«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι τόσο κεντρώος και φιλελεύθερος στο μυαλό, πέρα από τα ζητήματα της οικονομίας, είναι σίγουρο πως θα τραβήξει τη Νέα Δημοκρατία από τα δεξιά προς το κέντρο.»
Ρωτήστε όποιον θέλετε στη Νέα Δημοκρατία, ακόμα και «εξωσχολικό» που κινείται προς το κέντρο και θα σας δηλώσει το ίδιο αν εκφράσετε κάποια ανησυχία για την κάπως πιο δεξιά ρητορική ορισμένων στελεχών της.
Ακόμα και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός θα το έλεγε.
«Πώς μας λέτε ότι είστε ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό, κεντροδεξιό κόμμα, όταν έχετε τέτοιες απόψεις στο εσωτερικό σας για τους ομοφυλόφιλους», μπορεί να τον ρώταγε κάποια λογική φωνή σ’ ένα καφέ στο κέντρο της Αθήνας. «Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα μεγάλο κόμμα που έχει μέσα και φωνές ακραίες που θα βρεθεί ο τρόπος να ελεγχθούν αφού γίνουμε κυβέρνηση,» θα μπορούσε να πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αλλά με τα «θα», δεν βάφονται αυγά.
Η απόφαση να μην μπει στην αναθεώρηση του Συντάγματος το εδάφιο που έλεγε πώς δεν θα γίνεται διάκριση στο φύλο, στον σεξουαλικό προσανατολισμό και την αναπηρία είναι μια άλλη απόδειξη πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ξέρει κατά που πέφτει το κέντρο. Ότι είναι ακόμα μια κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα προσπαθήσει να ικανοποιήσει τον πυρήνα της και θ’ αφήσει τους άλλους να … διαμαρτύρονται.
Σε μια άτολμη αναθεώρηση του Συντάγματος, που σχολιάζεται αρνητικά ακόμα και από φιλικές φωνές προς τη Νέα Δημοκρατία, έχασε μια μικρή ευκαιρία να δείξει ότι κοιτά προς την Μέρκελ και τον Μακρόν πού τόσο θαυμάζουν παρά προς τον Όρμπαν και τον Σαλβίνι.
Είναι ο Πρωθυπουργός μιας χώρας με κλειστά στρατόπεδα για πρόσφυγες, με ΜΑΤ σε κάθε γωνία του κέντρου, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι ο καλύτερος του Υπουργός είναι αυτός της Προστασίας του Πολίτη (ωραία ατμόσφαιρα, ε;) και της αντίληψης ότι η τάξη, η ασφάλεια, η πατρίδα και η θρησκεία είναι οι καλύτερες φίλες του ή ο Πρωθυπουργός που γνωρίζει πως η φιλελευθεροποίηση της οικονομίας περνάει πρώτα από αυτήν της κοινωνίας;
Να δώσουμε χρόνο; Να δώσουμε!
Αλλά μου κάνει εντύπωση γιατί τις προάλλες έβλεπα τον Υπουργό Υγείας, Βασίλη Κικίλια να χειροκροτά τους οροθετικούς ομιλητές σε εκδήλωση για τον κοινωνικό στιγματισμό που έχουν κυρίως οι ομοφυλόφιλοι. Να δείχνει ότι καταλαβαίνει τι σημαίνει η λέξη «διάκριση». Γιατί χειροκροτούσε άραγε; Γιατί ήταν το κοινό ανάλογο και έπρεπε να παίξει το παιχνίδι του και μετά να πάει να διορίσει 80χρονους διοικητές σε νοσοκομεία.
Αλλά τι πιστεύει πραγματικά;
Πρέπει να προστατεύονται όλοι οι άνθρωποι από το Σύνταγμα; Μπορεί ένας τρανσέξουαλ να θεωρήσει ότι είναι ξεκάθαρο και ρητά αντισυνταγματικό να μην έχει τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους πολίτες; Όχι δεν μπορεί. Τουλάχιστον αυτό ψήφισε.
Αλήθεια, θα πάνε οι Βουλευτές της Α’ Αθηνών στο Pride της πρωτεύουσας; Για τον Μπογδάνο και τον Πλεύρη δεν έχει κανείς τέτοιες αξιώσεις. Αλλά, η κυρία Πιπιλή; Η κυρία Κεφαλογιάννη; Ούτε αυτές δεν διαφοροποιήθηκαν; Όχι. Και δεν είναι μόνο αυτές, αλλά δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να αναρωτηθεί: αυτή είναι η ταυτότητά του κόμματος μας;
Αντιγράφω από το πρόγραμμά της ΝΔ το κομμάτι που αναφέρεται στην ιδεολογία της. Σας παραθέτω και το λινκ μην πείτε ότι τα βγάζω από το μυαλό μου. «Οι ιδέες της Νέας Δημοκρατίας εκφράζουν αυθεντικά την ελληνική κοινωνία. Είναι οι ιδέες του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού ο οποίος αποτολμά σύνθεση του κοινωνικού και του προσωπικού και αποτελεί «χρυσή τομή» του συλλογικού και του ατομικού.
O Κοινωνικός Φιλελευθερισμός είναι ανθρωποκεντρική ιδεολογία. Αποσκοπεί στην δημιουργική σύνθεση, αφ ενός της ελευθερίας του ατόμου να ορίζει και να διεκδικεί τους σκοπούς του και αφ’ ετέρου της εδραίωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κατάκτησης των συλλογικών αγαθών. Έχει, δηλαδή, στο επίκεντρο της πολιτικής του θεωρίας την ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανθρώπου, το ήθος της ευθύνης του, τις σχέσεις των ανθρώπων, τη συλλογική και την ατομική ταυτότητά τους.
«Φιλελευθερισμός», γιατί έχει στόχο την απελευθέρωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την απενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας, την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και την υπέρβαση του παρασιτισμού.
«Κοινωνικός», γιατί παραπέμπει στη διαφύλαξη του κοινωνικού κράτους και λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας των πολιτών, ιδιαίτερα των αδύναμων και των ευπαθών κατηγοριών. Γιατί μόνον με τη σφυρηλάτηση της συλλογικής αλληλεγγύης, εδραιώνεται η αίσθηση της κοινής μας μοίρας στο πλαίσιο του εθνικού κράτους.
Ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός δεν ολισθαίνει στις ακρότητες ούτε του σοσιαλισμού που βλέπει τους ανθρώπους σαν «γρανάζια» μιας μηχανής, ρυθμίζοντας τη ζωή τους εκ των άνω, ούτε του νεοφιλελευθερισμού που υποκαθιστά το κράτος -δυνάστη με την αυθαιρεσία του γιγαντωμένου ιδιώτη.»
Αφού το διαβάσετε αυτό, ξαναρωτώ, δεν βρέθηκε ούτε μια, ούτε ένας από το κόμμα να πει: «τι ψηφίζουμε ρε κοινωνικά φιλελεύθεροι, σύντροφοι;»
