Μπαίνω στο μαγαζί σκεπτικός και άξαφνος και δυναμικός. Κλείνω συναγερμό με έναν εντελώς περίπλοκο στίχο του Σέξπηρ στα αρχαία γιαπωνέζικα, ανοίγω τα φώτα με χαρωπά παλαμάκια και πριν ακόμα πιω καφέ χτυπάει το τηλέφωνο σπαραχτικά. Σηκώνω και ακούω : «Γεια σας, καλημέρα, σας τηλεφωνούμε από την Φόρθνετ για μια προσφορά» Την κόβω άξαφνα λέγοντας «Δεν ενδιαφέρομαι, δεν βλέπω ράδιο» αλλά πριν το κλείσω ακούω «Τότε μήπως θα σας ενδιέφερε ένας διπλός σκέτος εσπρέσσο και μια τυρόπιτα έμενταλ;» Της λέω « Τώρα μιλάς σωστά, θα κάνουμε μπίζνες εμείς οι δύο, θα φτάσομεν ψηλά, στείλε τις λιχουδίες και φωτοτυπικό χαρτί και μιλάμε αργότερα για ένα τόνερ και μια καρμπονάρα με κρασί Ριόχα». Απαντάει: «Εντάξει, αλλά μην καθυστερείτε άλλο την κάρτα σας στην Τράπεζα Κύπρου» Μάλλον όλοι οι τηλεφωνητές έχουν ενοποιηθεί, από τους ταριχευτές των τραπεζών και την δυναμωτική Σπιρουλίνα μέχρι την μαγευτική και πλούσια χώρα του σουβλατζίδικου «Άγραφα» και τα Ραλλού Ντόνατς. Πρόοδος.
