Ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που μας λένε οι ταινίες είναι ότι όταν ένα ζευγάρι καταλήξει για πρώτη φορά στο κρεβάτι/καναπέ/πάγκο κουζίνας τότε θα κάνουν υπέροχο σεξ με ταυτόχρονο οργασμό (ενώ μέχρι τότε εκείνη δεν είχε δει ποτέ της πυροτεχνήματα) και η όλη πράξη θα δείχνει χορογραφημένη από τον Νουρέγιεφ.
Στην πραγματικότητα η εικόνα των ανθρώπων που κάνουν σεξ είναι μάλλον αστεία. Όπως θυμάμαι ότι είχε γράψει κάποιος στο facebook -να με συγχωρέσει δεν μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου το ποιος- μάλλον μοιάζουμε σαν δυο σακιά πατάτες που παλεύουν.
Βέβαια, καμία απολύτως σημασία δεν έχει αυτό αν εμείς την ώρα που «παλεύουμε» περνάμε τόσο όμορφα που νιώθουμε ότι είμαστε δύο κύκνοι, δυο φλαμίνγκο, που γλιστρούν πάνω στο νερό ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων που κάνει τον λυρισμό να στάζει από το πληκτρολόγιο καθώς γράφω.
Σπάνια όμως, ας το παραδεχτούμε, θα συμβεί αυτό την πρώτη φορά που θα συνευρεθούμε με κάποιον. Συνήθως οι πρώτες φορές είναι φουλ άβολες, αμήχανες και αρκετά αποτυχημένες αφού δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που οι άνδρες χάνουν τη στύση τους και οι γυναίκες δεν ολοκληρώνουν.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι παράλογο. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να βρίσκεσαι ξαφνικά γυμνός/ή μπροστά στο αντικείμενο του πόθου σου. Να αποκαλύπτεις το σώμα σου, να αποκαλύπτεις πώς φτιάχνεσαι, πώς φτάνεις σε οργασμό, πώς σου αρέσει να γαμιέσαι, πώς χαϊδεύεις ένα άλλο κορμί, πώς βογκάς, πώς χάνεις τον εαυτό σου και τον αφήνεις στο έλεος της ευχαρίστησης που σου προκαλεί ο άλλος.
Και στην κοινωνία που ζούμε, στην κοινωνία που μας έχει μάθει να πετυχαίνουμε τους στόχους μας, να είμαστε αποτελεσματικοί και πετυχημένοι ο έρωτας μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε έναν διαγωνισμό καλύτερης επίδοσης. Νομίζω ότι την πρώτη φορά που έρχεσαι σε επαφή με κάποιον δεν πρέπει να έχεις προσδοκίες. Απλώς παρατηρείς πώς αισθάνεσαι και παίρνεις ενδείξεις για το αν υπάρχουν προοπτικές και δυνατότητες όλο αυτό να εξελιχθεί σε πραγματικά καλό σεξ. Δεν μπορούμε να είμαστε αυστηροί την πρώτη φορά, δείχνουμε κατανόηση γιατί το να έρθεις σωματικά -και όχι μόνο- κοντά σε κάποιον δεν είναι κάτι που γίνεται τσακ μπαμ. Θέλει τον χρόνο του, την προπόνησή του και κυρίως την γνωριμία των σωμάτων μας αλλά και των προσωπικοτήτων μας.
Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις. Μπορεί να ισχύει κι αυτό: το σεξ με κάποιον μπορεί να είναι εξαιρετικό από την πρώτη φορά. Αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους πιο συμφιλιωμένους με την σεξουαλικότητά τους και ανοιχτόμυαλους. Αμήχανες όμως στιγμές έχουν βιώσει όλοι, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες ειδικά όταν υπάρχει η -έστω ασυνείδητη ελπίδα- ότι εδώ δεν πρόκειται για ένα πήδημα οπότε είμαι άνετος/η γιατί ξέρω τι θέλω αλλά ότι ίσως πάμε για την αρχή μιας σχέσης. Κι εκεί ποιος αλήθεια ξέρει τι θέλει;
Πάντως και από ανθρώπους που γνωρίζω ότι συνέχισαν ή και συνεχίζουν για πολύ καιρό οι αφηγήσεις για εκείνη «την πρώτη φορά» γίνονται με τρόπο που θυμίζουν τα κωμικά κατορθώματα του μικρού Γιαννάκη -που τώρα πια είναι σχεδόν 40- από τους περήφανους γονείς. Γέλιο, «αχ, τι είχαμε πάθει» αλλά και μια τζούρα νοσταλγίας στα μάτια.
Η Μαρία μου έλεγε ότι την πρώτη φορά που «το έκανε» με τον Σωτήρη κάπως πάνω σε μία κίνηση εντυπωσιασμού εκείνος έπαθε λουμπάγκο κι εκείνη κράμπα, ταυτοχρόνως, και σχεδόν ήταν έτοιμοι και οι δύο να βάλουν τα κλάματα αλλά το έπαιζαν άνετοι τύπου «το ‘χω, το ‘χω», μέχρι που η Μαρία που συνήλθε πρώτη σηκώθηκε, πήγε στο μπάνιο και άρχισε να γελάει κρυφά από τον Σωτήρη.
Η αλήθεια είναι ότι το γέλιο μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο την πρώτη φορά, αν και αυτό ακόμη θέλει λίγη ρέγουλα. Η Τζίνα θυμάται ότι την πρώτη φορά με τον Σπύρο πέρασε πάρα πολύ ωραία όχι γιατί ήρθε σε οργασμό αλλά γιατί την περισσότερη ώρα γελούσε. Όμως ενώ από την μία παραδεχόταν ότι η φάση ήταν πολύ γλυκιά και είχε πλάκα αναρωτιόταν αν κάποια στιγμή θα κατάφερνε πραγματικά να καυλώσει όταν ο άλλος πάνω που τα πράγματα έπαιρναν μια φούντωση τις πετούσε ατάκες που την έκαναν να χαχανίζει και όχι να βογκά. Την επόμενη μέρα αποφάσισε να του δώσει μια ακόμη ευκαιρία και του έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε «Ωραία ήταν εχθές» για να λάβει την απάντησή του «Ώστε σου αρέσει το κακό σεξ» και να γελάσει ακόμη μια φορά. Τελικά την επόμενη φορά που βρέθηκαν ο Σπύρος είχε μετριάσει τα αστεία, ο πούτσος του ήταν σαφώς πιο σκληρός και η ευχαρίστηση πιο έντονη και ερωτική. Όχι ότι το γέλιο δεν υπάρχει στο κρεβάτι τους αλλά πήρε τον χώρο και τον χρόνο που του αναλογεί και όχι αυτόν που η αμηχανία της πρώτης φοράς είχε δημιουργήσει.
Τώρα βέβαια αν νιώθεις ότι έδωσες ξανά και ξανά την ευκαιρία και το καλό σεξ δεν έρχεται κι ότι η χημεία απλώς δεν λειτουργεί, πρέπει να το πάρεις απόφαση. Τι; Δεν ξέρω ακριβώς. Αλλά πόσοι μπορούν να μείνουν σε μια ερωτική σχέση που το «κρεβάτι» είναι στενό και δεν γίνεται καράβι με πανί το σεντόνι; Να, είδατε, σας το είπα ότι σήμερα θα γίνω λυρική. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από αυτό που είναι η πρώτη φορά.
