To post αυτό διαβάζεται ευκολότερα αν πατήσεις play σε αυτό
https://www.youtube.com/watch?v=LCJblaUkkfc
ή σε αυτό
https://www.youtube.com/watch?v=UJWk_KNbDHo
Βlack Book of Blackness
Δεν είχε τύχει να γνωριστώ από κοντά με την Αλεξάνδρα Κ*. Και δεν ήξερα ότι γεννήθηκε τη χρονιά και το μήνα που ο Freddie Mercury τραγουδούσε το “I was born to love you”. Την έμαθα, και πάρα πολύς κόσμος μέσα από τις «Ηρωίδες», μια σειρά που κατάφερε να κερδίσει και εκείνους που παραδοσιακά δεν βλέπουν ελληνική τηλεόραση.
Κράτησε το Black Book of Blackness σχεδόν μια εβδόμαδα και του χάρισε το καλύτερο «γραπτό έργο» της τριχρονης πορείας του.
Πάμε να δούμε πώς πέρασε η Αλεξάνδρα τις ημέρες της.
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016
Είναι Τετάρτη πρωί είμαι η Αλεξάνδρα Κ*, είμαι απλήρωτη και έχω γκρίνια. Δεν είναι καλές μέρες. Παραλαμβάνω το BBoB, ντύνομαι άνθρωπος και πάω σε συνέντευξη για δουλειά σε διαφημιστική στο Χαλάνδρι. Αληθινή δουλειά, με ωράριο και ΙΚΑ και τέτοια. Δεν το ‘χω ξανακάνει. Μόνο σέρβις και πωλήτρια έχω δουλέψει από αληθινές δουλειές. Δεν ξέρω αν θ’ αντέξω. Τους αρέσουν αυτά που τους δείχνω, αλλά τους αποτρέπω από το να με προσλάβουν. Λέω ό,τι ακριβώς είχα συμφωνήσει με τον εαυτό μου ότι δε θα πω. Τα κάνω εντελώς μαντάρα. Στην επιστροφή, λαμβάνω ένα μήνυμα από φίλο που με θυμώνει πολύ. Νομίζω θυμώνω πρώτη φορά στη ζωή μου. Μου είναι αδύνατον να μείνω σπίτι και πάω πάνω – κάτω τη Βασ. Σοφίας ρουφώντας μίξες.
Το απόγευμα βρίσκω παρατημένο σ’ ένα παγκάκι της Μαβίλη έναν άνθρωπο που αποκαλύπτεται ότι είναι ο Παντελής Δημητριάδης. Έχει μόλις ανακαλύψει ένα σκάνδαλο που δυνητικά θα μπορούσε να ρίξει την κυβέρνηση και βρίσκεται σε πυρετό. Μου είχε λείψει. Πηγαίνω σε μια παρουσίαση βιβλίου όπου πρέπει να χαιρετήσω καμιά 30αριά γνωστούς, αλλά είμαι σε μαύρο χάλι και θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί και βρίσκω μια κρυψώνα και τελικά βρίσκομαι να κρατάω την κιθάρα του Μίλτου Πασχαλίδη όσο εκείνος παζαρεύει τάπες Pokemon με την κόρη του στο τηλέφωνο. Κατά την παρουσίαση, επιβεβαιώνω για μια ακόμη φορά ότι ο Ευθύμης Φιλίππου είναι ένας από τους πέντε ευφυέστερους ανθρώπους της χώρας. Μετά την παρουσίαση, τον πετυχαίνουμε στο ίδιο μαγαζί στο Παγκράτι. Δε θα του πω ποτέ ότι είναι ένας από τους πέντε ευφυέστερους ανθρώπους της χώρας γιατί τον ντρέπομαι φριχτά. Τρώω τα λυσσακά μου και λίγο χουνκιάρ μπεγιεντί.
Στο ίνμποξ με περιμένει μια πρόταση για τη δουλειά των ονείρων μου.
ΓΡΑΦΩ ΣΚΑΤΑ ΟΤΑΝ ΔΕ ΓΡΑΦΩ ΣΕ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ <——Το μάθημα της ημέρας.
Πέμπτη 11 Φεβρουάριου 2016
Ξυπνάω τη μικρή, ετοιμάζω ρούχα, πρωινό, κολατσιό, εργασίες με τα μάτια κλειστά και hangover. Πάω στην κυρία Ψυ. Συνεδρία – όλεθρος. Βγαίνω από το γραφείο της σα δαρμένη και περπατάω μέχρι το κέντρο. Έχω ραντεβού για τη δουλειά – των – ονείρων – μου και τα σκατώνω ξανά αλλά ελπίζω ότι θα τους πείσω γραπτώς.
(Τώρα που το γράφω αυτό, συνειδητοποιώ ότι μια ζωή αυτό κάνω: προσπαθώ να πείσω γραπτώς. Στα προφορικά, κόβομαι.)
Δεν ξέρω πως φτάνω σπίτι. Αρχίζω να αρρωσταίνω. Αρχίζω επίσης να γράφω ένα μέηλ στον Ευθύμη Φιλίππου ζητώντας του συνέντευξη για τη Lifo αλλά παθαίνω ντροπή και κόμπλα ολκής και δεν το στέλνω παρά ώρες αργότερα. Επιστρέφει η κόρη μου και φτιάχνουμε παζλ και διαβάζουμε το «Εκείνος κι εκείνη» που είναι ένα ποίημα της Συμπόρσκα, αλλά εικονογραφημένο και σε ελεύθερη απόδοση. H μικρή μελαγχολεί κι εγώ φτερνίζομαι 256 φορές. Ο Χρήστος έρχεται και μου φέρνει φάρμακα και μετά καθόμαστε και λέμε τα επαγγελματικά μας και τα γκομενικά μας και τα ψυχολογικά μας και συνειδητοποιώ ότι τον αγαπάω τρελά. Είναι ο πρώην σύζυγός μου, ο πατέρας του παιδιού μου και ο καλύτερος μου φίλος.
ΧΩΡΙΣΤΕ ΑΦΟΥ ΣΑΣ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΤΡΩΤΕ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΣΑΣ. <——-το μάθημα της ημέρας.
Αρχίζω να γράφω ένα θέμα/διήγημα για τη «Γυναίκα». Είναι η ιστορία ενός σύγχρονου ζευγαριού που δε θα γίνουν ποτέ ζευγάρι από φόβο μη γίνουν ζευγάρι, αλλά με πιάνει υπνηλία απ’ τα Comtrex και δεν προλαβαίνω να τους χωρίσω σήμερα.
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016
Δίνω τη μικρή στο σχολικό και ξαναπέφτω για ύπνο. Το Comtrex επιμένει. Ξυπνάω από μηνύματα . Μέσα στην παραζάλη μου, είχα κλείσει τρία διαφορετικά ραντεβού για την ίδια ώρα. Κουτσοκαταφέρνω και τα τρία. Χειροτερεύω. Ο Νάσος στέκεται να σώσει την αξιοπρέπειά μου: μου κόβει αφέλειες. Ή φράντζα. Δεν τα ξεχωρίζω.
Πάνω που αρχίζω να νιώθω γαμάτη, ο Ευθύμης Φιλίππου αρνείται πολύ ευγενικά τη συνέντευξη και τον κατατάσσω αυτοστιγμεί πρώτο στη λίστα με τους ευφυέστερους ανθρώπους της χώρας. Έρχεται ο Κωστής να δουλέψουμε αλλά η μέρα έξω είναι σκατά κι εμείς δεν μπορούμε να δουλεύουμε έτσι. Δε δουλεύουμε. Πάω και τυπώνω ένα σκασμό έγγραφα και δικαιολογητικά και δηλώσεις μπας και καταφέρω να πληρωθώ. Έρχεται το παιδί και διαβάζουμε την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη στη διασκευή για παιδιά της Ζαραμπούκα. Το είχα και εγώ μικρή. Είναι κάπως συγκινητικό να ξαναβλέπεις τις ίδιες εικόνες τόσα χρόνια μετά. Την αφήνω να «ξενυχτήσει» και μετά κάθομαι και γράφω αναδρομικά το BBoB, μπερδεύοντας μέρες, ώρες και ανθρώπους. Και δε βρίσκω την κόλλα για να επισυνάψω τα memorabilia της εβδομάδας. Αν μπορούσα, θα κολλούσα εδώ την Ηλένια, τη Μαργαρίτα, το Γεράσιμο, την Αστερόπη, το Γιώργο και το Χρήστο γιατί χωρίς αυτούς δεν θα την είχα βγάλει καθαρή.
Σε άλλα νέα, ζηλεύω το ζευγάρι της προηγούμενης καταχώρησης. Στα ίδια νέα, η απάντησή μου στην ερώτησή τους είναι «To Another, το Granta, η Lifo, η Γυναίκα, το Cosmopolitan, το Marie Claire». (Καθόλου biased)
Η ερώτησή μου για τον επόμενο είναι
«έχω πιει δυο κονιάκ. Μπορώ να πάρω και Comtrex;»
Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016
Είδα πολλά παιδικά το πρωί. Η Barbie εξακολουθεί να είναι η πιο βλαμμένη γκόμενα που δημιούργησε ποτέ ανθρώπινος νους. Μετά είχα ένα επαγγελματικό ραντεβού και μετά ένα κενό μνήμης. Δε θυμάμαι τι έκανα μέχρι το απόγευμα που πήγαμε με τον Γεράσιμο στο Άστορ να δούμε το Trumbo. Ταυτίστηκα παρόλο που δεν με καταδιώκει κανείς για τις κομμουνιστικές μου απόψεις. Που δεν έχω anyway. Μετά πήγαμε στην Αμπάριζα όπου είχαμε μια εις βάθος και ενοχλητική συζήτηση για κάτι που τώρα δεν θυμάμαι. Μετά βρήκαμε Γιώργο, Αστερόπη, και Δημήτρη στο Guapa. Ξέρατε ότι η καινούργια τάση στο σεξ λέγεται vaping ενώ η περσινή δεν ξέρω πως λεγόταν, αλλά περιελάμβανε ζωντανά χταπόδια; Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω του οποίου την ύπαρξη αγνοώ. Αργά, πήγαμε να τον αποκαλύψουμε με την Αστερόπη σ’αυτό το μπαρ στην Πραξιτέλους απέναντι απ’το Clumsies αλλά είχε βασικά πιτσιρίκια κι έτσι δεν ανακαλύψαμε τίποτα. Καταλήξαμε στο Osterman για Coca-cola. Σιχαίνομαι τα Σάββατα λίγο περισσότερο από το βραστό μπρόκολο τριών ημερών.
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016
Το βράδυ έχουμε πάρτυ. Το team του «Σαπουνιού» (toradiofono.gr), ήτοι ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ο Χρήστος Παπαμιχάλης κι εγώ διοργανώνουμε πάρτυ με μπλουζ στον Ημεροδρόμο της Πραξιτέλους. Όλο το πρωί ακούω γυμνασιακές slow ροκιές για να φτιάξω τη λίστα. Με παίρνει από κάτω. Συναισθηματικά, πηγαίνω ελαφρώς στο διάολο. Σιχαίνομαι τις Κυριακές περισσότερο απ’ τα Σάββατα. Τρέχω στη Μαργαρίτα με τις πιτζάμες «για ένα τέταρτο» και κάθομαι κάνα πεντάωρο. Κατεβαίνω κέντρο και βρίσκω Γεράσιμο, Ελένη και Φοίβο. Τρώμε μαλακίες που μετανιώνουμε αλλά στοχαζόμαστε σοβαρά πάνω στη σχέση έρωτα και ψυχοθεραπείας. Δεν καταλήγουμε κάπου. Πάμε στο πάρτυ. Το πάρτυ: πολύς κόσμος μα όλοι ντρέπονται να χορέψουν μπλουζ. Στην αρχή. Αναγκάζω κόσμο να με χορέψει. Σε στιγμές γίνομαι πιο επιθετική απ όσο επιτρέπεται και το αγόρι της Johnnie Walker πρώτα κρύβεται για να με αποφύγει και μετά απειλεί ότι θα μου κάνει ασφαλιστικά. Δε φλερτάρει ο κόσμος στις μέρες μας. Παίζω μπουκάλα μόνη μου εναντίον όλων. Κανείς δεν λέει όχι άμα τους αρπάζεις ξαφνικά, αλλά σχεδόν όλοι ντρέπονται να πάρουν την πρωτοβουλία να γυρίσουν τη μπουκάλα. Στο μεταξύ η Αστερόπη κάνει ένα live act πάνω στη μπάρα ερμηνεύοντας Ελπίδα και η Νάνσυ άλλο ένα τραγουδώντας Μποφίλιου. Κάποιοι χορεύουν πράγματι μπλουζ και κάποιοι φασώνονται στις γωνίες. Το πάρτυ κρίνεται επιτυχές. Σχολάμε κατά τις 04.00 και πάμε για κρέπα. Έχω να το κάνω αυτό από το ’07. Προ παιδιού και σοβαρών σχέσεων. Τους αποχαιρετάω χωρίς να τους φιλήσω γιατί έχω ακόμα καταρροή και δεν θέλω να τους κολλήσω. Μου θυμίζουν ότι νωρίτερα φίλησα το μισό μαγαζί.
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016
Προσπαθώ να συνέλθω
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016
Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω
Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016
Κάπως συνέρχομαι
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016
Συνήλθα αλλά έχω χάσει 3 μέρες απ’τη ζωή μου για ένα (1) βράδυ κεφιού. Από εβδομάδα μόνο Μέγαρο.
Χρηστικά δωράκια για τον επόμενο.
Ερώτηση για τον επόμενο:
Πάμε ένα τριήμερο στις Σπέτσες;
Fortune Cookie of the Week (ακα Συμβουλή της Εβδομάδας)
https://www.youtube.com/watch?v=rGKfrgqWcv0
