες και τους κόλακες». Αυτή είναι η εξαιρετική απάντηση του Φοίβου Δεληβοριά, απόσπασμα από μια εξαιρετική συνέντευξη που του πήρε ένας εξαιρετικός δημοσιογράφος (που δε φέρει φυσικά ευθύνη για το πώς πέρασε στο πρωτοσέλιδο). Μόνο που ο πάντα ισορροπημένος και προσεκτικός Φοίβος δεν έχει μάθει Τα Νέα. Για το μιντιακό πανηγύρι των ζουρλών που καθημερινά φέρνει την πραγματικότητα στα δικά του μέτρα, πολύ μακριά από τα χωράφια της δεοντολογίας και της αξιοπρέπειας. Μόλις τα έμαθε τοποθετήθηκε εκ νέου. Ισορροπημένα και προσεκτικά (αν και μια ματιά σε κάποια από τα σχόλια μαρτυρα τη συντριπτική επιτυχία της οριζόντιας λοβοτομής των τελευταίων χρόνων…)

Ντενίσα Μπαϊρακτάρη

Οι πλανόδιοι μουσικοί στην Ερμού. Σταματήστε, ακούστε τους και ρίξτε και κανένα κέρμα.

Ο Σεπτέμβρης. Ο χειρότερος μήνας του χρόνου. Ας του θυμίσει κάποιος ότι είναι ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου και όχι ο τελευταίος του καλοκαιριού.

Ζωή Παρασίδη

Όταν ο Δάκης συνάντησε τον Monsieur Minimal.

«Παρά τον τίτλο της, εξακολουθεί να διανέμει κάθε Κυριακή λιβελογραφήματα που ξεπλένουν και υμνούν την επτάχρονη τυραννία της χούντας. Πρόκειται για προπαγανδιστικά κατασκευάσματα γνωστού ακροδεξιού εκδοτικού οίκου. Πρόκειται για υμνολογία της συμμορίας του Γ. Παπαδόπουλου και συκοφαντία των αγωνιστών της αντιδικτατορικής αντίστασης και των θυμάτων του Πολυτεχνείου, προσβάλλοντας το δημοκρατικό μας πολίτευμα, το οποίο εγκαθιδρύθηκε χάρη στους αγώνες και τις θυσίες χιλιάδων αγωνιστών της δημοκρατίας». Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων 1967-1974 καταγγέλει τα ένθετα της εφημερίδας «Δημοκρατίας» και μόνο δίκιο έχει.

Λίνα Ρόκου

Η παράσταση Ο Έλλην Βρυκόλαξ reloaded σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ντέλλα που παρουσιάζεται και αυτό το Σαββατοκύριακο στο Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς. Όταν η παράδοση χτυπάει φλέβα του παρόντος ξεχειλίζει γνήσιo, άγριo συναίσθημα και ένας τρόμος τόσο οικείος αν και βγαλμένος από τα σπλάχνα του χθες.

Η τεράστια οικολογική καταστροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη και οι επιπτώσεις της, που μάλλον δεν είμαστε καν σε θέση να διανοηθούμε.

«Σε ένα χρόνο από τώρα θα έχουν καθαρίσει τελείως οι παραλίες» (Παναγιώτης Τζάμαρος/ FOS PHOTOS)

Ελένη Τζαννάτου

«Όσοι περνάν τη χώρα της απόγνωσης, παθαίνουν αμνησία» ή αλλιώς Η Στιγμή από την χθεσινή βραδιά των «δύο μεγάλων» Αγγελάκα και Παυλίδη που θα θυμόμαστε για πολύ ακόμα εν μέσω «αμνησίας». Μια ματιά σαν βροχή, μέσα στη νύχτα των άλλων.