Κάπου κοντά στο κατάστημα έφτασε η νύχτα και λογικά κατευθύνεται και προς τα δω με τεράστια ταχύτητα, σχεδόν ασύλληπτη, αλλά έρχεται όπως πάντα μαλακά και ήσυχα για να αντικαταστήσει σημαντικά φαινόμενα όπως το φως και ο ήλιος και η όρεξη μας και η όρεξη για οτιδήποτε. Για μια ακόμη φορά ήμουν έτοιμος να κλείσω το κατάστημα μαθαίνοντας στην φυσαρμόνικα τον “φάνη” των κατσιμιχαίων σε ενορχήστρωση τύπου ρέγκε και μόνον για ένα όργανο και τραγουδώντας τον στα Αραμάικα ανάποδα και εκείνη την ώρα άνοιξε η αυτόματη πόρτα που ανιχνεύει το παραμικρό και διευκολύνει την πρόσβαση και ξεπρόβαλλε ένας εντελώς μαύρος ελέφαντας με έξυπνα παπούτσια Camper και όμορφο καπέλο καναδέζικης ομάδας baseball που φημολογείται ότι θα πάρει το πρωτάθλημα και το Europa League φέτος. Του έκανα νεύμα να περάσει και αυτός με δυσκολία χώρεσε σκύβοντας και μαζεύοντας τον όγκο του και αμέσως αρχίσαμε να μιλάμε μέσω του ηλεκτρονικού λεξικού-μεταφραστή μεταξύ ελεφάντων και ανθρώπων που σχετικά πρόσφατα αναπτύξαμε στο κατάστημα. Ο διάλογος ήταν πολύ ενδιαφέροντας, μου εξηγούσε πως νιώθει σαν ζωό ανάμεσα στους ανθρώπους, πόσο νοσταλγεί την σαβάνα, πόσο θα ήθελε να καταβροχθίσει ξανά μια ανθισμένη χουρμαδιά, πόσο του λείπει το να μην είναι διαφορετικός αλλά και πόσο τον ευχαριστεί η διαφορετικότητά του, μου μίλησε για τα ταξί στην σαβάνα και στην Κολιάτσου, έπαιξε πασιέντζα-αράχνη σε ένα ανοιχτό κομπιούτερ και μου εξήγησε πόσο φιλικές στην πραγματικότητα είναι οι ταραντούλες, ήπιε παγωμένο τσάι με γεύση φιστίκι, έφαγε κάτι σοκολάτες στο ψυγείο, γκρέμισε δύο φωτοτυπικά γιατί θεωρεί ότι σκλαβλωνουν τον πνεύμα των αυθεντικών κειμένων και εγγράφων, ήπιε νερό με την προβοσκίδα του από τον ψύκτη, άκουσαμε μαζί την Μεγάλη Παρασκεύη της Μοσχολιού και του Γκάτσου-Ξαρχάκου και τελικά παίξαμε τέξας πόκερ και δηλωτή μέχρι που κουράστηκα και άρχισα να παίζω τον ¨Φάνη” με την φυσαρμόνικα οπότε ενεργοποιήθηκε ο συναγερμός και ταυτόχρονα πήρα την αστυνομία και είπα ότι δέχομαι επίθεση από μαύρο σμήνος ελεφάντων. Τα όργανα της τάξης έφτασαν με πιστόλια γκλοκ και ημιαυτόματα ΜΡ5 και ο καλός μου φίλος δεν είναι πια στην ζωή. Είμαι σίγουρος ότι άμα είχε χάσει κι αυτός όπως εγώ 45 λεπτά του ευρώ στο πόκερ θα μου φερόταν ακόμα πιο εγκληματικά. Δύσκολα θα συνηθίσω κάποτε να χάνω, και ίσως αυτό να είναι γνώρισμα των πραγματικών νικητών. Τουλάχιστον το μυστικό του λεξικού-μεταφραστή παραμένει εντός του καταστήματος. Ωραία, ήσυχα και φυσικά.
