Εχω μια φίλη, είναι περίπου 28 σήμερα, που πριν από λίγα χρόνια είχε πάει σε ένα πάρτι. Ηταν single εκείνη την εποχή και την ενδιέφερε να γνωρίσει κάποιον χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει σχέση ή παντοτινό έρωτα. Στο πάρτι γνώρισε τον Δημήτρη. Ας τον λέμε Δημήτρη, γιατί στην πραγματικότητα δε θυμάμαι το όνομά του. Από εκείνη την ημέρα και για πάντα άλλωστε αναφερόμασταν σε αυτόν μόνο με το ψευδώνυμο που αμέσως εφηύραμε: ο Eτσιειπαμεεμεις.
Ο Ετσιειπαμεεμείς ήταν ένας φαινομενικά κουλ τύπος που έδειξε εξαιρετικό ενδιαφέρον για τη φίλη μου. Εκανε ένα πολύ τίμιο πέσιμο, ήταν κι εκείνος single, οι δυο τους μιλούσαν όλο το βράδυ, βρήκαν πολλά κοινά, υπήρχε εξαιρετική χημεία, και μετά από μερικές ώρες και αφού είχαν επισκεφθεί και κάποιο μπαρ για ένα ποτό, κατέληξαν στο κρεβάτι. Με τη χημεία, την οικειότητα και τον ενθουσιασμό που είχε δημιουργηθεί μεταξύ τους μέχρι εκείνη την ώρα το σεξ ήταν εξαιρετικά καλό και έμοιαζε το ιδανικό κερασάκι σε μια ήδη πολλά υποσχόμενη γνωριμία. Κοιμήθηκαν μαζί και την επόμενη ημέρα, αφού εκείνος της έφτιαξε πρωινό, και έκαναν τις γνωστές γλύκες του morning after ενός καλού ραντεβού, πήγαν στις δουλειές τους και υποσχέθηκαν να μιλήσουν αργότερα για να ξαναβρεθούν το βράδυ.
Για να μη τα πολυλογώ και γίνομαι βαρετή, δεν ξαναβρέθηκαν, ούτε το βράδυ ούτε και για τον επόμενο μήνα καθώς ο Ετσιειπαμεεμείς εξαφανίστηκε. Δεν πήρε ποτέ, δεν απάντησε σε μήνυμα, δε σήκωσε το τηλέφωνο. Τελικώς η σωματική του ακεραιότητα επιβεβαιώθηκε όταν ένα μήνα αργότερα την πήρε τηλέφωνο και όταν εκείνη το σήκωσε της είπε: «Βρε Κωνσταντίνα, πού χάθηκες; Ετσι είπαμε εμείς;» Αυτή η επικοινωνία επαναλήφθηκε δεκάδες φορές έκτοτε με σποραδικά σεξ, και απαράλλακτα τηλεφωνήματα στο ενδιάμεσο, μέχρι που ο Ετσιειπαμεεμεις παντρεύτηκε με κάποια που προφανώς έτσιειπανεκείνοι.
Δεν υπαινίσσομαι ότι ένα τέτοιο γεγονός είναι σπάνιο ή αναπάντεχο στην εποχή μας και δεν είναι αυτός ο λόγος που το αναφέρω. Αλλωστε η ίδια φίλη μου έχει πολύ πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες όπως για εκείνον που γνώρισε σε μια παρέα, ήπιαν ένα ποτό την επόμενη μέρα, κάπως χαμουρεύτηκαν και σε τρεις μέρες την πήρε τηλέφωνο και της ζήτησε να πάει μαζί του στη συνέλευση της πολυκατοικίας του. Απλώς το θυμήθηκα αυτές τις μέρες που συζητούσα με φίλους και γνωστούς την έννοια του casual sex. Πιστέψτε με προκύπτει πάντα κάποια αφορμή, ας είμαστε ειλικρινείς, βρισκόμαστε στην καρδιά της εποχής του casual sex. Αν αποστάξω τις σοφίες τους για να καταλήξω σε έναν ορισμό του συγκεκριμένου όρου φαντάζομαι θα πρέπει να πω «το σεξ χωρίς περαιτέρω σημασία, το σεξ για το σεξ που δε δημιουργεί καμία άλλη συναισθηματική επιπλοκή».
Ο πιο σοφός από τους φίλους μου το πήγε λίγο παρακάτω: «Το κάζουαλ σεξ ορίζεται από την απόλυτη αποδοχή των όρων κι από τους δύο. Ακόμα κι όταν χρησιμοποιείται το συναίσθημα, θα πρέπει να είναι σαφές ότι είναι γαρνιτούρα», μου είπε με ύφος επιστήμονα, που είναι. Πόσο συχνά όμως, η αποδοχή των όρων είναι απόλυτη και ίδια κι από τις δύο πλευρές; Οχι πολύ συχνά, κατέληξε το σύντομο γκάλοπ μου. «Εγώ είμαι αισθηματίας», μου είπε ένας άλλος φίλος. «Μόνο σε one-night stand μπορώ να το διαχειριστώ. Η επανάληψη δημιουργεί συναίσθημα ή βαρεμάρα. Μετά από 2-3 κρεβάτια ή θα θέλω κάτι παραπάνω ή, αν όχι, θα βαρεθώ να το κάνω ξανά και ξανά. Θα πάω για άλλα.»
Αυτός ήταν από τους λίγους άντρες που μου το έθεσαν έτσι. Φαίνεται ότι τα αγόρια είναι καλύτερα σε αυτές τις συμφωνίες, μπορούν πιο εύκολα να τραβάνε χρονικά μια κάζουαλ επαφή χωρίς να τους δημιουργεί ούτε συναίσθημα ούτε βαρεμάρα. Πάντως σύντομα βρίσκουν και κάτι άλλο να συνοδεύει το προηγούμενο. «Τα κορίτσια είναι πιο εγκεφαλικά, δύσκολα μπορούν να κρατήσουν μια τόσο άνιωθη συμφωνία», με διαφώτισε κάποιος άλλος. Δηλαδή είναι gender issue, ρώτησα κάπως επιθετικά. «Κοινωνικό θα έλεγα. Εχει να κάνει με το πώς μια γυναίκα έχει μάθει να βλέπει το σεξ και πώς ένας άντρας. Κάνε ένα πείραμα», με προκάλεσε. «Γίνε άντρας στο σεξ για μια φορά, μόνο για να δεις τον τρόμο στα μάτια του. Εκτός του ότι το πιθανότερο είναι να σε αποκαλέσει καριόλα στους φίλους του, θα μπλοκάρει, θα σοκαριστεί κι ακόμα κι αν τον βολεύει αυτή η συμπεριφορά γιατί ούτε εκείνος ενδιαφέρεται για τα περαιτέρω, σου βάζω στοίχημα ότι δε θα το συνεχίσει για πολύ. Ισως τον ευνουχίζει.» Οσο για τους γκέι, εκεί τα πράγματα είναι πιο απλά, το κάζουαλ σεξ είναι πολύ συχνά απολύτως ισότιμο, κι αυτό σύμφωνα με έναν γκέι φίλο έχει κυρίως να κάνει με το γεγονός ότι «οι άντρες είναι πιο επιφανειακοί στη σεξουαλική επαφή, στους στρέιτ το περιπλέκουν οι γυναίκες, στους ομοφυλόφιλους δεν υπάρχει αυτή η παράφρων μεταβλητή.»
Κι επειδή το gender issue είναι αυτό που με απασχολεί περισσότερο, πήγα την κουβέντα λίγο παρακάτω. Η αλήθεια είναι πως οι γυναίκες είμαστε απόλυτα ικανές συναισθηματικά για κάζουαλ σεξ, απλώς κοινωνικά αυτή η ικανότητα έχει μπλοκαριστεί. «Θεωρώ ότι αν ένα κορίτσι μεγαλώσει με τις αρχές του κάζουαλ σεξ όπως τα αγόρια, δε βλέπει Αννα Ανδριανού και δεν εκτεθεί στις romcoms του Χόλυγουντ ή του γραφείου, μια χαρά μπορεί. Δεν είναι γενετικό», είπε περιεκτικά μια φίλη μου.
Το θέλουμε όμως αυτό τελικά; Χρειαζόμαστε την ικανότητα και των δύο φύλων να κάνουν σεξ χωρίς να σημαίνει τίποτα; «Χρειαζόμαστε την επιλογή», είπε αποστομωτικά η Χ. «Να την έχουμε κι εμείς όπως οι άντρες. Πιστεύω ότι όταν η γυναίκα και ο άντρας απελευθερωθούν από τα κλισέ και τα στερεότυπα που τους έχουν αποδοθεί ο κόσμος θα γίνει πολύ καλύτερος.» Κι εδώ κάπου το ρεπορτάζ άρχισε να γίνεται μόνο του, καθώς η Κ. παρενέβη. «Στο μέτρο που αυτό αποτελεί κλισέ και στερεοτυπικό περιορισμό θέλω κι εγώ να απαλλαγούμε. Ομως είναι αυτός πραγματικά ο στόχος; Δηλαδή ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν όλοι απλώς κάναμε κάζουαλ σεξ;» Εγώ απλώς περιορίστηκα στο να πω ενθαρρυντικά «good point» και να περιμένω την κόντρα απάντηση της Χ. «Μα έχεις καύλες και όργανα αναπαραγωγής!», της αντιγύρισε. «Ναι κι έχω και μυαλό και καρδιά και η διαφορά μου από τα ζώα είναι ότι μπορώ να ερωτεύομαι αυτόν που θέλω να με αναπαράξει.» Οι τόνοι κάπως ανέβηκαν. «Μα θα ερωτεύεσαι και θα αγαπάς και τότε, απλώς όχι ΟΛΟΥΣ όσους περνούν από το κρεβάτι σου και νιώθεις ότι πρέπει να κατακτήσεις σαν καλή γατούλα, παρότι μπορεί στην ουσία να μη σε ενδιαφέρουν καν. Θα υπάρχει λιγότερη μανούρα, πόνος, σεξουαλική στέρηση, περισσότερη καύλα και πιο αγνό συναίσθημα». Για λίγο έπεσε σιωπή. Υστερα η Κ. φάνηκε να έχει κάποιο τύπου revelation. «Ισως αν θεωρούσα δικαίωμά μου το κάζουαλ σεξ, όπως ένας άντρας το θεωρεί, να μην κολλούσα και τόσο εύκολα με τον εκάστοτε παρτενέρ μου σε αυτό». Ανα γειά σου. «Το πρόβλημα είναι ότι οι γυναίκες το κάνουν ενοχικά και οι άντρες το αντιλαμβάνονται ως κατάκτηση, ως μέσο υποταγής. Στην πραγματικότητα και οι δύο πλευρές πρέπει να χαλαρώσουν λίγο.»
Και προς τι η τόση μανία για κάζουαλ σεξ εσχάτως; Ο Γ. βάζει τα πράγματα στη θέση τους. «Πολύ μέλι κι από τηγανίτα τίποτα. Ο κόσμος δεν κάνει σεξ, ή τουλάχιστον καλό σεξ. Οπότε αυτό κυνηγάμε, κάζουαλ, φόρμαλ, ας τρώει και με μαχαιροπήρουνο, αλλά παιδιά να πηδιόμαστε. Και να πηδιόμαστε καλά. Να τι θα κάνει τον κόσμο καλύτερο». Είναι αλήθεια ότι η γενιά μας και οι επόμενες είναι αυτές που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ευκολότερα το περισσότερο σεξ. Οταν φτάνουμε στην ποιότητα, όμως, τα πράγματα είναι πιο θολά. Κάνουμε αρκετό και κυρίως κάνουμε καλό -έστω καλύτερο από ό,τι παλιότερα; Ερευνες για αυτό φυσικά δεν υπάρχουν και κανείς δεν μπορεί να αποφανθεί με αξιοπιστία. Ο καθένας έχει ένα feedback από τον εαυτό του, τους φίλους, τους γνωστούς, τους συναδέλφους του, από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, από τη δική του αντίληψη και διορατικότητα. Ο καθένας από τους ανθρώπους που μίλησα και μιλάω κάθε μέρα, έχει τη δική του οπτική.
Επιτρέψτε μου, όμως, έστω εδώ στο τέλος να καταθέσω τη δική μου. Δεν θυμήθηκα τυχαία ξεκινώντας αυτό το το κείμενο τον Ετσιειπαμεεμείς. Ο Ετσιειπαμεεμείς είναι ένα απολιφάδι μιας εποχής που όλο και ξεμακραίνει, όταν ακόμα και το κάζουαλ έπρεπε να ντυθεί κάτι όχι μόνο για να νομιμοποιηθεί, αλλά και να γίνει πιο συναρπαστικό. Εβγαινα πρόσφατα με κάποιον κι όταν λέω έβγαινα στην πραγματικότητα δεν το εννοώ, εννοώ ότι βρισκόμασταν για σεξ μια στο τόσο, χωρίς αυτό να υπόσχεται καμία περαιτέρω συναισθηματική εμπλοκή, ο οποίος παρότι στην προσέγγιση ήταν ξεκάθαρα ωμός -περίεργες ώρες, ποτέ ραντεβού, καμία περαιτέρω επαφή- όταν τελείωνε το σεξ και ήμασταν για λίγες ακόμα ώρες μαζί μέχρι να ξημερώσει, ήταν από τους πιο τρυφερούς συντρόφους που είχα σε αυτό το διπλό κρεβάτι. Τόσο που αν δεν ήξερα καλύτερα θα παρασυρόμουν να πιστέψω ότι θέλει κάτι παραπάνω. Οσο κουλ κι αν προσπαθούμε να γίνουμε, το σεξ θέλει και τη γαρνιτούρα του για να γίνει απολαυστικό.
Αν με ρωτάς, εγώ πιστεύω ότι μια ολόκληρη γενιά κάνει μέτριο σεξ γιατί πασχίζει να το κάνει κάζουαλι. Κι όμως, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα κάζουαλ στο σεξ. Τουλάχιστον αν το κάνεις σωστά. Δεν υπάρχει τίποτα κάζουαλ στο να μπαίνεις μέσα στον άλλον ή να μπαίνει μέσα σου, να ανταλλάζετε σάλια και σωματικά υγρά, να βάζεις στο στόμα σου σχεδόν κάθε μέλος του σώματός του, να σου προκαλεί οργασμό. Είναι το απόγειο της οικειότητας και ως γνωστόν δεν υπάρχει τίποτα κάζουαλ στην οικειότητα. Είναι σαν να λες γεννάω κάζουαλι, είναι σαν να προσέχεις πάνω σε ένα σκέιτμπορντ. Δεν μπορείς να προσέχεις πάνω σε σκέιτμπορντ.
Το σεξ πάντα σημαίνει κάτι. Οχι απαραίτητα βαθύ έρωτα ή αιώνια αγάπη, αλλά πρέπει να σημαίνει ΚΑΤΙ. Η αγωνιώδης προσπάθεια της γενιάς μας να κάνει έρωτα χωρίς αυτό να σημαίνει απολύτως τίποτα, νομίζω ότι είναι η συνταγή της σεξουαλικής αλλά και συναισθηματικής μας δυστυχίας.
