Amy Krouse Rosenthal
H Amy Krouse Rosenthal ήταν συγγραφέας 28 παιδικών βιβλίων. Την προηγούμενη εβδομάδα δημοσίευσε το παρακάτω δοκίμιο στην ενότητα «Μοντέρνοι Έρωτες» της εφημερίδας New York Times. Ο τίτλος: «Μπορεί να θέλετε να παντρευτείτε τον άντρα μου.» Το άρθρο φιγούραρε για μέρες στις πρώτες θέσεις των πιο πολυδιαβασμένων κομματιών της εφημερίδας. Περιέγραφε το τελευταίο στάδιο της ζωής της, την αγάπη για το σύζυγο της και τον αποχαιρετούσε με τον πιο γλυκό τρόπο. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 3 Μαρτίου και δέκα μέρες μετά η Amy Krouse Rosenthal πέθανε σε ηλικία 51 ετών.
«Προσπαθώ να γράψω αυτό το κείμενο καιρό τώρα, αλλά λίγο η μορφίνη, λίγο η έλλειψη κανονικού, γευστικού φαγητού – σχεδόν πέντε βδομάδες έχουν περάσει από τότε που έφαγα κάτι πραγματικό – έχουν μειώσει απόλυτα την ικανότητα μου στη γραφή καθώς και την ενέργειά μου. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να πω κάποια πράγματα· γιατί αντιμετωπίζω ένα πολύ αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Πρέπει να πω όλα όσα έχω να όσο ακόμα έχω α. την προσοχή σας και β. σφυγμό.
Είμαι παντρεμένη με έναν εκπληκτικό άντρα για 26 χρόνια. Και σχεδίαζα να περάσω μαζί του άλλα τόσα.
Ακούστε ένα αστείο για όσους εκτιμούν το black humour· για γυναίκα και ο σύζυγός της μπαίνουν στα επείγοντα στις 5 Σεπτεμβρίου του 2015. Αρκετές ώρες και ακόμα περισσότερες εξετάσεις μετά αποδεικνύεται πως ο έντονος πόνος που ταλαιπωρεί τη γυναίκα στη δεξιά της πλευρά δεν οφείλεται σε κάποια ασήμαντη σκωληκοειδίτιδα αλλά μάλλον σε καρκίνο των ωοθηκών.
Καθώς το ζευγάρι γυρίζει σπίτι του και μέσα σε κλίμα απόλυτου σοκ, συνειδητοποιούν πως η 6η Σεπτεμβρίου που μόλις είχε ξημερώσει δεν ήταν απλή η μέρα που θα μάθαιναν τα χειρότερα νέα της ζωής τους αλλά παράλληλα και η μέρα της ανεξαρτητοποίησης του μικρού τους παιδιού που θα πήγαινε πλέον στο κολέγιο.
Πολλά πλάνα και σχέδια αμέσως εξαφανίστηκαν! Εκείνο το ταξίδι με τον άντρα μου και τους γονείς μου στην Δυτική Αφρική, η αίτηση για το Harvard Loeb Fellowship, εκείνο το ονειρικό ταξίδι που θα έκανα με τη μητέρα μου στην Ασία.
Έτσι, ο καρκίνος ακύρωσε τα πάντα.
Βρήκαμε, όμως, να βασιστούμε σε ένα Plan «Be», το να ζεις μόνο στο και για το παρόν.
Επιτρέψτε μου, όμως, να σας συστήσω τον άντρα της ζωής μου μέσα σε λίγες γραμμές. Είναι ένας άνθρωπος που κάνει τόσο εύκολο το να τον ερωτευτείς. Εγώ τον ερωτεύτηκα μέσα σε μια μόνο μέρα. Ο κολλητός του πατέρα μου γνώριζε εμένα και τον Jason όλη μας τη ζωή, ξεχωριστά, χωρίς εμείς ποτέ να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον. Όταν επέστρεψα από την Καλιφόρνια ξανά στο Σικάγο, ο θείος John – που είχε πριν από μας για μας καταλάβει πόσο ταιριαστοί ήμασταν – μας κανόνισε ένα ραντεβού στα τυφλά.
Ήταν το 1989. Ήμασταν μόλις 24. Καθώς τον περίμενα ήμουν σίγουρη πως δεν υπήρχε κανένα απολύτως μέλλον με αυτόν τον άγνωστο. Όταν, όμως, του άνοιξα την πόρτα και τον είδα να στέκεται εκεί στο κατώφλι ήξερα πως αυτός ο άνθρωπος είχε κάτι πολύ ξεχωριστό.
Όταν τελειώσαμε την έξοδό μας, ήξερα ότι ήθελα να παντρευτώ αυτόν τον άνθρωπο. Εκείνος το κατάλαβε έναν χρόνο αργότερα.
Ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχα Tinder, Bumble ή eHarmony αλλά θα φτιάξω ένα προφίλ για τον Jason εδώ· βασισμένο στην εμπειρία που αποκόμισα ζώντας με αυτόν τον άνθρωπο στο ίδιο σπίτι για 9,490 μέρες.
Είναι 1,80, 70 κιλά με φωτεινά μάτια και ψαρά μαλλιά. Ντύνεται πάντα καλά και προσεγμένα – σε επίπεδο που τα νεαρά μας παιδιά πολύ συχνά δανείζονται ρούχα από την ντουλάπα του. Η παρουσία του στο σπίτι είναι έντονη και ιδιαιτέρως χρήσιμη σε πολλά επίπεδα. Ως άντρας ξέρει να μαγειρεύει εκπληκτικά και είναι κάτι που τον ευχαριστεί ιδιαιτέρως.
Του αρέσει να πηγαίνει σε συναυλίες, τόσο που η 19χρονη κόρη μας προτιμάει να πηγαίνει σε συναυλίες μαζί του παρά με οποιονδήποτε άλλο. Ήταν πάντα ένας υπέροχος πατέρας· συμπονετικός και μεγάλο ταλέντο στο φτιάχνει τη σωστή τηγανίτα!
Ο Jason ζωγραφίζει. Και το κάνει εξαιρετικά. Αν δεν υπήρχε το πτυχίο της νομικής να τον κρατάει δέσμιο στο γραφείο του από τις 9 μέχρι τις 5 – ή τουλάχιστον τον κρατούσε προτού αρρωστήσω – θα είχε ακόμα περισσότερα δείγματα τέχνης στα χέρια του.
Αν ψάχνεις έναν περιπετειώδη σύντροφο για μεγάλα και αλλόκοτα ταξίδια, τότε είναι ο κατάλληλος άνθρωπος. Είναι εκείνος ο ταξιδιώτης που θα δώσει σημασία σε κάθε μικρή λεπτομέρεια και θα ανοίξει όλους τους πιθανούς ορίζοντες του μυαλού σου.
Είναι ο σύζυγος που στην πρώτη μας εγκυμοσύνη με γέμιζε λουλούδια και κάθε Κυριακή της κοινής μας ζωής ετοιμάζει τα πιο όμορφα πρωινά γεύματα με χαμογελαστές φατσούλες πάνω σε τηγανίτες.
Δεν ξέρω αν ανέφερα ότι είναι τόσο γοητευτικός που ένα από τα πράγματα που θα μου λείψει περισσότερο είναι να κοιτάζω το πρόσωπό του.
Αν ακούγεται σαν πρίγκηπας και η σχέση μας σαν παραμύθι τότε απλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Με εξαίρεση φυσικά όλες τις στιγμές καθημερινότητας ενός ζευγαριού που ζει μαζί δύο δεκαετίες. Και φυσικά ότι εγώ έχω καρκίνο.
Τον αστράγαλό μου κοσμεί τα τελευταία 25 χρόνια ένα μικρό, διακριτικό «J», που μπορείτε να καταλάβετε που αναφέρεται. Το αντίστοιχο τατουάζ του Jason είναι κάπως μεγαλύτερο και γράφει «AKR».
Θέλω περισσότερο χρόνο με τον Jason. Θέλω περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μου. Θέλω περισσότερα βράδια όπου θα πίνω μαρτίνι στο Green Mill Jazz Club. Αλλά αυτό δε μπορεί να συμβεί. Πιθανότατα έχω μόνο λίγες μέρες ακόμα σ’ αυτόν τον πλανήτη. Γιατί το κάνω αυτό, λοιπόν;
Κάνω αυτό το δώρο την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, με την ελπίδα ότι ο σωστός άνθρωπος θα το διαβάσει, θα ψάξει τον Jason και μια νέα ιστορία αγάπης θα ξεκινήσει. Αφήνω τον απαραίτητο χώρο που χρειάζονται δυο άνθρωποι για ένα νέο ξεκίνημα.
Με αγάπη, Amy.»
