Οι τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις στο χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης φάνηκε ν’ απασχολούν σε πρωτόγνωρο βαθμό τα ΜΜΕ αλλά και τους κάθε λογής φορείς του δημόσιου λόγου στην Ελλάδα. Παράλληλα με τη συνήθη επιχειρηματολογία που σε οποιαδήποτε μορφή διεκδίκησης των εργαζομένων διακρίνει «συντεχνιακή σκοπιμότητα», αυτή τη φορά, η κυρίαρχη ρητορική επενδύθηκε με μια αίσθηση αγανάκτησης για τον κίνδυνο να «χαθεί» ένα εξάμηνο, κάτι που μεταξύ άλλων υποτίθεται ότι θα έπληττε το ακαδημαϊκό κύρος των Σχολών, υποβαθμίζοντας την ποιότητα της διακινούμενης εντός αυτών γνώσης. Παρά ταύτα όμως, στην πραγματικότητα ποια υποδοχή περιμένει δείγματα επιστημονικής αρετής των φερέλπιδων μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας της χώρας, εκείνων δηλαδή υπέρ των οποίων υποτίθεται ότι ξέσπασε το όψιμο ενδιαφέρον;
Ευκαιριακά βλέμματα
Τόσο τα κυρίαρχα media όσο και οι κατεστημένοι δημοσιολόγοι, ανάμεσα σ’ αυτούς και η πολιτική ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου έκρουσαν, μεταξύ άλλων, τον κώδωνα του κινδύνου μπροστά στο ενδεχόμενο η απεργία διαρκείας να «εξουθένωνε» ακόμη περισσότερο τα «ταλαιπωρημένα» ακαδημαϊκά ιδρύματα. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, κάποιος θα φανταζόταν ότι θεσμικοί και μη παράγοντες, που για καιρό έδειχναν ν’ αγωνιούν για τα όσα εκτυλίσσονταν στα Α.Ε.Ι., είναι οι πρώτοι που όταν οι Σχολές είναι «ανοικτές» μεριμνούν για τη διαμόρφωση συνθηκών που ευνοούν την «άνθιση» των νέων επιστημόνων μας. Μάλλον όμως τα πράγματα δεν έχουν ακριβώς έτσι. Δύο παραδείγματα της συγκυρίας δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ένα βιβλίο-αναφορά
Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε ένα εξαίρετο βιβλίο με τίτλο ΠΑΣΟΚ: Η άνοδος και η πτώση (;) ενός ηγεμονικού κόμματος . Το δοκίμιο αυτό είναι προϊόν της συνεργασίας δύο πολιτικών επιστημόνων της νεότερης γενιάς, ενός 40άρη διδάσκοντα στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου κι ενός 30χρονου υποψήφιου διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αμφότεροι, τηρουμένων ασφαλώς των αναλογιών, έχουν να επιδείξουν αξιοπρόσεκτο έργο, το οποίο σταδιακά αποκτά αναφορές και πέραν των ελληνικών συνόρων. Η συνεργασία τους αυτή απέδωσε μια μεθοδολογικά στιβαρή και αναλυτικά φιλόδοξη απόπειρα ενασχόλησης μ’ ένα κόμμα που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
Κατ’ ελάχιστο εάν ίσχυε το όψιμο ενδιαφέρον για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, θα περίμενε κανείς αντίστοιχες απόπειρες να καταλαμβάνουν έστω κι έναν μικρό χώρο δίπλα στα υπερπροβαλλόμενα πλέον από τα ΜΜΕ θεωρητικά τσαλαβουτήματα σε σχέση με το τι όντως συμβαίνει στο χώρο της «προοδευτικής παράταξης». Αντ’ αυτού, προτιμώνται οι ανέξοδες προσεγγίσεις, οι αφορισμοί και οι επευφημίες… η αναλυτική οχλαγωγία με λίγα λόγια.
Εκδήλωση-οδοδείκτης
Την Παρασκευή, 20 Δεκεμβρίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ, διοργανώνεται, από την Ομάδα Έρευνας για τις Κινητικότητες και τον Τουρισμό, η θεωρητικά πρωτοποριακή ημερίδα «Κι όμως κινούνται..» Μια διεπιστημονική συνάντηση για τις κινητικότητες και τον τουρισμό. Με τη συμμετοχή ανθρωπολόγων, κοινωνιολόγων, ιστορικών, αρχιτεκτόνων κ.ά., στο πλαίσιο μιας συνεύρεσης των κοινωνικών επιστημών με τις επιστήμες του χώρου, νεαρά μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας δίνουν έμφαση σε πτυχές του κοινωνικού (κινητικότητες και τουρισμός) που ανοίγουν ενδιαφέροντες δρόμους στη θεωρία.
Με τους περισσότερους από τους συμμετέχοντες σ’ αυτή τη διαπειθαρχική συνάντηση να είναι διδάκτορες ή υποψήφιοι διδάκτορες, ο επιστημονικός κόσμος δείχνει τον ακμαίο χαρακτήρα του, καθώς και την ικανότητά του να διαπραγματεύεται θεματικές που τον καθιστούν έγκυρο συνομιλητή σε διεθνές επίπεδο ακόμη και στα πιο «προωθημένα» αντικείμενα. Υποθετικά, η ενασχόληση με όψεις του τουριστικού φαινομένου, ενός θέματος τόσο προσφιλούς στην οικονομική και πολιτική ατζέντα, θα είχε κινητοποιήσει επίσημους κι ανεπίσημους φορείς τόσο σε ό,τι αφορά την υλικοτεχνική υποστήριξη όσο και σε ό,τι έχει να κάνει με τις δράσεις δημοσιότητας.
Η άλλη όψη του πραγματικού
Αντίθετα από τις καλοπροαίρετες υποθέσεις όμως, η πραγματικότητα για τόσες και τόσες αξιόλογες προσπάθειες που αναπτύσσονται εντός ή στα όρια των πολύπαθων, κυρίως από τις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, είναι άλλη. Χωρίς προσπάθεια να διερμηνευθούν οι ίδιοι οι δημιουργοί και στυλοβάτες κάθε σχετικού εγχειρήματος, μάλλον δεν είναι τόσο οι όποιες κινητοποιήσεις που δεν «απογειώνουν» τη δυναμική που συλλογικά ή και ατομικά το δυναμικό των Σχολών αναπτύσσει, όσο η σπανιότητα πόρων, η θεσμική αδιαφορία, ο σνομπισμός των media.
Πέρα από την παραγνώριση εκ μέρους των Μέσων όποιου λόγου εκφεύγει από τα καθιερωμένα, είναι κριτικός και αναλυτικός χωρίς να αναμασά βεβαιότητες, αλλά και την αδιαφορία των οικείων θεσμικών οργάνων για ό,τι επιστημονικό δεν έχει αγοραίο προσανατολισμό, εδώ συμβαίνει και κάτι ακόμη. Η «από τα πάνω» προσοχή που στράφηκε στα Α.Ε.Ι. για κάποιες εβδομάδες, δεν έχει «παρελθόν» ή «μέλλον». Ήταν απλά μια στιγμή, κυρίως ιδεολογική. Αν πάλι όχι, ξεκινώντας από τα παραπάνω παραδείγματα, όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται, θ’ ανακαλύψουν το θαυμαστό αλλά παραγνωρισμένο σύμπαν των πολλά υποσχόμενων νέων επιστημόνων μας.
*Το δοκίμιο ΠΑΣΟΚ: Η άνοδος και η πτώση (;) ενός ηγεμονικού κόμματος κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαββάλλας
*Η διεπιστημονική συνάντηση για τον τουρισμό και τις κινητικότητες θα λάβει χώρα την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 1ος όροφος), από τις 9.40 έως τις 20.15
