«Ξεκαθάρισε το τηλεοπτικό τοπίο» τώρα που ολοκληρώθηκε η βασική φάση της διαδικασίας χορήγησης των αδειών; Νομίζω ότι ούτε ο τελευταίος που έχει μείνει να υποφέρει από το χανγκόβερ του νικηφόρου, για τον ΣΥΡΙΖΑ, 2015 δεν μπορεί να το υποστηρίξει. Εκτός του ότι το παιχνίδι τώρα φαίνεται να αρχίζει (τι θα γίνει με τις θεματικές; τι θα γίνει με τα κανάλια που υποχρεούνται να κλείσουν/συρρικνωθούν; τι θα γίνει με τις ενστάσεις;), η νέα σύνθεση των καναλαρχών δε μοιάζει αγγελικά πλασμένη. Και χοντρά πάρε δώσε με τη δικαιοσύνη, και όργιο φημών περί «μπροστινών» τη συνοδεύει, και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την σταθερότητα του «τοπίου» όταν υπάρχει το προηγούμενο της παράκαμψης του (ανύπαρκτου) ΕΣΡ. Με δυο λόγια, η ίδια (ή η επόμενη) κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει τους κανόνες, φέρνοντάς τους στα μέτρα της. Κι αυτό δε λέγεται «ξεκαθάρισμα».
Ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει το τοπίο; Ήταν ο βασικός του στόχος; Δικαιούμαστε όλοι να έχουμε τις αμφιβολίες μας, τουλάχιστον μέχρι να μας βάλει σε ένα αεροπλάνο ο Νίκος Παππάς και να μας ξεναγήσει στις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας που γνωμοδότησε για το πόσες (4 τελικά) άδειες πανελλαδικής εμβέλειας αντέχει η ελληνική διαφημιστική αγορά. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να αναγνωρίσουμε στην κυβέρνηση ότι επί των ημερών της έγινε το αυτονόητο (δόθηκαν άδειες αξιοποίησης σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις κρατούσαν σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας που καλλιεργούσε το έδαφος της διαπλοκής). Αλλά, από τον Γενάρη του 2015 και μετά δε νομίζω ότι υπάρχει κανένας που δεν έχει συμπεράνει ότι ο προσωποκεντρικός τρόπος που χειρίστηκε το θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ μαρτυρά ξεκάθαρα την πρόθεσή του να ελέγξει το μιντιακό σύστημα μπολιάζοντάς το και με δικούς του παίκτες.
Ήταν επικοινωνιακή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το αποτέλεσμα της διαδικασίας; Δε χωρά αμφιβολία σε αυτό. Οι 66 ώρες που διήρκεσε το σόου πίσω από το Πάντειο, παρήγαγαν πολιτικό αφήγημα προς όφελος της κυβέρνησης (εν όψει και ΔΕΘ). Προς τα χαμηλότερα στρώματα (κι ένστικτα) αυτό που έγραφε η Kontra News του Γιώργου Κουρή το πρωί της Παρασκευής (και ξέρετε ότι εδώ και κάποιο καιρό, ο βετεράνος εκδότης σπάνια γράφει πράγματα που δεν εκφράζουν τον Αλέξη Τσίπρα): «Καθάρισαν σχεδόν όλους τους νταβατζήδες χωρίς να στάξει ούτε μια σταγόνα αίμα! Ο Νίκος Παππάς κρατούσε ομήρους στην απομόνωση τρία μερόνυχτα τους καναλάρχες» – φρέσκο βούτυρο στο ψωμί της βασικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ «τιμωρούμε τα κακά μίντια». Προς τα πάνω, αυτό που προβάλλεται είναι το τίμημα – πολύ υψηλότερο απ’ ότι υπολογιζόταν αρχικά. Τα 246 εκατομμύρια ευρώ είναι σαφώς πιο κοντά στα 350 που είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση από τα 70-80 που εκτιμούσαν οι αναλυτές. Και δένουν υπέροχα με το «θα δοθούν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες», ακόμα κι αν είναι π.χ. ένα απειροελάχιστο ποσοστό του ΕΝΦΙΑ.
Τελικά, δουλεύουν όλοι για τον ΣΥΡΙΖΑ; Η ΝΔ γκρίνιαξε, γκρίνιαξε και τελικά παγιδεύτηκε αυτοναιρούμενη εκδίδοντας ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων, από τις οποίες το μόνο που καταλάβαμε είναι ότι αν γίνει κυβέρνηση θα βολέψει κι άλλους. Τα αντιπολιτευόμενα (και δυνητικά θιγόμενα) μίντια υστέριασαν για άλλη μια φορά. Είναι απορίας άξιο πώς δεν αντιλαμβάνονται ότι π.χ. κάθε φορά που κάποιος στον ΣΚΑΙ αποκαλεί «λύτρα» το ποσό που πρέπει να πληρωθεί για την άδεια, η θέση της κυβέρνησης κερδίζει άλλον έναν υποστηρικτή που πορώνεται από την απέχθειά του για τα «καθεστωτικά μέσα» (για να μη μιλήσουμε για τις ομορφιές περί «Μακρονήσου»).
Μα πού τα βρήκαν όλα αυτά τα λεφτά οι καναλάρχες; Ανταποκρίνονται στην πραγματική αξία της σημερινής τηλεοπτικής αγοράς; Αν πιστέψουμε τους ίδιους, με τίποτα. Κάτι που ενισχύει ακόμα περισσότερο έναν αναπόφευκτο συσχετισμό. Οι επιχειρηματίες έβαλαν, κάποιοι με αργοπορία δεκαετιών, βαθιά το χέρι στην τσέπη για να επιβιώσουν. Μια τσέπη που προσπάθησαν να διατηρήσουν ανέπαφη προχωρώντας σε μειώσεις, απολύσεις, υποχρεωτική τετραήμερη εργασία κτλ. υποβαθμίζοντας το προϊόν για το οποίο, εν τέλει, χρυσοπλήρωσαν.
Είχαν όντως όλοι οι Έλληνες μια «πηγή από μέσα» που τους έδινε μπετόν πληροφορίες; Για μένα ήταν το πιο απολαυστικό κομμάτι της διαδικασίας. Να βλέπω κόσμο παντού (κυρίως δημοσιογράφους) να περιφέρει με ύφος χιλίων καρδιναλίων «αποκλειστικές πληροφορίες» και «περισπούδαστες εκτιμήσεις». Από τις οποίες φυσικά δεν ίσχυσε τίποτα. Όλοι υπέγραφαν ότι «λαγός» ήταν ο Καλογρίτσας, όμως αν υπήρξε τέτοιος μάλλον λεγόταν Ιβάν Σαββίδης. Όλοι έλεγαν το απόγευμα της πρώτης μέρας «πάει η πρώτη, την πήρε ο Μαρινάκης», τελικά ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού την πήρε τελευταίος. Όλοι δεν έδιναν τύχη στον ΣΚΑΪ λόγω σφοδρής αντιπολίτευσης, τελικά ο Γιάννης Αλαφούζος πήρε πρώτος άδεια και μάλιστα με τα λιγότερα χρήματα. Για το δε τίμημα, τα είπαμε και παραπάνω. Όσα χρόνια, όσες κρίσεις και να περάσουν, το παπατζιλίκι παραμένει εθνικό σπορ. Η χώρα για λίγες εβδομάδες έγινε αποικία 11 εκατομμυρίων media experts. Ναι, κι αυτό την κυβέρνηση βόλεψε.
Τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτελεσματική κυβέρνηση; Η κούραση των 6 χρόνων κρίσης και οι βαθιές σχέσεις του με τον «δρόμο», έχουν μετριάσει τις κοινωνικές αντιδράσεις στην κυβερνητική πολιτική. Η Ευρώπη μετά το rollercoaster του Βαρουφάκη, διακριτικά στηρίζει. Ο Πάνος Καμμένος είναι εκεί για την Εκκλησία και τον Στρατό. Και τώρα τα media, «εναρμονίζονται», «συνθηκολογούν», «τακτοποιούνται». Κι όλα αυτά σε 20 μήνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια υπέροχη κυβέρνηση. Μάλλον όχι για πολλούς άλλους πέρα από τον εαυτό του.
