«Μπουκάλι και Βενζίνη / καδρόνι να μην μείνει / ρεζίλι έχω γίνει / και φταις εσύ!» έγραψε ο στιχουργός Νίκος Σαρρής και τραγουδά ο Χρήστος Δάντης. Να αγνοούν άραγε ότι η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί την δέκατη κύρια αιτία θανάτου για τις γυναίκες ηλικίας 16 έως 44 ετών; Να αγνοούν άραγε ότι η Γραμμή SOS 15900 από 19 Νοεμβρίου 2016 έως 19 Νοεμβρίου 2017 δέχθηκε 5041 κλήσεις και 113 ηλεκτρονικά μηνύματα; Επί του συνόλου των κλήσεων, οι 4266 (85%) αφορούσαν σε καταγγελίες περιπτώσεων έμφυλης βίας. Από τις 3034 κλήσεις που αφορούσαν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών (το 50% είναι μητέρες και έγγαμες), το 80% εξ αυτών αφορούσε σε ενδοοικογενειακή βία με δράστη κυρίως το σύζυγο.
Σε μια εποχή που το φεμινιστικό κίνημα επανέρχεται δυναμικά συζητώντας και πράττοντας ώστε να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της βίας (όποιας μορφής) κατά των γυναικών, στην Ελλάδα βγαίνουν τραγούδια όπως το παραπάνω ή όπως το dab όπου περήφανα ο τραγουδιστής έλεγε «τη δικιά σου παίρνουμε gang bang» ως επίδειξη δύναμης και κυριαρχίας. Ναι, σύμφωνα με αυτή τη λογική «η δικιά σου» είναι ιδιοκτησία σου και εμείς σε τιμωρούμε ξεφτιλίζοντας την με ένα gang bang, το οποίο προφανώς δεν είναι συναινετικό αφού γίνεται όχι για την γυναίκα αλλά για χάρη του ανδρικού ανταγωνισμού.
Εμείς μπορούμε να σου γαμήσουμε τη γυναίκα κατά αναλογία του εμείς μπορούμε να σου κάψουμε το αμάξι. Στα τραγούδια ο μισογυνισμός χτυπάει κόκκινο.
Στο τραγούδι «Καργιόλα σε μισώ» η γυναίκα «αξίζει» το μπούλινγκ, τις απειλές αλλά και τη βία γιατί έχει εραστή όπως υπονοείται από το βίντεο κλιπ. Τον έχει κάνει ρεζίλι και εκείνος πρέπει να αντιδράσει γιατί τι θα πει η κοινωνία; Ναι, το 2018 όλα αυτά. Στο slut shaming το ντύσιμο της γυναίκας επικρίνεται, «μετριέται» για το πόσο προκλητικό είναι, θεωρητικό δηλωτικό αν «τα θέλει ο κώλος της». Στο slut shaming η συμπεριφορά μιας γυναίκας μπαίνει σε κουτάκια και μεζούρες για να μετρηθεί αν ο ερωτισμός και η σεξουαλικότητά της ξεπερνά αυτό που η κοινωνία μπορεί να κρίνει ως ανεκτικό ή όχι. Ποια κοινωνία; Η ίδια κοινωνία που σε στέλνει σε ινστιτούτα αδυνατίσματος, που βγάζει κρέμες και μπουκαλάκια, άπειρα μπουκαλάκια για να βάζεις πρωί, μεσημέρι, βράδυ, που σου λέει πώς να ντυθείς για να είσαι όμορφη και θηλυκή, πώς να κινηθείς για ρίξεις το αγόρι.
Ναι να είσαι σέξι αλλά όχι πολύ ρε παιδί μου γιατί μετά θα είσαι τσούλα. Να είσαι θελκτική για να σε καμαρώνω αλλά να μην το παρακάνεις για να μη με ξεφτιλίζεις. Αλήθεια τώρα;
Αγόρια, σας έχω νέα. Κάθε γυναίκα και κάθε άνδρας έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης της/του. Η πολυγαμικότητα της γυναίκας, αιώνιο ταμπού και στόχος επίθεσης για τις πατριαρχικές κοινωνίες, είναι γεγονός, το θέλετε ή όχι. Οι γυναίκες έχουν δικαίωμα να επιλέγουν πόσους εραστές θα έχουν, αν θα ζουν σε μια μοναγαμική ή πολυγαμική σχέση, αν θα μοιράζονται το κρεβάτι τους με έναν, με δύο, με δέκα, αν θα το κάνουν και ταυτοχρόνως αν θέλουν. Σταματήστε να νιώθετε απειλή από την γυναικεία σεξουαλικότητα. Το ξέρω ότι σας είναι δύσκολο αλλά πρέπει να το κάνετε αν θέλετε να τα πάτε καλά μαζί μας. Η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι πολύ πιο ισχυρή από την ανδρική. Είναι τόσο δυνατή που μας παίρνει και μας σηκώνει ο διάολος. Και ο διάολος είναι σύμμαχος μας. Έτσι είμαστε, ανεξάρτητα πώς μας έχει, επί χιλιετίες, μάθει η κοινωνία να φερόμαστε. Θέλουμε να μας αγαπάτε και όταν είμαστε καργιόλες. Μην σας πω, κυρίως τότε. Μπορείτε;
