Κούρεμα και ξύρισμα!

Ο καλύτερος φίλος του κηπουρού είναι βέβαια το ψαλίδι. Και του συγγραφέα και του ποιητή ειδικότερα. Αλλά εμείς δεν κλαδεύουμε αυτήν την εποχή. 

Το καταχείμωνο είναι συνδεδεμένο με την αρχή της νέας χρονιάς. Ποιας χρονιάς δηλαδή; Ποιος έχει όρεξη τώρα για νέα ξεκινήματα ή και για προγραμματικές δηλώσεις παντός είδους: θα μειώσουμε το έλλειμμα, θα αρχίσουμε δίαιτα, γυμναστική, θα κόψουμε το τσιγάρο τη στιγμή που η φύση χειμάζει. Και αν η προσέγγιση της ζωής γινόταν με λιγότερο ανθρωποκεντρικό τρόπο και αν όλα δεν στρέφονταν γύρω από τον άνθρωπο και το “περιβάλλον” του, αλλά ήταν η φύση το κέντρο και ο άνθρωπος απλός συμμέτοχος που ανήκει στη Γη και όχι η Γη σ’ αυτόν, τότε και εμείς αυτή την εποχή προσαρμοσμένοι στο πνεύμα της θα χειμάζαμε.

Όμως αλί και τρισαλί εμείς ήρθαμε και τα πακετάραμε όλα σε ένα: Γέννηση, Πρωτοχρονιά, Φώτα. Και ενώ δεν έχουμε προλάβει ακόμη να πιστέψουμε στη γέννηση του Θείου Βρέφους σπεύδουμε να το βαπτίσουμε στα βαθιά νερά του Ιορδάνη ποταμού και να λάβουμε την χάρη τους πνεύματος και του φωτισμού.

Αλλά πώς γίνονται όλα τούτα ανεξάρτητα από την παρατήρηση της φύσης; Δίπλα σε κάδους πολυφορτωμένους με τα απορρίμματα της γιορτής μας και με πόδια βαριά που σηκώνουν με δυσκολία τα γεμάτα στομάχια μας; 

Μπορεί να σπάσατε το ρόδι στην αυλή σας με δύναμη πάνω στην κοφτερή πέτρα για να ανοίξει ο καρπός και να απλωθεί ολόγυρα, για το καλό της ημέρας, για την ευφορία της, για το γεμάτο πιάτο μας, αλλά δεν αναρωτηθήκατε αν τα έχουμε κάνει ρόιδο; Αν το ρόδι μας δεν έχει έρθει αμπαλαρισμένο από μιαν άλλη μακρινή χώρα, αν δεν έχει διανύσει λεύγες και λεύγες μέσα σε πλοία με κοντέινερ για να μπορούμε να τηρήσουμε τα έθιμα του καλού νοικοκύρη! 

Για την Punica Granatum, το φυτό το αφιερωμένο στην Ήρα της ευκαρπίας, στην Αφροδίτη του πάθους, στη Δήμητρα και στην Περσεφόνη του Κάτω Κόσμου, σας μιλώ.

Για τον Παράδεισό σας που έχει μέσα του μια ροδιά!

Για να φτάσετε σήμερα να κρατάτε χειμωνιάτικα ένα ολοστρόγγυλο ζουμερό καρπό στα χέρια σας κάποιος τον έχει φυτέψει, ποτίσει, κλαδέψει, συλλέξει, διατηρήσει. Η φύση έχει τους κύκλους της, αλλά αυτή την εποχή μέσα στην παγωμάρα του χειμώνα ο γεωργός αναπαύεται με τα καλάθια και τις σερβάντες του γεμάτες με ξηρά σύκα, αμύγδαλα, καρύδια και γλυκά του κουταλιού.

Εκεί έξω στο κρύο και υγρό χώμα οι σπόροι προετοιμάζονται για την επόμενη άνοιξη. Ό,τι έχεις σπείρει θα θερίσεις, γιατί η αναγέννηση, η ανανέωση και ο εμβαπτισμός μας σε πνευματικές κολυμβήθρες του Σιλωάμ έρχεται πάντα και παντού μέσα από επίπονες προσωπικές διαδρομές που πολύ ομοιάζουν με αυτές της φύσης που έρχονται χρόνο με το χρόνο αλλά μάλλον παρέρχονται για τους περισσότερους από εμάς χωρίς ποτέ να φέρουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα της αναγέννησης.

Όχι λοιπόν, αυτή την εποχή ούτε κουρεύουμε, ούτε ξυρίζουμε με εκείνα τα τρομερά αλυσοπρίονα τους φράχτες μας και τις πρασιές μας. Αφήστε τον τρελό δολοφόνο με το πριόνι στα αμερικάνικα έργα περιπέτειας και ξεκουραστείτε.  Αφήστε λίγο και τον κήπο σας να ξεκουραστεί. Να λιώσει το κιτρινισμένο φύλλο να μην το πάρει η βοερή αποτρόπαια φυσούνα, να ξεπεταχτεί η αγγελική, το λιμπούρνι και ο κισσός. Αφουγκραστείτε τη γη που εγκυμονεί και περιμένει.

Αν κατ’ εξαίρεση έχετε πολλά και ζουμερά ρόδια στο κελάρι σας, πιείτε ένα χυμό, θα καθαρίσει το μυαλό και τον οργανισμό σας!

Με τις υγείες σας! που λέγανε και οι παλαιοί μπαρμπέρηδες.