Στην πραγματικότητα είναι μια συζήτηση τεσσάρων ανδρών που ξυπνούν την ίδια ώρα τα χαράματα, κατευθύνονται στο ίδιο κτίριο σε διαφορετικά δωμάτια, κάνουν την ίδια δουλειά σε δίδυμα που διαρκεί τις ίδιες ώρες. Μόνο που οι δύο από αυτούς το κάνουν για είκοσι χρόνια ενώ οι άλλοι είναι λίγο πιο κάτω από τα μισά. Ο Θοδωρής Βαμβακάρης και ο Τάκης Γιαννούτσος ξεκίνησαν την πρωινή τους εκπομπή πριν από 20 χρόνια. Και οι δύο βρισκόντουσαν από πιο πριν στο ραδιόφωνο μέχρι που τυχαία τους ένωσε στο πρωινό του τότε Κλίκ, ο Φώτης Γεωργελές. Έχοντας κάνει μια μεγάλη διαδρομή στα ερτζιανά, τα τελευταία χρόνια τους βρίσκει κανείς στον Red 96.3. Εκεί, τους βλέπουμε κάθε πρωί που πηγαίνουμε στον En Lefko 87.7 για τη δική μας εκπομπή. Και μιας και μπήκαν στη δεύτερη δεκαετία της συνύπαρξής τους, είπαμε να τους ρωτήσουμε πως τα καταφέρνουν και ποιες αλλαγές έχουν εντοπίσει στο ραδιόφωνο, την Ελλάδα και τη ζωή από τότε που ξεκίνησαν μέχρι σήμερα. Η κουβέντα όπως θα δείτε κράτησε περισσότερο από όσο αναμενόταν.
Σταύρος Διοσκουρίδης: Έβλεπα κάτι φωτογραφίες, ήσασταν πολύ νέοι. Με μαλλάκια. Κοτσονάτοι.
Τάκης Γιαννούτσος: Και δεν τα βάφαμε τα μαλλάκια.
Σ.Δ.: Είστε το μακροβιότερο δίδυμο αυτή τη στιγμή;
Θοδωρής Βαμβακάρης: Εν ενεργεία, ναι.
Σ.Δ.: Είναι βαρύ όλο αυτό. Δηλαδή τώρα εμείς που είμαστε στα εννιά χρόνια σκέφτομαι ότι στα δεκαπέντε χρόνια μήπως τελείωνει το παραμύθι;
Τ.Γ.: Γιατί να τελειώνει; Περνάνε τα χρόνια και καταλαβαίνεις ότι είναι το μόνο παραμύθι που σε αντιπροσωπεύει, που άξιζε τον κόπο. Όλα τα άλλα θα τελειώσουν.
Θ.Β.: Σίγουρα όταν ξεκινήσαμε δεν το περίμενε κανείς. Γιατί ξεκινήσαμε και δεν γνωριζόμασταν που σημαίνει ότι δεν ξέρεις αν η συνεργασία θα δέσει. Όλο αυτό είναι ένα γεγονός που ξεκίνησε τυχαία αλλά οργανώθηκε στη πορεία.
Παναγιώτης Μένεγος: Όταν λες τυχαία;
Τ.Γ.: Τυχαία μας πετάξανε.
Θ.Β.: Ο Γεωργελές ήταν διευθυντής του ΚΛΙΚ τότε και με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει «Θοδωρή από Δευτέρα ξεκινάς με τον Τάκη Γιαννούτσο». Εγώ τον ήξερα τον Τάκη μόνο ως όνομα. Με πήρε Τετάρτη τηλέφωνο και μου λέει «Δευτέρα ξεκινάτε».
Τ.Γ.: Ο Θοδωρής ήταν ήδη στο ΚΛΙΚ ένα χρόνο και τον δοκιμάζανε, πειραματόζωο.
Θ.Β.: Έκανα αρχικά πρωινό με τη Χαροκόπου και μετά με την Παπιδάκη.
Σ.Δ.: Δηλαδή εσύ 21 χρόνια ξυπνάς πρωί.
Θ.Β.: Και οι δυο κάνουμε 30 χρόνια ραδιόφωνο. Από το 87.
Σ.Δ.: Εσύ, Τάκη, που ήσουν μουσικόβιος, μια underground φιγούρα, πώς έμπλεξες με το πρωί;
Τ.Γ.: Γενικά εγώ ήμουν ο μόνος που ήταν από το πρωί σπιντάτος. Σε όλους τους σταθμούς που είχα περάσει βασικό στοιχείο ήταν η μουσική οπότε μπορούσα να τα συνδυάσω και τα δυο μαζί.
Σ.Δ.: Τετάρτη σας λένε δηλαδή κάνετε εκπομπή, κάνατε ένα ραντεβού την Πέμπτη και Δευτέρα ξεκινάτε;
Τ.Γ.: Εμένα σκέψου, με πήραν τηλέφωνο μόλις είχα τελειώσει από το Rock FM, πέρασα ένα δίμηνο από του Πολυχρονίου τον σταθμό που δεν με πλήρωσε ούτε ώρα κι έφυγα. Με το που μένω άνεργος με παίρνει τηλέφωνο ο Σταύρος Θεοδωράκης, που τότε ήταν σύμβουλος στο ΚΛΙΚ και μου λέει «έχουμε μια φοβερή ιδέα με τον Γεωργελέ, να ρθεις να κάνεις με τον Θοδωρή». Πήγαμε στο ραντεβού κοιταχτήκαμε και λέμε δεν γίνεται αυτό το πράγμα.
Θ.Β.: Να πω κι ένα γεγονός που δεν το ξέρει. Ήταν Νοέμβριος του ’98 και δούλευα στο Tempo News κι έκανα ένα περιοδικό που ήταν πολύ φιλόδοξο πρότζεκτ, το οποίο εκείνες τις μέρες έκλεινε και με παίρνουν και τηλέφωνο ότι θα αλλάξω παρτενέρ και λέω «ωχ, τί θα γίνει τελικά». Ήταν όλα μαζί.
Π.Μ.: Την πρώτη εκπομπή τη θυμάστε;
Τ.Γ.: Ναι. Ήταν πολύ αμήχανη γιατί δεν γνωριζόμασταν και σαν άνθρωποι. Δεν ξέρεις του άλλου ούτε τι πλάκα να του κάνεις, πώς θα του μιλήσεις, τι θα πάρει από σένα αλλά μες στη βδομάδα είχαμε ήδη στρώσει.
Θ.Β.: Δημιουργήθηκε ένας δεσμός φιλίας ο οποίος ήταν πολύ ειλικρινής γιατί και οι δυο κάναμε προηγουμένως πολλά δίδυμα που δεν πέτυχε κανένα ποτέ. Εμάς έδεσε, γίναμε φίλοι, γίναμε κουμπάροι, μοιραζόμαστε δύσκολες στιγμές, γνωρίζουμε πολλά ο ένας για τον άλλο, στηριζόμαστε στις δύσκολες στιγμές στην εκπομπή, γιατί έχουν συμβεί πολλά. Γάμοι, διαζύγια…
Π.Μ: Η διαδρομή της εκπομπής ποια είναι;
Θ.Β.: ΚΛΙΚ, Best, ένα χρόνο Αντ1 και παράλληλα με Red κάναμε και στον ΣΚΑΙ.
Σ.Δ.: Πώς είναι το Γιαννούτσος-Βαμβακάρης με ΠΑΣΟΚ και το Γιαννούτσος-Βαμβακάρης με ΣΥΡΙΖΑ; Ας ξεκινήσουμε στην προετοιμασία της εκπομπής, υπάρχουν στοιχεία ίδια στα 20 χρόνια;
Θ.Β.: Κοίταξε επειδή η εκπομπή είναι μια ζωντανή ιστορία της τεχνολογίας, όταν ξεκινήσαμε είχαμε μόνο εφημερίδες, μετά σιγά σιγά μπήκε το ίντερνετ, μετά σιγά σιγά τα social media από τα οποία πλέον αντλούμε πολύ υλικό για τις πληροφορίες μας. Αυτά που κοιτάμε κυρίως είναι η ειδησεογραφία της προηγούμενης μέρας και το τι είναι trend στα social media.
Σ.Δ.: Ήταν πιο εύκολο ή πιο δύσκολο μόνο με τις εφημερίδες; Με την έννοια ότι το κοινό δεν ήταν τόσο ενημερωμένο όσο τώρα.
Τ.Γ.: Ήταν πιο εύκολο. Για μένα όταν έβλεπα οτιδήποτε από εφημερίδα, δεν υπήρχε η καχυποψία αν είναι αλήθεια, ενώ τώρα το πρώτο που θα πεις είναι μα λέει αλήθεια, μήπως είναι τρολλιά, μήπως είναι ψεκασμένο, μήπως, μήπως, μήπως.
Θ.Β.: Είχαμε την ευκαιρία με την εφημερίδα επειδή την παίρναμε πρώτοι 7 η ώρα το πρωί να φτιάξουμε εμείς το trend της ημέρας. Βρίσκαμε μια είδηση στα ΝΕΑ που είχαν πάντα αποκλειστικά, όπως και όλος ο ΔΟΛ, και την σχολιάζαμε με τον τρόπο μας και μετά γινόταν trend από στόμα σε στόμα.
Τ.Γ.: Δηλαδή το «Κορίτσι της Σελίδας Τρία», ας πούμε, στην Εspresso ήταν για να γίνει trend. Καταλάβαμε μόνοι μας κάποια στιγμή από τα συμφραζόμενα ότι οι ερωτήσεις που κάνει πια η εφημερίδα είναι στοχευμένες για να τις πούμε εμείς το πρωί.
Π.Μ: Εσύ Τάκη από πού αλλού πέρασες μέχρι να σμίξετε;
Τ.Γ.: Ε, Rock Fm, και μετά δυο χρόνια Ρόδον. Όσο κράτησε δηλαδή ο Ρόδον FM. Εκεί ήταν που σκέφτηκε ο Μηλάτος ως διευθυντής προγράμματος να με βάλει πρωινό. Γιατί τα «Βαρέα Ανθυγιεινά» που έκανα είχαν πετύχει, παρότι σε έναν ροκ σταθμό ο τρόπος εκπομπής τότε ήταν πολύ συγκεκριμένος – «ακούσαμε τους Doors και τώρα τους Zeppelin και από τους Zeppelin πάμε στους Pink Floyd». Εγώ εκεί μέσα πέταγα τηλεοπτικά, σχολιασμό, το οποίο τους ξένισε όλους τους ακροατές. Ποιος είναι αυτός ο μαλάκας που θα μιλήσει πάνω στον Morrison και θα πει τη μαλακία του για τη Κορομηλά; Από κει και πέρα όμως βοήθησαν όλα και αυτό έπιασε.
Σ.Δ.: Έβλεπες πολύ τηλεόραση;
Τ.Γ.: Έβλεπα ναι και είχε βγει και μια εφημερίδα η Star τότε, που ήταν η πρώτη κουτσομπολίστικη και σε μια τρίωρη βραδινή εκπομπή θες να τα πεις όλα ρε παιδί μου.
Σ.Δ: Τότε άρχισαν να δημιουργούνται και οι παραγωγοί ψιλοπερσόνες;
Θ.Β.: Οι παραγωγοί-περσόνες γίνανε πιο πολύ με τον ΚΛΙΚ, γύρω στο 88-89. Υπήρχαν οι ροκ παραγωγοί που βρισκόμασταν μεταξύ μας κλπ., ενώ υπήρχαν και οι παραγωγοί του ΚΛΙΚ πoυ ήταν οι celebrities.
Τ.Γ: Εκεί μπήκε κιόλας αυτή η αίσθηση του lifestyle, όχι με την κακή έννοια. Εκεί έβγαινε ο παραγωγός, ο lifestyle που είχε έναν λόγο και μια κριτική σε όλα, ενώ παλιά υπήρχε ο παραγωγός ο αθλητικός π.χ. Διακογιάννης, Φουντουκίδης κ.ά., ο μουσικός όπως οι Πετρίδης, Δασκαλόπουλος, Ζήλος κτλ.
Π.Μ.: Πάντως με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, μέχρι ένα σημείο που δεν ξέρω ποιο είναι, εσείς θα το πείτε, το ραδιόφωνο έβγαζε αυθεντίες. Αυτοί οι τρεις που είπες, ας πούμε, ήταν οι αυθεντίες της μουσικής. Ή, αντίστοιχα, το ραδιόφωνο λόγου έβγαζε κάποιους ανθρώπους που έλεγες ότι είναι σχολιαστές κλπ. Αυτό πότε σταματάει;
Θ.Β.: Νομίζω μετά το 2007-2008 με την κρίση αυτό σταμάτησε τελείως. Έχουν βγει πολλοί εκτός αγοράς από τα τότε ραδιοφωνικά πρόσωπα που χτίσανε σταθμούς. Ας πούμε ο Θέμος Αναστασιάδης, δεν είναι πια στο ραδιόφωνο. Ο Πέτρος Κωστόπουλος είναι ακόμα στο ραδιόφωνο αλλά σε μια φθίνουσα πορεία, ας πούμε. Νομίζω ότι η κρίση τραυμάτισε πολύ το ραδιόφωνο, όσον αφορά στις προσωπικότητες.
Σ.Δ.: Δεν το τραυμάτισε τόσο πολύ αναλογικά με τις εφημερίδες και την τηλεόραση. Δηλαδή επειδή είχε ήδη πέσει λίγο σε σχέση με τα άλλα δεν έχασε τόσο πολύ στη κρίση.
Θ.Β: Έχασε νομίζω σε πρόσωπα που βγήκαν εκτός αγοράς. Με αυτήν την έννοια το λέω. Πλέον δεν θα επενδύσει κάποιος πάρα πολύ στο ραδιόφωνο.
Σ.Δ.: Χάλασε λίγο επειδή μπήκαν όλοι αυτοί οι τηλεοπτικοί; Όσοι κάνουν τηλεόραση κάνουν και ραδιόφωνο πια…
Θ.Β: Αυτό ήταν μια πληγή που είχε ας πούμε ο ΑΝΤ1. Στον ΑΝΤ1 έκανε εκπομπή ο Παπαδάκης, ο Τριανταφυλλόπουλος, κάτι που δεν έπιασε ποτέ. Οι ραδιοφωνικές προεκτάσεις τηλεοπτικών εκπομπών γίνονταν κυρίως για ένα πάρεργο, ή για να παίρνουν κάποια παραπάνω χρήματα ή κάποιους άλλους λόγους. Έμεινε κόσμος εκτός ραδιοφώνου γιατί του πήραν τη θέση τόσο τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι όσο και ηθοποιοί. Και οι ηθοποιοί για μένα κάνανε ζημιά στο ραδιόφωνο.
Π.Μ: Κάποια στιγμή το μέσο κατάπιε τα πρόσωπα; Δηλαδή; απέκτησε πιο συγκεκριμένους κανόνες στη μουσική, στο λόγο κλπ. Νομίζω, έγιναν λίγο πιο μετρημένα τα κουκιά και στο τι θα παίξεις και το πόσο θα μιλήσεις και στο τι θα πεις. Έγινε λίγο πιο βιομηχανικό…
Τ.Γ.: Νομίζω ότι φταίει λίγο και το μέσο που έβαλε λίγο τα δάχτυλα για να βγάλει τα μάτια του. Δηλαδή, όταν έκανε αυτό που λέγαμε προηγουμένως με του τηλεοπτικούς, και το συνεχίζει ακόμα και τώρα. Να σου πω για μας. Πόσες φορές έχουν προσπαθήσει να μας βάλουν να κάνουμε κάτι στην τηλεόραση; Ε, δεν το πάμε καλά ρε φίλε, στο ράδιο είμαστε καλοί. Όλα τα μέσα χωρίς να ψαχτούν για νέα πρόσωπα και ταλέντα, πέφτουν πάνω στις έτοιμες λύσεις. Λιάγκες, Πουνέντηδες, Γερμανού και βάλε.
Π.Μ.: Εσύ το ξερες όμως ότι είσαι καλός όταν ξεκίνησες στο ραδιόφωνο;
Τ.Γ.: Όχι, περάσαμε από εκείνα τα χρόνια που έπρεπε να γράψεις χιλιόμετρα για να δείξεις αν είσαι καλός.
Σ.Δ.: Έχετε πει ποτέ κάτι στον αέρα που να σας έχει δημιουργήσει πρόβλημα;
Θ.Β.: Είναι ένα θέμα που πια το προσέχουμε ιδιαίτερα γιατί πολλές φορές εμείς κάνουμε και μαύρο χιούμορ που παρεξηγείται και, ειδικά τώρα με τα social media, μπορεί να διαδοθεί και να σου κάνει ζημιά. Ζημιά εικόνας, όχι επαγγελματική.
Π.Μ.: Τι μαθαίνεις με τα χρόνια όσο αφορά στο τι λες; Γίνεσαι πιο αυθάδης και πιο άνετος με τα χρόνια ή κουμπώνεσαι πιο πολύ;
Τ.Γ.: Εμένα το ραδιόφωνο με έχει ωριμάσει σαν άνθρωπο γιατί έχω δει ότι δεν μπορείς να είσαι χύμα όπου θες, ούτε μπορείς να είσαι με το σεις και με το σας όπου θες. Είναι μια δουλειά-πανεπιστήμιο. Δύσκολα σε άλλες δουλειές θα τα μάθεις όλα αυτά μαζί γιατί ταυτόχρονα εκτίθεσαι και πρέπει να σαι ωραίος, αρεστός αλλά και καυστικός και σχολιαστής και και και…
Π.Μ.: Στη δική μου τη περίπτωση μετά από δέκα χρόνια αυτό που έχει λειτουργήσει με την πάροδο του χρόνου είναι ότι έχω μάθει να μαζεύομαι λίγο. Από την άλλη βλέπεις κάποια μεγαλύτερα ονόματα από μας, οι οποίοι υποτάσσουν το μέσο. Ακούς τον Τράγκα και λες ο άνθρωπος δεν κωλώνει να πει οτιδήποτε. Δεν το λέω απαραίτητα για καλό, αλλά είναι μια πραγματικότητα…
Θ.Β: .Ξέρεις όμως ότι αν κάποιος κάνει μήνυση στον Τράγκα, θα βγει την άλλη μέρα ο Τράγκας και θα πει αυτός μου έκανε μήνυση και όλοι θα βρίζουν αυτόν που έκανε τη μήνυση. Με μας υπάρχει ένας αυτοματισμός και πλέον ξέρεις τι μπορεί να πειράξει. Σκέφτεσαι για δευτερόλεπτα και δεν το λες. Αυτό συμβαίνει. Έχει να κάνει με τη εμπειρία, γίνεται από μόνο του.
Τ.Γ.: Εγώ νομίζω ότι είσαι στον αέρα όπως είσαι στη ζωή, δηλαδή κι εμείς κι εσείς κι ο Τράγκας. Εγώ το μόνο που κάνω στο ράδιο είναι ότι βγάζω τον χαρακτήρα μου επί δέκα. Δεν θα βγάλω άλλον χαρακτήρα. Όπως θα συμπεριφερθώ σε ένα παιδικό πάρτι που είναι γονείς ή σε ένα μεγαλίστικο πάρτι που είμαστε τσογλαναρέοι, θα είμαι το ίδιο και στο ράδιο.
Σ.Δ.: Το κράξιμο δεν είναι πολύ κουραστικό μετά; Να μπαίνεις συνέχεια σε αυτή τη λογική;
Τ.Γ.: Αν προσπαθείς είναι πολύ κουραστικό. Όπως το ίδιο κουραστικό είναι να προσπαθείς κάθε μέρα να είσαι κούκλος.
Θ.Β.: Καθημερινά δεν υπάρχει μια είδηση, η οποία σε ωθεί όχι να την κράξεις αλλά να δεις μια χιουμοριστική διάστασή της; Πιο πολύ αυτό κάνουμε εμείς. Βρίσκουμε μια χιουμοριστική διάσταση της καθημερινής είδησης.
Σ.Δ.: Η πολιτική είχε πάντα τον ίδιο χώρο στην εκπομπή σας; Ακόμα κι όταν καίγεται το σύμπαν; Θ.Β.: Οπωσδήποτε δεν μιλήσαμε ας πούμε χιουμοριστικά για τους νεκρούς της MARFIN, ούτε για τις αυτοκτονίες. Κάνουμε μια τρίωρη εκπομπή κι οφείλουμε να ενημερώσουμε τον κόσμο. Εκεί δεν μπαίναμε με χιούμορ σε αυτά τα θέματα. Την άποψή μας τη λέγαμε βέβαια.
Π.Μ.: Είναι και η γραμμή που βάζεις σαν άνθρωπος.
Τ.Γ.: Κοίτα, κάτι τέτοιες μέρες σαν αυτές που περιγράφεις, δεν είναι ότι καταλαμβάνει η πολιτική ή η κοινωνία περισσότερο χώρο, απλά δε σε παίρνει να ασχοληθείς με άλλες χαζομάρες. Δεν μπορείς να πεις εκείνη την ημέρα για την Μενεγάκη και τον Λιάγκα.
Π.Μ.: Όλο αυτό το κομμάτι το κουτσομπολίστικο, το τηλεοπτικό, Εspresso κλπ. που το κάνατε πολύ δικό σας, αισθανθήκατε ποτέ ότι σας καταπίνει; Ότι σας εγκλωβίζει ως θεματολογία;
Θ.Β.: Το περιορίσαμε σε ένα συγκεκριμένο χρόνο της εκπομπής, αλλά να τι συνέβαινε. Είχε παρεξηγηθεί η όλη εμπλοκή της Εspresso στην εκπομπή επειδή κάποιοι που μας ακούγανε, ακούγανε μια συγκεκριμένη ώρα της εκπομπής. Δεν ήταν έτσι όλη η εκπομπή. Ουσιαστικά, λίγο πολύ την έχουμε χωρίσει σε κομμάτια: 7-8 πιο ενημερωτικά, 8-9 κριτική και 9-10 χαβαλές.
Τ.Γ.: Και επίσης το κομμάτι της Εspresso, δεν θα ήταν μια συνέντευξη που έδωσε κάποιος και τι είπε αλλά θα είχε τη διάσταση μιας ατάκας που είπε π.χ. ο Βουτσάς όταν γεννήθηκε το παιδί του. Με ένα υπονοούμενο. Ποτέ δεν θα ασχοληθείς με το τι είπε η Λαμπίρη, επειδή άνοιξε το σπίτι της και μας υποδέχθηκε. Χεστήκαμε κι εμείς κι ο κόσμος όλος
Σ.Δ.: Είχατε κατά καιρούς κάποια πρόσωπα-φετίχ;
Θ.Β.: Ο Γιωργάκης ήταν πολύ μεγάλο φετίχ της εκπομπής. Και πιο πριν ο Σημίτης, λόγω των ομιλιών και των σαρδάμ.
Τ.Γ.: Λιάπης πολύ. Πριν τα τζιπ που είχε μιλήσει για wi-fi που δεν ήξερε αγγλικά και τα έλεγε όλα για το ίντερνετ, είχαμε βρει κάτι παλιά πλάνα που πήγαινε σε κάτι πρωινάδικα και του έλεγαν οι παρουσιάστριες πώς νιώθει και αυτός έλεγε ότι νιώθει σαν το φυσικό του περιβάλλον με γύρω γύρω μοντέλα. Γνωστός καμάκιας ο Μιχάλης.
Θ.Β. Ήταν και μια εποχή που δεν υπήρχαν τα social media για να σου κλέβουν το υλικό.
Σ.Δ.: Πώς νιώθετε που ακολουθείτε εσείς το trend; Εμείς ξυπνάμε την άλλη μέρα και συζητάμε αυτό που έχει ήδη συζητήσει ο κόσμος.
Θ.Β.: Υπάρχει μια ψευδαίσθηση που έχουμε εμείς που κάνουμε ραδιόφωνο ότι τα έχουν ακούσει όλα όλοι. Κι επειδή εμείς μπορεί να έχουμε χιλιάδες φίλους στο fb δεν σημαίνει ότι έχουν όλοι. Εσύ μπορεί την άλλη μέρα να τους πεις κάτι που δεν το ξέρανε.
Π.Μ.: Πάντως δεν παύει να μην θέτεις εσύ την ατζέντα όπως ίσως συνέβαινε κάποτε…
Τ.Γ.: Μια δεύτερη μεγάλη ψευδαίσθηση που έχουμε είναι που νομίζουμε ότι αυτό που βλέπουμε εμείς στα δικά μας social media είναι κι όλου του κόσμου. Εμένα άμα πάρεις τους 1500 φίλους μου οι μισοί μίλαγαν για τους Wovenhand, τi να πω εγώ στη μάνα μου: δεν πήγες Wovenhand; Δεν μπορείς να βγάλεις μέσο όρο από του καθενός τα social media. Γι’ αυτό έλεγα ότι με τις εφημερίδες ήξερες ότι είναι κι αλήθεια και ο μέσος όρος, όσο μπορούσε να ναι έτσι;
Σ.Δ.: Την έχουμε πατήσει λίγο εκεί; Τώρα παρασυρόμαστε από πράγματα που τελικά μπορεί να μην έχουν και τόσο ενδιαφέρον για όλο τον κόσμο που μας ακούει….
Π.Μ.: Όμως αυτό που έχει σημασία όταν κάνεις ραδιόφωνο είναι να μιλάς για τα ενδιαφέροντα πράγματα ή να κάνεις εσύ τα πράγματα ενδιαφέροντα;
Θ.Β.: Αυτό που λες είναι ένα μεγάλο δίλημμα, γιατί παίρνεις μια μασημένη τροφή. Προσπαθούμε κι εμείς να βρούμε από φίλους, πράγματα τα οποία ανέβηκαν στα social κι έκαναν αίσθηση. Είδαμε πρόσφατα μια ιστορία με τα ζώα που είχε ανεβάσει μια φίλη για το βασανισμό ενός ζώου. Το είχε βάλει μόνο αυτή. Εκεί, πήγαμε να φτιάξουμε το trend. Έχουμε εντοπίσει λογαριασμούς ανθρώπων που μπορεί να ανεβάσουν αποκλειστικά πράγματα από κάνα ξένο σάιτ ή να το ψάξουν από κανένα ελληνικό περιφερειακό και το αναζητούμε αυτό.
Π.Μ. Μετά τα 30 χρόνια ραδιόφωνο και έχοντας περάσει από όλες αυτές τις εκδοχές πού καταλήγετε; Είναι περισσότερο ερμηνεία ή δημοσιογραφία;
Θ.Β.: Εγώ λέω ερμηνεία. Δημοσιογραφία δεν μπορεί να είναι.
Π.Μ.: Δημοσιογραφία το λέω με μια διευρυμένη έννοια. Δεν κάνουμε ρεπορτάζ. Ουσιαστικά είναι η ίδια ερώτηση με πριν. Είναι αυτό που θα πεις ή ο τρόπος;
Θ.Β./ Τ.Γ.: Ο τρόπος. Ο τρόπος.
Θ.Β.: Αυτό σε κάνει να ξεχωρίζεις. Την ίδια είδηση αν την ακούσει κάποιος 100 φορές και να θέλει να την ακούσει κιι από σένα, να ακούσει και το δικό σου δεικτικό σχόλιο.
Π.Μ.: Σκέφτεσαι καμιά φορά όμως, σήμερα έχω πει για τα μνημόνια, για τον Ολυμπιακό, για το σινεμά, για τη μουσική, για έναν ξερωγώ λαγό στο Περού. Δηλαδή, εκ των πραγμάτων πρέπει να είμαστε ξερόλες αλλά δεν τα ξέρουμε και όλα….
Θ.Β.: Μας έχουν κατηγορήσει για ξερόλες.
Τ.Γ.: Πάντοτε ή στην αρχή της φράσης μας ή στην αρχή της μέρας, δεν υπάρχει μέρα ή ώρα της εκπομπής που να μην πούμε ό ένας ή ο άλλος: «Κοίτα να δεις, κατά τη γνώμη μου αυτό είναι λάθος». Όχι ότι σε αθωώνει, τα καντήλια σου θα τα ακούσεις, αλλά το πιστεύουμε που το λέμε. Δεν το λέμε για το θεαθήναι, για να μας πούνε μπράβο. Το ότι π.χ. είμαι άρρωστος με τον Cave, δεν στο κάνω κλύσμα εσένα. Λέω εγώ τον θεωρώ θεό, αλλά αυτό ισχύει για μένα.
Π.Μ.: Ξέρουμε πολύ καλά και οι τέσσερις ότι σε μια καιθημερινή πρωινή εκπομπή υπάρχει ένας αυτόματος πιλότος. Αυτό είναι καλό ή κακό;
Τ.Γ.: Ρουτίνα υπάρχει στο τεχνικό κομμάτι. Πραγματικά κάθε μέρα είναι διαφορετική. Ακόμα και προετοιμασμένος να έρθεις έχει τύχει πολλές φορές να αλλάζεις τη ροή σου.
Θ.Β.: Για παράδειγμα, σήμερα που μιλάμε δεν είπαμε δυο τρεις ειδήσεις που εγώ προσωπικά ήθελα να τις πω. Μου έλειψε που δεν τις είπα.
Σ.Δ.: Μου λένε φίλοι γνωστοί κλπ. «Πώς αντέχετε το πρωινό; Πρέπει να ναι βάρβαρο…»
Θ.Β.: Σηκώνομαι 6 και για να ‘μαι εδώ 7 παρά. Είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω ακόμα. Ξεκινάει η εκπομπή, 7 και 1 λεπτό είμαστε στην τσίτα. Δεν έχουμε πάρει τίποτα. Είναι ένας μαγικός τρόπος. Βέβαια, δέκα η ώρα είμαστε κουρασμένοι.
Π.Μ.: Τα μυστικά ή οι οδηγίες για να είσαι δίδυμο ποιες είναι;
Τ.Γ.: Να ακούς τον άλλον. Σε όλες τις σχέσεις στη ζωή δεν υπάρχει μεγαλύτερο κόλπο κι επιτυχία από το να ακούς. Όχι να μιλάς.
Σ.Δ. Δεν έχετε σκεφτεί ποτέ να σταματήσετε;
Θ.Β.: Εγώ όχι.
Τ.Γ: Όχι. Εγώ θεωρώ τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό που έχω κάνει το χόμπι μου δουλειά. Εμένα αυτό το ραδιόφωνο μ’ αρέσει κι αυτό θέλω να συνεχίσω να βλέπω. Όχι να γίνει έτσι όλο το ραδιοφωνικό τοπίο, αλλά ας συνεχίσει να υπάρχει ένας σταθμός που να έχει δυο Λατέρνατιβ, ένας που να έχει Γιαννουτσοβαμβακάρηδες, ένας άλλος Πετρίδη να με ενημερώνει μουσικά. Δεν το λέω γεροντίστικα και γραφικά. Με τρομάζει η ιδέα να γίνω κάποια στιγμή Μαστοράκης, να γίνω Ντάνος Λυγίζος και να λέω αστεία με τα οποία θα γελάω μόνος μου. Με τρομάζει αυτή η ιδέα αλλά μ’ αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνουμε.
Θ.Β.: Επειδή, όπως ξαναείπα δεν έχει γίνει τίποτα επιτηδευμένο, νομίζω ότι αυτό που κάνουμε και προσπαθούμε να εξελίξουμε την εκπομπή με social media και ξένα σάιτ, δεν γίνεται με σκοπό να αποκτήσουμε πιο πολλούς ακροατές αλλά να πούμε πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Εμένα αυτό με τρώει.
Π.Μ.: Το «αυτά θέλει ο κόσμος» το πιστεύετε;
Τ.Γ.: Εγώ δεν θέλω γιατί με θλίβει αυτό το πράγμα.
Θ.Β.: Όταν μιλάμε για μια Αθήνα που έχει εκατομμύρια ακροατές, θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ένα ποσοστό στο οποίο να μπορούμε να απευθυνθούμε. Για παράδειγμα βλέπεις ότι ο λογαριασμός της Μαρίας Κορινθίου έχει 250.000 ακόλουθους, σε αυτούς τους ανθρώπους δεν απευθυνόμαστε εμείς. Σε αυτούς απευθύνεται ο Αρναούτογλου. Άρα, υπάρχει κοινό για όλους. Το μυστικό είναι να μπορέσουμε να ξαναβάλουμε κόσμο να ξανακούσει ραδιόφωνο. Αντί να ακούσει ένα cd, ας ακούσει ράδιο.
Π.Μ.: Πώς σας έχει βοηθήσει το ραδιόφωνο στη ζωή σας; Από το να βγάλετε γκόμενες μέχρι το να μπαίνετε σε μια παρέα και να είστε αυτόματα ένα βήμα μπροστά…
Θ.Β.: Εμένα με έχει βοηθήσει πολύ γιατί τη γυναίκα μου τη γνώρισα από τον Best…
Τ.Γ: Ναι αναπόφευκτα ισχύει η αναγνωρισιμότητα, αλλά από ένα σημείο και έπειτα καταλαβαίνεις ότι δεν είναι τίμιο.
Π.Μ: Εγώ αισθάνομαι μερικές φορές ότι η δουλειά που κάνουμε με βοηθάει να ζήσω μια ζωή που ίσως δεν θα τη ζούσα. Να κάνω πέντε ταξίδια και να πάω σε πέντε συναυλίες παραπάνω…
Θ.Β: Δεν το επιδιώκουμε αλλά το απολαμβάνουμε. Δεν θα πάρω ποτέ τηλέφωνο και να πω είμαι ο Βαμβακάρης του Red, κλείσε μου τραπέζι. Δεν θα επιδιώξω να κάνω κάτι βάση της αναγνωρισιμότητάς μου. Ουσιαστικά, όμως, το απολαμβάνω, δεν μπορώ να σου πω ψέματα.
Τ.Γ.: Εγώ να σου πω τι εκμεταλλεύομαι από αυτό, όσο κακή κι αν ακούγεται η λέξη. Βγάζω τον κακό μου εαυτό και κριτικάρω κόσμο με αυτό. Φτιάχνω γνώμες. Μαθαίνω, αντιλαμβάνομαι ποιον έχω απέναντί μου. Θα σου πω το πολύ απλό μια μαλακία να πω σκας στα γέλια επειδή την έχω πει εγώ, ενώ αν τη έλεγε ο οποιοσδήποτε θα τρωγε μούντζα. Εκεί μου κόβει ή μου ανοίγει πόρτες.
Θ.Β.: Υπάρχει και κάτι άλλο που μας χαρακτηρίζει. Έχουμε πολύ κακές δημόσιες σχέσεις. Με την έννοια ότι από τις δέκα προσκλήσεις που παίρνουμε πηγαίνουμε στις δυο εκδηλώσεις. Δεν πολυθέλουμε να βγαίνουμε προς τα έξω. Είναι ίσως κι ένας λόγος που δεν έχουμε κάνει όση τηλεόραση θα θέλαμε. Ποτέ δεν πηγαίναμε σε εκδηλώσεις για να γλύψουμε ανθρώπους των καναλιών.
![Κιλκίς: Επιβατική αμαξοστοιχία συγκρούστηκε με όχημα [ΒΙΝΤΕΟ]](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2024/12/000590-640x480.png)
